Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 10 ~ Sterrenkunde

Opgedragen aan alanxrickman.

'Laten we hier gaan zitten' zei Sirius terwijl hij een dik picknicklaken over de koude aarde legde. We zaten aan de beschutte kant van de grote boom bij het meer, zodat Filch ons niet zou kunnen betrappen. In de verte hoorden we het signaal dat de lessen begonnen waren. 'Nou, vertel me iets over jezelf' zei Sirius terwijl hij met zijn rug tegen de boom leunde.

'Wat wil je weten?'.

'Alles,' antwoorde hij meteen. 'Begin maar bij het begin'.

'Nou, oké dan. Als een papa en een mama-'

'-niet zover!' onderbrak Sirius. Ik grinnikte zacht en hij volgde mijn voorbeeld.

'Uh... ik ben geboren in Engeland, maar toen ik zeven was, verhuisden mijn vader en ik naar Frankrijk. Hij kreeg daar een goede baan aangeboden, dus was de beslissing snel genomen'.

'En jouw moeder? Ging die niet mee?'.

'Nee, ik kan haar ook niet herinneren. Vader praat nooit over haar'.

'Dat moet zwaar zijn geweest' zei Sirius vol medelijden.

'Ik weet niet beter. Ik ben niets anders gewend. En jij?'. Ik probeerde het onderwerp snel te verleggen.

'Mijn ouders waren zeker geen pretje, of nou ja, sinds dat ik in Gryffindor zit dan' zei hij treurig. 'Ze behandelden me eerst als een zoon op wie ze trots waren, maar nu is dat respect ver te zoeken'.

'Alleen omdat je in Gryffindor zit?'. Hij knikte.

'Ik heb vaak nagedacht om gewoon weg te gaan. Weg van al dat pureblood-gedoe'.

'Dat begrijp ik. Gelukkig ben ik daar niet mee opgevoed'.

'En dat is precies de reden waarom mijn ouders jou aan mij hebben gekoppeld'. Ik keek hem vragend aan. 'Jouw vader weet niets van alle pureblood relaties hier in Engeland. Hij denkt dat ik een uitstekende match ben voor jou, maar het tegendeel is waar. Jij bent veel te goed voor mij'.

'Dat is niet waar. Zo moet je niet denken' zei ik snel.

'En toch is het zo' lachte hij grimmig. 'Maar laten we het nu over leuke zaken hebben'.

'Zoals wat?' vroeg ik nieuwsgierig. Sirius trok zijn tas dichter naar zich toe en haalde er een boek uit. 'Sirius Black met een boek? Droom ik?' grijnsde ik.

'Ha ha, erg leuk, White' zei hij sarcastisch. 'Ik heb echt wel ooit een boek opengeslagen'. Hij gaf het boek aan mij en ik las de titel op de kaft.

'Hee, dit boek heb ik ook!' zei ik enthousiast. 'De raadsels van het heelal. Hoe wist je dat ik van sterren hield?'.

'Wist ik niet' grijnsde Sirius. 'Ik wilde je alleen iets grappigs laten zien'. Hij gebaarde naar me dat ik het boek open moest doen op de pagina met de boekenlegger.

'Lijst van helderste sterren' las ik hardop voor.

'Kijk eens wie er op één staat' grijnsde hij. Ik rolde met mijn ogen en sloeg het boek weer dicht.

'De Sirius-ster' zuchtte ik nep geïrriteerd.

'Máár,' begon hij. 'Jij staat er ook op. Of nou ja, je tweede naam'. Hij nam het boek uit mijn handen en ging weer naar de juiste pagina. Hij bladerde iets door en wees naar de ster met het nummer 46.

'Polaris' zei ik glimlachend. 'Hoe wist je dat mijn tweede naam Polaris was?'.

'Ik heb zo mijn bronnen' zei hij mysterieus. 'De ster Polaris is veel minder helder dan de Sirius-ster, maar toch helder genoeg om te zien bij daglicht. Ik dacht dat het misschien romantisch was om jouw ster te zoeken?'.