Sirius Black ~ Black and White 《Voltooid》

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 24 ~ Welkom op deze wereld

Opgedragen aan NerdieWithGlasses.

~*~*~Luciana POV~*~*~

Ik werd wakker in een witte kamer. Een stekende pijn in mijn hoofd. Mijn hand schoot naar mijn voorhoofd, en ik voelde verband. Ik keek goed om me heen en ik zag een ziekenhuiskamer. In de hoek van de kamer lagen twee slapende mannen. Ze kwamen me erg bekend voor. De een draaide zijn hoofd naar me toe, nog steeds slapend. De littekens op zijn gezicht verraden hem meteen.

'Remus,' fluisterde ik. Mijn keel was te droog om te praten en ieder woord deed pijn. 'Remus.' Zijn ogen gingen langzaam open. Toen hij mij overeind zag zitten, tikte hij zijn vriend aan en kwam naar me toe.

'Lucy!' riep de andere man. Ik keek hem goed aan.

'Sirius?' vroeg ik. Hij streek zijn hand over mijn voorhoofd en het leek alsof hij moest huilen. 'Je ziet er oud uit.' Hij begon te lachen.

'Zelf ben je ook niet meer zo jong, kitten,' grijnsde hij.

'Wat is het laatste dat je je kan herinneren?' vroeg Remus vanaf de andere kant van het bed. Ik dacht diep na. Ik herinnerde dat ik voor de klas stond. Ik gaf les aan kinderen.

'History of Magic?' zei ik. Remus keek Sirius raar aan.

'Wat?!' zei ik geïrriteerd. Het leek alsof ze iets voor me achter hielden.

'Dat is al wel even geleden. De heler had ons al gewaarschuwd dat je mogelijk niets zou herinneren van je tijd in Malfoy Manor,' vertelde Remus.

'Malfoy Manor?' vroeg ik verbaasd. Sirius nam mijn hand vast en kneep erin.

'Probeer diep na te denken. Je ging op bezoek bij je grootvader.' Ik dacht na. Ik herinnerde me een oude cel, met een oude man. Hij heette...

'Grindelwald?' Sirius knikte trots.

'En toen ben je meegenomen door Voldemort, naar Malfoy Manor. Weet je dat nog?'

'Ik herinner me pijn. Veel pijn en...'

Mijn ogen werden groot. Ik ademde snel in en keek onder mijn dekens. Ik verwachtte een enorme buik te zien, maar het viel heel erg mee. Sirius drukte me terug in de kussens en suste me.

'Rustig,' fluisterde hij. 'Gelukkig weet je meer dan ik in eerste instantie gedacht had. Je was inderdaad zwanger.'

'Maar nu niet meer?' vroeg ik geschrokken. Hij schudde zijn hoofd.

'Is de baby dood?' vroeg ik met tranen in mijn ogen.

'Dat weet ik niet,' antwoordde hij treurig. 'Maar ze is er wel uit.'

'Ze?'

'Ja, het is een meisje.' Een meisje.

'Waar is ze?' vroeg ik snel.

'Bij de onderzoekers, maar... Hé!' Ik sprong snel het bed uit en liep de kamer uit. Ik zocht naar bordjes die me zouden vertellen waar ik heen moest gaan.

Ik werd bij mijn bovenarmen vastgehouden en terug de kamer ingetrokken.

'Ben je gek, Luciana!' riep Sirius. 'Je had jezelf kunnen bezeren!'

'Maakt me niet uit! Ik wil naar haar toe!' riep ik gefrustreerd. Het moedergevoel kwam naar boven en de tranen gleden over mijn wangen.

'De helers komen haar terugbrengen, zodra ze meer nieuws hebben,' zei Remus kalm. 'Heb geduld.'