Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 12 ~ Bruiloft en hoe het verder ging

Opgedragen aan xnienkex31x.

~*~*~

Beste Sirius,

Ik weet niet of je het al gehoord hebt, maar de bruiloft gaat door. Regulus neemt jou plaats in. Ik ben bang, Sirius. Ik vond de bruiloft al een slecht idee, maar de gedachte dat ik met jou voor het altaar zou staan, stelde me gerust. Nu word ik uitgehuwelijkt aan je broer. Ik ben helemaal de weg kwijt, Sirius. Vader houdt me te goed in de gaten. Ik mag mijn kamer helemaal niet meer uit. Ik denk dat ze bang zijn dat ik ook vertrek. Alsjeblieft, Sirius. Kom me halen. Laat me niet alleen achter.

Liefs, Lucy.

Ik stuurde een uil naar Sirius, waar hij ook mocht zijn. Ik verwachtte dat hij naar James zou zijn gegaan. Of anders naar Remus of Peter. Hoe dan ook, heb ik nooit iets terug gekregen van hem. Ik heb hem sinds zijn vertrek niet meer gezien.

De bruiloft was al morgen. Ik hoorde een continue aanstroom van mensen beneden. Soms hoorde ik stemmen die ik nog nooit eerder had gehoord. Regulus, die zo nu en dan mijn kamer in kwam, vertelde me dat het voornamelijk zijn familie was. Hij vertelde me over zijn nichten, ooms en tantes. Ze leken me allemaal heel eng. Ook vertelde hij me over de Dark Lord en zijn aanhangers. Vader wist vast niet wat het allemaal inhield. Het ministerie had hem aangenomen als Generaal. Hij zou moeten vechten tegen dit soort duistere figuren, maar in plaats daarvan dwingt hij zijn dochter naar de verkeerde kant over te lopen. Regulus vond de bruiloft ook een slecht idee, maar zou dat nooit hardop toegeven. Hij was nog maar net meerderjarig en zou zijn laatste jaar op Hogwarts nog af moeten sluiten. Ik zuchtte diep en viel achterover op bed. Morgen zou alles anders worden. Morgen begint mijn hel.

~*~*~

'Je ziet er prachtig uit, kindje' kirde Walburga. Ze trok aan de onderkant van mijn jurk zodat de kreukels eruit gehaald werden. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag een gekweld meisje in een te dure jurk. Ik had niet eens de jurk uit mogen kiezen. Het toepasselijke wit was vervangen door een diepzwart. Misschien paste het zwart juist wel bij de gelegenheid.

Iemand klopte op de deur en alle meisjes begonnen te giechelen.

'Er mogen geen mannen naar binnen!' riep Walburga terwijl ze haar hand stevig om de deurknop sloot.

'En de vader van de bruid, dan?'. Walburga draaide de knop om en vader kwam binnen. Ik keek hem niet aan en staarde naar mezelf in de spiegel.

'Je hebt jezelf overtroffen, Walburga' zei vader. 'Ze ziet er prachtig uit'.

'Dat mag ook wel' lachte ze. 'We zijn er uren mee bezig geweest'.

'Ben je er klaar voor, Luciana?'. Ik mompelde iets onverstaanbaars en liep de kamer uit. Ik moest wachten totdat Walburga en de bruidsmeisjes de zaal waren ingegaan en bleef met vader buiten de deur wachten. De stilte en spanning waren ondoorgrondelijk. Ik hield mijn vaders arm vast en de deuren vlogen open. Aan het einde van het pad stond Regulus in een net pak. Ik besloot om me alleen maar op hem te focussen. Ik kende alle mensen in de zaal toch niet. Vader liet me los en ik stapte op het verhoginkje waar de rest van de ceremonie plaats zou vinden. Ik keek naar Regulus die nog nerveuzer was dan ik. De ceremonieleider begon met zijn lange speech, maar ik had mijn aandacht er niet bij. Ik staarde zo nu en dan naar de deur, of naar het raam desnoods, hopend dat Sirius binnen zou komen. Mijn blik schoot van de deur naar de man op de eerste rij. Zijn rode ogen staarden me doordringend aan. Dit was dus de beruchte Dark Lord. Hij voldeed precies aan de beschrijving die Regulus me gaf. Creepy en emotieloos. Mijn gedachten werden onderbroken door de ceremonieleider.