Bad

Hoofdstuk 93

Jessica's POV




Ik schiet overeind in het bed. Mijn ogen schieten alle kanten op in de kamer. Het is niet echt.. Het is niet echt..

Ik gooi de dekens van mijn bezweette lichaam. Ik loop naar het raam en schuif hem open voor frisse lucht. Mijn longen werken niet mee. Ik grijp naar mijn keel, waarom voel ik me zo..

Ik grijp het kozijn vast. Ik zak door mijn knieën. 'Harry' Wil ik roepen, maar er komt niet meer dan een fluister uit mijn keel.

Ik draai me om, mijn rug tegen de muur en wacht tot de duizeligheid weggaat.

Maar het gaat niet weg. Uit het niets barst ik uit in tranen. Ik leg mijn gezicht in mijn knieën.

'Goedemorgen schat. Ik heb een-' Harry stopt in zijn woorden als hij me ziet zitten. Hij draagt een dienblad. 'Wat is er?' hij zet het snel op het bureau en loopt naar me toe.

'Ik..' Mijn stem kraakt. Hij kruipt naast me en slaat zijn arm om mijn schouder. 'Shh, niet huilen' Hij kust mijn haren.

'Het gaat echt niet goed met je, hè?' Fluistert hij.

Ik schud mijn hoofd. Hij veegt mijn tranen weg met zijn duim. 'Ik breng je naar de dokter.'

'Nee, alsjeblieft' Zeg ik snel. Ik trek me los uit zijn armen. 'Ik ga niet.'

'Waarom niet. Ben je soms bang voor-'

'Natuurlijk niet.' Onderbreek ik hem. Hij kijkt me aan met één wenkbrauw omhoog. 'Oké best. Ik ben doodsbang'

'Maar waarom dan?' Grijnst hij.

'Weet ik veel.. Ik haat ziekenhuizen gewoon' Er gaat een rilling over mijn rug bij het denken aan die kleine ziekenhuis kamertjes. 'Het gaat trouwens goed met me. Dus het hoeft niet'

'Je liegt. Ik zie het aan je ogen.' Zegt hij. Hij pakt mijn handen en draait naar me toe. Hij zit op zijn knieën. 'luister, er kan niks gebeuren. Ik ga met je mee, als je dat wil.'

'Oké' zucht ik dan.

'Oké' herhaalt hij. Hij helpt me overeind en leid me naar het bed. 'Heb je honger? Ik heb ontbijt voor je gemaakt'

'Je bent de beste, Harry.' Hij glimlacht naar me en geeft het dienblad in mijn handen. 'Ik hou van je' Zeg ik.

'Ik ook van jou' hij veegt een pluk haar achter mijn oor en kust mijn voorhoofd. 'Ik ga een afspraak voor je maken in het ziekenhuis. Ben zo terug'

'Harry'

'Ja?'

'Dankjewel.' Zeg ik. Hij loopt de kamer uit met een glimlach op zijn gezicht. Hoe ik hem het liefst zie.

Ik leun achter in het bed en bekijk het eten. Ik heb geen honger..

Ik neem een hap van het broodje. Meteen voel ik hem terug komen. Ik leg het dienblad naast me neer en ren naar de wc.


Harry's POV


'Morgen, nee dat is te laat. Ze is facking ziek'

'Misschien moet u dan-'

'Moet ik naar je toe komen en je gezicht ver-' Iemand trekt de telefoon uit mijn handen. Het is Liam.

'Harry, dit is niet nodig.' Sist hij.

'Geef terug' Ik probeer hem te grijpen, maar hij trekt weg.

'Laat mij dit maar regelen.' Zegt hij en loopt de gang op.

'Zeg haar dat we vandaag nog moeten komen. Ze is doodziek!' schreeuw ik hem achterna. Ik ga met mijn handen door mijn krullen.

'Rustig Harry' Louis pakt mijn schouders vast. 'Er is vast niks aan de hand'

'Ze is wit. Ze is te dun. Ze valt flauw en krijgt bijna geen lucht. Ze word zwetend wakker, als ze al in slaap komt. Dus ja, ik ben bezorgd' Ik duw zijn handen weg en loop naar de bank.

'Ik weet het ook niet'

'We hadden haar nooit hier heen moeten laten komen. Het is mijn facking schuld' Ik duw met mijn voet tegen de tafel.

'Het is niet jou schuld dat ze ziek is, denk na' Louis gooit een pakje naar mijn hoofd.

Ik maak hem open en drink hem in één teug leeg. Hoe meer bloed, hoe meer energie.

'Harry, het is gelukt. Je kunt nu terecht' Zegt Liam. Hij staat tegen de deurpost aan.

Ik knik en gooi het lege pakje op tafel. Ik pak Jessica's jas, een beanie van Niall en een sjaal van de kapstok. Ik ren naar boven, twee treeën tegelijk.

'Jess, we gaan.' Ik open de deur. Ze is er niet. Ik kijk de kamer rond. 'Jess?'

Geen reactie. Ik loop de gang op. Waar is ze zo snel heen gegaan. Ik open de badkamer deur. 'Jessica!' Ze ligt bewusteloos op de badkamervloer.

'Fuck. Wat doe je hier?' Ik pak haar gezicht tussen mijn handen. 'Jess, Jess. Wakker worden'

Shit shit shit shit. Ik til haar op. Één hand onder haar rug, één hand onder haar benen. Ik duw de deur open met mijn voet en loop naar beneden.

'Liam, deur!'

'Is ze bewusteloos?!' Hij houd de deur voor me open en rent naar de auto. Hij houd de deur open.

'Nee, ik ga rennen' beslis ik.

'Dude, die mensen zien je en gaan je-'

'Maakt me niet uit. Dan sluiten ze me maar op, Jessica moet naar het ziekenhuis' Zeg ik met de nadruk op moet.

Ik wacht niet op zijn reactie, maar begin te rennen. Jessica grijpt mijn shirt vast. 'Harry'

'Geen zorgen. We zijn onderweg naar het ziekenhuis en we laten je onderzoeken' probeer ik uit te leggen. De wind vliegt om onze oren.

'Het is geen griepje hè?' kreunt ze.

'Nee.. ik vrees van niet'