Bad

Hoofdstuk 74

Louis staat op van het bed, hij pak voorzichtig mijn mobiel uit mijn handen en bekijkt het schermpje. 'Woow, dat is vaag. Hij is wel heel erg verliefd' grinnikt hij.

'Nee, dit doet hij nooit. Hij komt altijd gewoon naar me toe, er is iets anders aan de hand'

'Ik bel hem' hij pakt zijn eigen telefoon en toetst Harry's nummer in. 'kom op

'Is hij er?'

'Nee, hij neemt niet op. Ik bel Niall' Hij houd de telefoon weer tegen zijn oor. Een halve minuut later geeft hij het op. 'Dit is nog raarder. Niall neemt altijd op'

'Waar kunnen ze zijn?' Ik raak lichtelijk in paniek. 'op oudejaarsdag?'

'Ik weet het niet. Er is vast niks aan de hand, misschien zijn ze sporten en hebben ze hun telefoons thuis gelaten'

'Ik hoop het' Ik open het raam, het is mooier weer dan zou moeten in de winter. De zon schijnt op mijn gezicht.

'Maak je niet te veel zorgen, ga eten en begin gewoon aan je dag. Ik ga de jongens zoeken'

'Oké' Als Harry maar niet weg is gelopen, net zoals Niall. Ik kan niet zonder hem. Niall is een van mijn beste vrienden, ik kan ook niet zonder hem.

'Ik ga' Louis loopt naar me toe en geeft me een schouderklopje. 'Hou je taai hè?'

Ik knik zachtjes. Louis opent het raam verder en gaat op de rand staan met één been. 'ik zie je later' zegt hij en spring naar beneden.

Het is nog steeds fascinerend hoe ze dat doen. Louis loopt verder, zonder pijn. Ik kijk hoe hij de krant uit de brievenbus haalt.

Dan stopt er een auto naast Louis. Twee grote mannen stappen uit.

Wat..?

Ik volg alles wat ze doen. Ze stappen op Louis af en beginnen een praatje. Louis' glimlach verdwijnt van zijn gezicht. Hij wil wegrennen, maar één van de mannen trekt een pistool.

'Louis!' Gil ik. 'Raak hem niet aan!' Ze horen me niet.

Hij schiet.. het is geen kogel, eerder verdovingsmiddel. Louis zakt op zijn knieën en valt in het gras.

'Shit' Ik ren naar beneden, twee treeën tegelijk. Ik spring bijna van de trap zo snel. Ik gooi de voordeur open. De twee mannen zijn bezig met Louis in de auto te stoppen.

'Stop daarmee!' Gil ik, dit keer horen ze me wel. maar ze gaan door. Ze trekken Louis aan zijn blouse de auto in. 'Wat doen jullie!?' Ik ren naar Louis toe.

'Aan de kant meissie, we zijn hier bezig met ons werk'

'Wat is jullie werk? Mensen ontvoeren?!'

'Dit is geen mens.' Hij frunnikt aan zijn snor. 'Vampier nummer drie, nog twee te gaan' Zegt hij tegen zijn collega.

'Wat? Jullie.. nee!' Ik ren naar hem toe en grijp hem bij zijn shirt. 'Hij doet geen vlieg kwaad! Waarom.. Waarom!?'

Hij maakt mijn handen los van zijn shirt. 'We doen gewoon ons werk. Ze zijn gevaarlijk'

'Dat is niet waar! Ze zijn niet gevaarlijk.' Gil ik in zijn gezicht.

'Haal zayn en hoe heet die andere, Liam' Zegt hij tegen zijn collega. Die knikt en loopt naar de voordeur.

'Wat?' Ik moet het stoppen, maar hoe.

Als de man even niet kijkt spring ik de auto in. Ik trek Louis overeind. 'word wakker' Fluister ik.

Ik schud hem op en neer. Eerst zacht, dan harder en harder terwijl de tranen over mijn wangen glijden. 'Word wakker, Louis. Ik laat je niet meegaan met die sukkels!' Alsjeblieft.. Alsjeblieft.

Ik houd mijn handen tegen zijn gezicht. 'Louis?' Hij beweegt niet.

'Meissie kom daar eens uit!' Hij pakt me bij mijn shirt en trekt me van Louis af.

'Nee! Hij moet wakker worden!' Ik probeer los te komen, maar hij is te sterk.

'Opgeruimd staat netjes' Grijnst zijn collega. Een ander busje stopt naast de auto. Vijf mannen, Zwaar bewapend stappen uit. Ze rennen naar de voordeur. Hij steekt drie vingers op, dan twee.. één. De mannen beuken door de voordeur.

'Dit kunnen jullie niet maken!' Gil ik

'Dit is voor je eigen best wil, meissie!'

'Meissie me niet heel de tijd! Klootzak!'

'Zo is het genoeg, ga naar binnen'

'Nee' Hij pakt mijn arm en trekt me mee naar ze voordeur. 'Ik zei nee!' Schreeuw ik. Ik haal uit, recht in zijn gezicht.

Hij deinst even naar achter maar staat dan weer voor me. Hij trekt zijn wapen en houd die voor mijn gezicht. 'Dit is eigenlijk niet nodig, maar houd.. je kalm. Begrepen?!'

'Dit kunt u niet maken. De jongens zijn mijn alles.' Ik kijk hem in de ogen.

'Het spijt me, meissie'

Ik sta tegen de voordeur van Marieke aan met mijn rug. De mannen lopen Harry's huis uit met zayn en Liam, bewusteloos, in hun armen.

'Waarom doet u dit?' Snik ik. Ik zak langs de deur af naar beneden en trek mijn knieën naar mijn borst.

Ze worden in de auto geladen. De man wil weglopen, maar ik spring op. 'Neem me mee, alsjeblieft.'

'Dat kan ik niet doen'

'Ik kan hier niet achter blijven, in me eentje'

'Je bent niet alleen' Hij wijst naar Ingrid die verward voor het raam staat.

'Alsjeblieft'

'Nee' Zegt hij en loopt weg. Ik doe niks, totdat hij in de auto is gestapt. Ik zo snel als ik kan naar het busje toe en trek aan de hendel. 'Ga open! Rotding! '
Ik bons op de deur. 'Liam!' Schreeuw ik.

Het helpt niet. Ze rijden aan, zonder nog iets tegen me te zeggen.

Ik blijf alleen achter. Ik zak door mijn knieën en huil in mijn handpalmen.

Ik voel een hand op mijn rug. Ik kijk op, het is Harry.

'Harry'

'Ga naar binnen'

'Harry, wat doe je hier?' Ik spring op. Als ik hem wil knuffel vervaagt hij, totdat er niks meer over is.

'Harry?'