Ateş'in İzleri

39.. Oğlun evlenmemizi istemiyor!

Yeni bölüm geldiiiii... Finale son 2 bölüm.. İnanın eskisi kadar kolay değil yazmak.. Çok duygusalım ya! Ama olsun ayrılmayacağız yeni bir hikayeyle ara sıra Mert ve Leylayı da okuyacağınız kurguyla döneceğim 😊

Son bölümlerde de olsa yorum yapın ya...

Hadi neyse siz okuyun. Ben de uyuyayım😀

Gözlerinin önünü duman bürümüştü. Görüş alanını engellerken üzerinde hafiflik hissetti.

Elini karnına götürdüğünde hamile olmadığını görünce sanki canından can gitti.

Bebeği neredeydi?

Güçsüzce "Bebeğim.." diye fısıldadı.

Sonra aniden mekan değiştirdiğini görünce vücudunu anlatması zor bir telaş sardı.

Şimdi boş bir sokaktaydı. Gökyüzü o kadar karanlıktı ki, eskiden böyle bir şey görmediyine yemin ede bilirdi.

Yüzüne değen ıslaklıkla yağan yağmuru farketti.

Terkedilmiş sokakta bir adam belirdi. Adam baştan başa siyah giyinmişti.

Kucağından bebek ağlamasını duyunca "Oğlumm.." diye bağırarak adama doğru koştu.

O koşunca adamla arasındaki mesafe kısalmıyor daha da uzaklaşıyordu.

"Oğlumu bana ver.. O daha çok küçük. N'olur ver bana.." diye yalvarıyordu.

Ama adam hiç bir tepki vermiyordu. Daha hızlı koşayım derken ayağı takılıp yere düştü. Yaralanan dizlerine aldırmadan ayağa kalkıp yeniden koştu.

Canı gidiyordu. Siyah adam canını alıp gidiyordu.

Karşıda uçurum gözüktü. Adam dönüp ona kısa bir bakış attı. O kadar soğuk ve ürkütücü bakıştı ki içi ürperdi.
"Bebeğim korkma seni alacağım ondan.." diye bağırdı korkmasına rağmen.

Bir anne ne kadar korksa da yavrusu için en büyük ateşlere bile atlardı.

Adam başını önüne çevirip kucağındaki bebeği uçuruma taraf uzattı.
O an öldüğünü hissetti. Yaşarken ölüyordu işte.

"Yalvarırım yapma. O daha çok küçük.."

Adamın yüzünde tereddüt ya da kararsızlık ifadesi olmadan kucağındaki bebeği uçuruma bırakırken kendisinden çıkan sesle kulakları sağır oldu..

"Katilsin.. Bebeğime acımadın.."

Yerinden bağırarak sıçrarken bir an gördüyü rüyanın etkisiyle elini karnına yasladı.

"Çok şükür. Kabusmuş.."

Yatağın diğer tarafına baktığında Mert'i göremeyince kaşlarını çattı.

Saate bakınca 08:45 olduğunu görünce dikkatli bir şekilde yataktan çıkıp banyonun kapısını tıklattı.
"Mert, orda mısın?"

Ses gelmeyince kapıyı açıp içeriye baktı.

Boştu.

Yatak odasından çıkıp mutfağa ve diğer odalara baktı.

Anlamsızca telaşlandı.

Ela'nın söyledikleri ve gördüğü kabus onu daha da telaşlandırmıştı.

Haber vermeden erkenden nereye gide bilirdi ki..