Bad

Hoofdstuk 48

Niall's POV



Loop door. Loop door, Niall! Zegt mijn geweten, toch draai ik om.

'Je kunt beter gaan. Ik tolereer niet dat je mijn zoon slaat!' Schreeuwt het vervelende bar vrouwtje. Ik negeer haar voorkomen. Ik heb geen zin in een strijd met iemand anders dan mezelf nu.

'Facking rot joch, ik sla je kapot!' Schreeuwt hij.

'Sam! Rustig, we gaan niemand terug slaan'

Ik loop naar hem toe. Ik kom waarschijnlijk heel intimiderend over, want ze deinst naar achter.

Ik loop naar Sam toe. Het bloed druipt langs zijn gezicht omlaag. Ik grijp naar zijn shirt en til hem op van de grond. 'Woow gozer, jij bent sterk' Zijn stem bibbert van angst, goed..

Ik knijp mijn ogen dicht. Het is heel lang geleden dat ik echt bloed geproefd heb. Ik ga met mijn tong over mijn hoektanden.

'Bel de politie!' Hoor ik iemand roepen. Ik kan het bijna niet horen door mijn hart dat achter mijn oren bonkt.

Hij grijpt een fles van de bar en slaat hem kapot tegen mijn gezicht. Ik schud de scherven snel uit mijn haren en grijp hem weer vast. Net als ik naar hem toe leun schiet er een pijnscheut door mijn borst.

Ik kijk naar beneden, ik ben beschoten. Ik gooi Sam vijf meter van me af tegen de glazen spiegel die hard op de grond knettert. Meer bloed..

Ik draai me om. Er staan twee politiemannen met hun wapens op mij gericht, hoe heb ik het zover kunnen laten komen?

'Armen in de lucht, handen waar ik ze kan zien!' Schreeuwt één van de politiemannen.

Buiten het café staan mensen door de ruit te kijken, naar mij.. Ik moet hier weg voordat ik nog meer onthul.

Ik kijk de kamer rond. Er is één andere uitgang, via de achterdeur. Ik denk geen seconde meer na en begin te rennen. De kogels vliegen om mijn oren als ik de deur bereik. Ik beuk er doorheen en ren naar de uitgang.

Als ik eenmaal buiten sta realiseer ik me wat ik zonet gedaan heb; ik heb de wereld laten zien dat vampiers bestaan.

'Daar is hij, mannen!' Schreeuwt een agent. Gewapend rennen ze op me af, ik grijp de regenpijp en klim op het dak.

Ik spring naar het andere dak, nog een dak, nog een dak. Ik stop niet met rennen.

Totdat het donker is blijf ik rennen. Dan ga ik zitten en laat ik de spanning uit mijn lichaam stromen via mijn ogen.. 'Fuck!' Ik schop kwaad een steen van het dak.



Ik loop al een paar uur in de stromende regen. Ik heb geen idee waar ik ben en ik word waarschijnlijk gezocht door de politie.

Het fijnste aan in de regen lopen is dat niemand ziet of het regen is of tranen..




Harry's POV


'Dus jullie zijn officieel 4 uur boos op elkaar geweest' Grijnst zayn.

'Ga weg'

'He ik probeer alleen onze band weer op de bouwen'

'Zal wel'

'Ik doe het niet voor jou. Ik doe het voor Jessica' zucht hij.

'Sinds wanneer doe jij iets voor iemand anders?' We lopen door de Ikea voor een nieuw bed, een nieuwe kast, nieuwe tafel en nog meer spullen die we kapot hebben gegooid. Waarom moest ik nou van iedereen, uitgerekend met Zayn naar de winkel?

'Hé, ik heb een hart'

'Waar dan?' Grijns ik.

Hij draait met zijn ogen. Ik krijg een catalogus naar mijn hoofd gegooid. ik gooi hem terug in zijn gezicht.

'Fack you' Zegt hij, maar anders dan hij altijd.. Met minder haat.

'Nee bedankt' Ik loop naar één van de rekken en trek er een groot karton pakket uit. 'tafel' Zeg ik.

'Willen jullie misschien een kar?' Vraagt een man in een Ikea uniform.

'Nee Dankje. We tillen het zo wel mee' het pakket is enorm, maar heel licht.

'Maar dat is heel zwaar.. Dat krijg je nooit-'

Ik pak nog een pakket en gooi hem weer naar zayn. Hij tilt ze op zijn rug en loopt naar de anders kant. 'nog een tafel, voor de zekerheid.' glimlach ik naar die Ikea-dude. Zijn mond valt open als hij ons nakijkt.

'Zag je zijn gezicht!' Lach ik.

'Geweldig dit'

'Liam maakt ons af als hij ziet wat we doen als hij er niet bij is'

'Waarom laten jullie je leven zo beïnvloeden door die gast?'

'Hij is een vriend van me'

'Dan nog. Hij is een geweldige gast, maar niet jullie facking baas'

'Dat is hij wel, zayn' En we zijn terug bij haten. Ik zoek in de catalogus naar een bruikbaar bed.

'We nemen een tweepersoonsbed' mompel ik.

'Zodat jij en Jessica-' voordat hij zijn zin erft afgezegd heb ik hem bij zijn shirt gegrepen.

'Niet' sis ik in zijn gezicht. Ik laat hem los en loop door. 'We hadden altijd al een tweepersoonsbed' Zeg ik snel.

'Zal wel' Lacht hij. ik schud glimlachend mijn hoofd.