Bad

Hoofdstuk 79

Harry's POV




Een week. Een hele week zitten we hier nu al. Af en toe krijgen we eten en drinken, maar we zijn zwak. Louis is inmiddels wakker. Ik heb het opgegeven.

Ik zit op de grond met mijn armen over mijn knieën. Niall voetbalt met een steentje. Louis schrijft een lied.

Een hele week..

De dagen lopen in elkaar over en de hoop is weg dat we hier nog uitkomen. De muren zijn te sterk, zelfs voor ons. De deuren zijn gemaakt van vampierwerend spul, iets waar ik niet doorheen kom.

Zenuwachtig tik ik met mijn voet op de grond.

Elke dag komt er een man binnen. Als we flippen dreigt hij Jessica te vermoorden. Ik ben het gewend en houd me rustig.

Een hele week..

Liam en Zayn hebben we geen één keer gezien. Joost weet hoe het met ze gaat.

'Dit is goed.' mompelt Louis.

'Wat schrijf je?' Vraagt Niall.

Hij heeft een steen gevonden waarmee je woorden in de muur kan kerven. Strong. Staat er boven de woorden.

'Ik voel me niet sterk, ik voel me zwak' Zucht ik.

De matrassen hebben ze weggehaald nadat Louis wakker werd en er mee ging gooien. Hij vertelde me dat Jessica erbij was toen hij platgespoten werd. Hij heeft de boel verbouwt, net goed.

Er staat niks meer.. Er is hier niks.

Normale mensen zouden allang doodgegaan zijn. Normale mensen zouden ze niet eens zo behandelen.

Ik ga met mijn zanderig handen door mijn gezicht. Ik laat modderige strepen achter.

'Zing een stuk' zegt Niall.

'Ik kan niet zingen' Grinnikt Louis. Hij wrijf de woorden uit. Niall fronst zijn wenkbrauwen en gaat naast hem zitten.

'My hands,
Your hands
Tied up
Like two ships.

Drifting
Weightless.
Waves try to break it.
I'd do anything to save it.
Why is it so hard to say it?'

Ik kijk op. Niall's stem is geweldig. Waarom wist ik dit niet eerder.

'Niall, holy shit' Zegt Louis.

'Wat?' Hij kruipt bescheiden terug naar zijn plek en plukt aan zijn vieze shirt.

'Ik wist niet dat je kon zingen.'

'Ach..' Zijn wangen worden rood. Ik glimlach, voor de eerste keer deze facking week.

'Pages
Between us
Written with no end.
So many words we're not saying.
Don't wanna wait 'til it's gone.
You make me strong.' Louis' stem klinkt door de lege cel.

Ik knijp mijn ogen dicht en luister naar zijn stem.

Als Louis het laatste woord heeft gezongen is het weer stil op het getik van Niall's steentje na. 'Jij zingt anders ook niet slecht' Lacht Niall.

Ik pak twee steentjes van de grond en tik ze tegen elkaar. Tik, tik. Plotseling schiet er een klein vlammetje uit de stenen. Ik sla nog een keer. Het vonkje ligt de kamer op, Louis kijkt op. 'Hoe deed je dat?'

'Louis, geef me je shirt. Ik heb een idee'

'Gebruik je eigen shirt'

'Niall?'

Niall knikt en trekt zijn shirt over zijn hoofd. Louis rolt met zijn ogen.

Ik leg het shirt op de grond, kniel ervoor en sla de steentjes tegen elkaar.

'Stop daarmee, dadelijk vliegt de boel in de fik' Sist Louis. Ik tik nog een keer, een klein vonkje raakt zijn shirt en begint te smeulen. Ik blaas er zachtjes tegen.

'Stop daarmee' herhaalt Louis. Ik luister niet. Ik tik de steentjes nog een keer, blaas zachtjes tegen het shirt. Dan lukt het. Het vliegt in brand.

Louis wil erop trappen, maar ik houd zijn been tegen. 'Let op' Ik houd mijn vinger in de lucht.

De rook van het vuur vult de cel, het gaat via de gaten in de deur naar buiten. 'Wat moet er nou-'

Plotseling gaat er een alarm af. Boven ons springen de sproeiers aan, de deuren vliegen open. 'Facking geniaal!' roept Niall.

'Go go go!' Schreeuw ik. Ik wuif met mijn arm naar de opening. Louis en Niall sprinten de deur uit.

'Kom je?' Schreeuwt Niall boven het geluid uit.

'Ja, ja' Ik blaas nog een keer tegen de vlam zodat hij aan blijft.

Dan zoek ik een weg door de rook, naar de uitgang. Ik ren door de lange gang, kijk door elke deur. Ik stop bij de laatste. Zayn zit op de grond, zijn rug naar de deur. Hij heeft niet eens door dat de deur open is.

'Zayn?' Ik trek aan zijn shirt en help hem overeind. Hij kijkt me wazig aan.

'Harry?' Zijn stem klinkt schor. Hij slaat zijn arm om mijn nek en klopt op mijn rug.

'We gaan. Waar is Liam?' Ik veeg mijn natte haren opzij. Hij wenkt met zijn hoofd naar het bed. Liam ligt daar, staart naar het plafond. Door de sproeiers zijn zijn kleren doorweekt.

'Help me even' Zegt zayn. Ik trek Liam omhoog.

'Wakker worden, sukkel'

'Hij ligt al een paar dagen zo'

'Wat is er met hem?'

'Hij is enorm zwak. Hij is de sterkste van ons, dus moet hij ook meer eten. Alleen die facking politiemannen snappen dat niet'

'Ik help je' Ik trek Liam omhoog aan zijn bovenarm en sleur hem uit de cel. Niall en Louis staan op de gang.

'Ze zijn hier' Zegt Niall.

'Welke kant?' Roept Louis.

'Links!' Ik gooi Liam over mijn schouder. We rennen de lange gang door. Er zit geen één raam in.

Louis en zayn trappen een deur door. Achter ons klinkt het geluid van schreeuwende politie mannen. Terwijl de kogels om onze oren vliegen rennen we de straat op, zover mogelijk van het gebouw vandaan.

We rennen een park in, de bossen in. Als ik denk dat we ze kwijt zijn stoppen we. Ik laat Liam van mijn schouder afglijden, hij valt kreunend op het gras.

'Ik ben geraakt' Hijgt Niall. Hij trekt iets uit zijn arm. 'Door een facking taser'

'Ze zijn gestoord'

'Het gaat al' Niall laat zichzelf naast Liam vallen. 'We zijn vrij'

'We zijn vrij, Zayn!' Ik schud hem op en neer. Hij glimlacht naar me, hij is te zwak om iets terug te zeggen.

'Ik zorg voor eten en daarna gaan we naar huis. naar Jessica' Glimlach ik

'Naar huis. We gaan naar huis!' Roept Niall. Hij strekt zijn armen in de lucht.

'We zijn vrij' Herhaal ik nog een keer. Ik ga op mijn knieën zitten en wrijf door het gras met mijn handen.