Bad

Hoofdstuk 8

'Sorry, ik wilde het je besparen' Harry staat op en loopt naar het raam. Hij trekt het gordijn open.

'Pas op voor de zon!' Ik spring op en trek het gordijn weer dicht.

'De zon?' lacht hij. In zijn wangen verschijnen diepe kuiltjes.

'Dat een vampier sterft van zonlicht is een mythe. Net zoals dat we alleen 's nachts leven. Het klopt dat we niet slapen trouwens' Hij schuift het gordijn weer open.

'Je slaapt nooit?' Dat verklaard een hoop. Dat verklaard waarom hij zijn kleren nog aan had toen ik hem zag om twee uur s 'nachts

Hij schud zijn hoofd. 'Je bent vast doodop van de vroege morgen'

'Hoe hebben jullie me eigenlijk gevonden?'

'We jaagde in de buurt van het bos naast het weiland. Niall hoorde je gedachte'

'Oh..' Wat had ik ook alweer gezegd?

'Ik breng je naar huis'

Ik knik en loop naar de deur. Hij pakt mijn hand en draait me om.

'Niet zo.. Spring op mijn rug'

'Weet je het zeker?'

Hij glimlacht naar me en draait zich om. Ik sla mijn armen om zijn nek.

'Niet bang zijn.' Fluistert hij terwijl hij naar het balkon loopt. De koude lucht zorgt ervoor dat er een rilling over mijn rug gaat.

Harry zet één voet op de rand van het balkon. Hij zet zich af en met een enorme vaart vliegen we naar beneden. Ik slaak een gil.

'Sttt, dalijk hoort iemand je' Lacht Harry. Hij zet me neer in mijn tante's achtertuin.

'Gelukkig weet ik waar de sleutel verstopt ligt in de tuin' Ik loop naar het vogelhuisje. Ik haal het van de boom en pak de sleutel eruit.

'Weet ik dat ook' Harry staat met zijn schouder tegen de muur aangeleund.

'Ik zou maar niet inbreken. Ik heb een waakbutler.'

'Je hebt een butler?' Harry's kuiltjes verschijnen weer in zijn wangen. Zijn lach is betoverend. Onmenselijk.

Ik lach zachtjes om mezelf. Onmenselijk is het juiste woord.

'Wat is er?'

Ik draai het slot om en open de deur. 'Niks, ik was gewoon.. Harry?' Ik verwachte dat hij me naar binnen zou volgen. In plaats daarvan blijft hij buiten staan.

'Kom je nog even binnen?'

'Ik dacht dat je het nooit zou vragen.' Hij stapt de bijkeuken in. Hij trekt zijn besneeuwde laarzen uit en zet ze naast de mijne op de bank.

'Ben ik hier wel veilig? Ik bedoel.. Zayn-'

'Zayn komt niet bij je in de buurt. Daar zorgen Niall en ik wel voor.'

Ik sta voor hem. Ik knik langzaam. Hij loopt naar me toe. Hij legt zijn hand op mijn wang. 'Je hand is ijskoud'

'Het spijt me' Hij trekt zijn hand weg.

'Nee, ik vond het niet erg' fluister ik. Ik pak zijn hand en druk hem weer tegen mijn wang.

'Vertrouw je me?' Fluistert hij. Ik knik langzaam. Hij legt nu ook zijn andere hand op mijn wang. Hij trekt me zachtjes naar zich toe. Zijn gezicht een paar centimeter van me vandaan.

'Mooi' Zegt hij. Ik sluit mijn ogen en leun naar hem toe.

'Oh daar was je meisje!' Roept iemand. Ik draai snel weg van Harry. Vera staat in de deuropening met een vaatdoek in haar handen.

'Wij hebben elkaar nog niet ontmoet?' Zegt ze. Haar stem klinkt deftig maar toch vriendelijk.

'Harry' Hij schud haar de hand.

'Och wat een koude handjes. Ik maak soep voor jullie!' Zegt ze terwijl ze met haar vaatdoek zwaait. Ze loopt vrolijk fluitend terug de woonkamer in.

'Ik.. Moet maar eens gaan.. Ik eet geen soep. Zeg maar dat ik een noodgeval had ofzoiets'

'Zal ik doen'

'Tot ziens'

'Dag, Harry' Ik wacht tot hij weg is en loop dan naar de woonkamer.

Ik plof op de bank. Ik wil even nadenk tijd. Ik moet alles even verwerken. Ik kan het nog steeds niet geloven. Harry is een vampier. Hij had me makkelijk kunnen vermoorden die avond dat ik bij hem was.

Toch deed hij dat niet. Zijn wilskracht is hoog, maar hoe hoog? Is hij er echt toe in staat om me te vermoorden. Er zijn nog zoveel vragen.

Mijn mobiel trilt in mijn broekzak.