Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 18 ~ Department of Mysteries

Opgedragen aan MarliesVanLoo.

Het was vreselijk op Hogwarts. Alles was treurig en saai. Umbridge was schoolhoofd en ze verbood alles wat ook maar een beetje leuk was. Bij iedere les die ik gaf, was er een surveillant van het ministerie bij. Weg met de chocoladekikkers en aanmoedigende woorden. De leerlingen mochten alleen maar uit de boeken lezen. Het was beter als ik maar helemaal niets zei.

De klas was verdacht leeg vandaag. Er is een tijd terug iets gebeurd, maar Umbridge wil niet vertellen wat. Het enige wat ik wist, was dat Harry er iets mee te maken had. Maar wanneer had hij er eens niet iets mee te maken. Sprekend James.

Ik draaide afwezig met mijn vinger om de hanger van het medaillon van Sirius. Het zou oplichten als we elkaar nodig hebben, maar er is nog vrij weinig gebeurd. Hij moest eens weten hoe hard ik hem hier nodig heb. Het depressieve kasteel begon zijn tol te heffen.

De zon begon te zakken en het lokaal werd rood getint.

'De les is voorbij,' deelde ik mee. De kinderen stonden op en verlieten in rijen het lokaal. De medewerker van het ministerie knikte goedkeurend en vertrok ook. Ik zuchtte diep en begon wat dingen op te ruimen. Het was toch de laatste les van vandaag. Toen ik besloot dat het lokaal in orde was, stopte ik mijn medaillon weer onder mijn blouse en liep ik naar de Great Hall. De meeste leerlingen keken op en gaven me een glimlach of een flauwe zwaai toen ik binnen kwam. Ik reageerde zo opgewekt mogelijk, maar voelde me leeg. Ik nam mijn vaste plek in tussen Severus en McGonagall en begon mijn bord vol te laden.

'Ga je dat allemaal opeten?' vroeg Severus quasi-verbaasd. Ik knikte en begon met mijn vork in het eten te prikken. Severus was nog steeds kwaad op me door het Sirius-drama, maar hij begon weer op te warmen. Hij had me na de Kerst geleerd hoe ik mijn gedachten af kon schermen van de Dark Lord.

'Lucy? Luciana?' hoorde ik.

'Hm, wat?' zei ik afwezig.

'Je borst licht op,' zei Severus met een fronsend gezicht.

'Kijk jij nu naar mijn-'

'- Geen grap, Luciana. Er komt licht uit.' Ik keek naar mijn lichaam en zag inderdaad een licht. Ik keek achter mijn blouse en zag het medaillon oplichten. Paniek stroomde mijn aderen binnen.

'Hij heeft me nodig. Er is iets mis,' stamelde ik. Ik stond op en mijn stoel viel kletterend op de grond. Ik rende om de lerarentafel heen en door het middelste gangpad. Toen ik bijna bij de grote uitgang van het kasteel was, bleef ik stilstaan. Ik realiseerde me dat ik niet wist waar Sirius zich bevond. Hij kan toch niet in gevaar zijn in zijn eigen huis? Het was goed genoeg beveiligd! Ik keek naar het lichtgevende medaillon en zag hoe het opensprong in mijn hand. Een verguld knopje in de vorm van een klein hart stond prominent in het midden. Ik legde mijn vinger op het hart en drukte, terwijl de wereld om me heen verdween.

~*~*~

Ik landde op mijn voeten in een donkere hal. Om me heen zag ik duellerende mensen. Deatheaters en leden van de Order. Ik trok snel de capuchon van mijn mantel over mijn hoofd en baande me een weg door het gevaar. Ik voelde een lichte branding in mijn linkerarm, maar ik negeerde het. Een stuk verderop zag ik bekende gezichten. Hermione, Ron, Ginny, Luna en Neville zaten verstopt achter gevallen puin.

'Jongens, wat doen jullie hier?' fluisterde ik terwijl ik naast ze neer knielde.

'Professor?' vroeg Ron verbaasd. 'We uh.. zijn hier voor Harry.' Ron wees omhoog en ik volgde zijn vinger. Harry stond naast Sirius te vechten tegen twee gemaskerde Deatheaters. Ik zag het medaillon om Sirius' nek dat net zo fel brandde als het mijne.