DÜŞMAN OKULLAR "YAZ KAMPINDA"

40-ASLINUR

Medya Doyk okuyucularından birinin çektiği, Vuran Kampı'na benzeyen bir fotoğraf 😍

Kitabın Instagram sayfasına (d.o.y.k_watty) bakabilirsiniz.

İyi okumalar!

Aslınur ile çitlere doğru yürürken son anda birkaç aksaklık çıktığı için tektim. Ama beş on dakikaya kızlar yanıma geleceklerdi. Erkekler kulübeyi basmaya karar verdikleri için onları oyalamak zorunda kalmışlardı ve ben tek başıma olduğum için Aslınur çitlere gelmeyi kabul etmişti.

Aslında belki de böylesi daha iyiydi, Hazal'ın bana söylediği sözler hala aklımdaydı ve doğru olmadığını kendime kanıtlamalıydım.

Sonunda çitlere geldiğimizde Aslınur kayalardan birine otururken ben ağaca yaslandım. Kollarımı birbirine bağlarken Aslınur sağ kaşını kaldırarak bana baktı.

"Ne konuşacağız?"

Bu kızı önceden de pek sevdiğim söylenemezdi ama şimdi daha da sinir olmuştum. Sağ kaşını kaldırabiliyordu!

"Kerem konusunda konuşacağımızı tahmin edecek kadar zeki olduğunu umuyorum?"

Gözlerini devirip kollarını birbirine bağladı. Bu onun kendine 'ben güçlüyüm' deme şekli falandı sanırım.

"Kerem hakkında ne konuşacağız?"

"Kerem'den ayrılmanı rica edecektim."

Kaşları bu sefer şaşkınlık ve alay karışımı bir duyguyla kalkarken konuştu.

"O nedenmiş?"

Omuz silktim.

"Eğer sen ayrılmazsan Kerem'den senden ayrılmasını isterim. Bunu istemesem bile ilişkinizin ömrü bir haftayı geçmez."

Kız kahkaha patlatırken diyeceği şeyi tahmin edebiliyordum.

"O beni seviyor, bunu bana söyledi."

"Bunu senden önce kaç kıza daha söylediğini de söyledi mi?"

Omuz silkti.

"Benim diğerlerinden farklı olduğumu söyledi."

"Bunu tüm eskilerine söylemişti," dedim gülerek.

"Demek sana da söyledi?"

Bir an duraksadım. Kız bundan haz almışçasına gülümsedi. Bana yanlış bir şey ima etmiş olamazdı değil mi? Dudaklarımın zorla kıvrılmasını sağlayıp samimiyetten uzak gülümsememle konuştum.

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Anlarsın ya," dedi eliyle gelişigüzel bir işaret yaparak. "Kız oğlana aşıktır ama oğlan kızı sevmez. Kız oğlanı tüm sevgilileriyle ayırırken kardeş ayağına yatmaya devam eder, bir gün kendisine aşık olacağını umarak."

Bu kız kendini ne sanıyordu? Yanımda diğerleri olsaydı kesinlikle böyle rahat konuşamazdı ve bunu bilmek kavga etme isteğimi güçlendirdi.

"Bunu nasıl bir kafayla uydurdun?"

"Ben uydurmadım canım. Tüm okul biliyor gerçekleri?"

"Tüm okul hakkımda dedikodu mu yapıyor?" diye sordum sesimdeki hayreti gizleyemeyerek.

Omuz silkti.

"Bir çoğu. Beni de Keremle ayırmaya çalışacağınızı biliyordum ama bu sefer sizin bildiğiniz gibi olmayacak."

Arkamdan dedikodu yapan insanlar olduğunu zaten biliyordum. Kızların arkasından da yapıyorlardı gerçi ama en çok bana yoğunlaşıyorlardı. Onlara kalsa ben Kaan'a da, Kerem'e de ve bu yaza kadar Arasla Hasan'a da yazıyordum. Bu aptalların düşünceleri her seferinde sinirimi bozuyordu fakat hiç bu kadar açık açık dile getiren olmamıştı. Sinirden titremeye başlayan elimi yumruk yaparken dişlerimin arasından konuştum.