Ateş'in İzleri

41.. Geri dönüş.

İyi akşamlar herkese! 🙋🏻
Nasılsınız?  Bildiğiniz üzere finalden önceki son bölümümüz bu:)
Size iyi okumalar❤️
Final hakkındaki tahminlerinizi yazın bakalım🤗😍

Bu arada romance kategorisinde #25 olmuşuz, maşallah. Ailemiz gittikçe büyüyor:) ama yeni okuyucularım hiç fikirlerini yazmıyorlar.. Olsun canınız sağolsun!

Can'ın hikayesine göz atın şans tanıyın lütfen...

Kırık..

Kucağına kedi yavrusu gibi sokulmuş, yorgunluktan ve uykusuzluktan yatağa yatar yatmaz uyuyan kadınına bakıyordu..

Dudaklarına tebessüm konmuştu.

Yaramaz oğulları eve geldiği ilk günden herkesi başına toplamıştı.

Leyla sadece aralıklarla 2 ya da 3 saat uyuya bilmişti.

Beyefendi babasının kucağına gelince mışıl mışıl uyuyor acıkınca Leyla'nın kucağında alıyordu soluğu.

Leyla'yı uyandırmamaya dikkat ederek yavaşca yataktan çıktı.

Beşiğin yanına gelip ellerini başının iki yanına kadar uzatmış huzurlu bir şekilde uyuyan oğluna bakıp gülümsedi.

Oğlu her aklına geldiğinde sebepsizce gülüyor, içi çok farklı ve tartışılmaz derecede büyük sevgiyle dolup taşıyordu.

"Oğlum, sen yalnızca büyük aşkın meyvesi değilsin.. Sen soğuktan, karanlıktan sonra doğan güneş gibisin.. O kadar güçlüsün ki daha minicikken anneni ayakta tuttun babacığım. Senin için her gün ne kadar şükür etsem az.. Yanınızda olmadığım zamanlar için özür dilerim oğlum.."

Oğlu sanki söylediklerini anlamış gibi kaşlarını çatıp ağlamaya başladı.

Dikkatli bir şekilde kucağına alıp Leyla uyanmasın diye dışarı çıkacakken Leyla'nın uyku mahmuru haliyle boğuk çıkan sesini duydu.

"Mert, oğlumuzu nereye götürüyorsun?" heyecanlı bir şekilde yatakta dizlerinin üstünde durmuştu.

Mert Leyla'nın evhamlı hallerine endişe duymaya başlamıştı.

"Sen uyu. Bizimki yine uyandı nöbeti ben devr alıyorum."

Leyla gülümseyip "hıı tamam. Baba oğlu iyi gezmeler." dedi ve yeniden yerine yattı.

Mert dikkatli bir şekilde oğlunu tutarken diğer odadan ağlama sesini duyunca "Oğlum siz Liya ile ikiniz çok fena olacaksınız.." güldü.

Oğluyla evde bir kaç kez tur attıktan sonra soluğu kendi odasında sevdiği kadının yanında almıştı.

Oğlunu beşiğe koyup üzerini örttükten sonra yatağa yatıp Leyla'yı kucağına çekti.

Leyla sanki uzun zamandır kendisini bekliyormuş gibi kollarını beline dolayıp başını göğüsüne yasladı.

Yerini rahatlarken anlamını bilemediyi bir kaç kelime mırıldanmıştı.

Güldü. En içten gülüşlerine neden hep Leyla olmuştu. Zaten ilk kez tattığı bir çok duyguyla Leyla'nın sayesinde tanışmıştı.

İlk sırada aşk. Ve aşkın bazen en mutlu hali bazen çıkmaz sokağı olan kıskançlık. Birisi için diğerlerinden daha çok endişe duymak.. Saysa bitmezdi. Ama o artık saymak değil bu kadınla ve oğluyla mutlu yarınlara ve tatmadığı bir çok duyguyu yaşamaya can atıyordu.