Bad

Hoofdstuk 32

'Wat!? Wie is er?' Roept Louis iets te hard.

Niall drukt zijn hand op Louis mond. 'Geen woord' Sist hij zachtjes.

Ik sta op en ga dicht bij de jongens staan. We kijken naar de deur. Mijn hart bonkt in mijn keel.

'Ze staan buiten. Een vampier komt nooit binnen zonder toestemming' Fluistert Niall

'Josh is ook mijn huis binnen gekomen zonder toestemming'

'Josh volgt de regels niet. Ze vermoorde hem niet, omdat zijn vader ooit de baas was over alle vampiers in heel de wereld. Totdat hij vermoord werd door Liam's vader.' Hij gaat op het bed zitten.

'Dus we zijn veilig?'

'Veilig is een groot woord, Louis'

'Hoeveel staan er buiten?' Durf ik te vragen.

'Twee. Josh's zussen. Krachten zijn onbekend. Blijf bij het raam weg!'

Louis stapt snel naar achteren. Ik ga op Harry's bed zitten.

Het is eerste kerstdag. Waarom moest dit nou gebeuren op eerste kerstdag! Mijn tante is dol op kerst en ik weet hoeveel ze erop had verheugd dat ik haar nieuwe vriend zou leren kennen.

'Je haalt het wel weer in. Als ze allemaal veilig thuis zijn'

'Hoe weet je zo zeker dat ze nog niet vermoord zijn?'

'Ik.. Ik kan het horen.'

'Ja hoor..'

'Ik meen het. Als ik me focus kan ik horen wat ze denken. Horen hoe het gaat.'

'Doe het. We moeten weten hoe het daar gaat!' Zegt Louis.

Niall knikt en gaat op het bed zitten. Zijn blauwe ogen veranderen in een nog lichtere kleur blauw, bijna wit.

'Ze zijn er. Vijf mensen. Josh, Richard. Zayn. Zayn is gewond. Richard heeft hem. Achter je!' Hij knijpt zijn ogen dicht.

'Niall, wat gebeurt er?'

'Richard is dood. Zayn is oke.. Harry heeft hem gered, net optijd'

'Dat is goed. Wat hoor je nog meer?' Vraag ik.

Louis en ik kijken hem hoopvol aan. Zijn ogen veranderen weer in die rare witte kleur.

'Liam en Harry hebben Josh in een hoek gewerkt. Josh staat ingesloten.. aaaaah!' Hij knijpt zijn ogen weer dicht, nu harder.

Hij gaat met zijn handen naar zijn oren en bedekt ze. Hij kreunt van de pijn. Ik probeer hem terug te laten komen, maar hij valt schreeuwend op de grond.

Niall's POV

'Kijk je nou, de grote leider zit zielig in een hoekje te wachten op zijn dood' lacht Liam.

'Liam..' sist Harry.

'Wat? we mogen toch nog wel even lol hebben. Een grote leider vermoorden doe je niet elke dag'

'Dat denk je. Wacht maar af! Richard hebben jullie, Cindy hebben jullie, maar jullie zijn toch nog iemand vergeten'

'Je bluft.'

'Ik bluf nooit, Liam. Ze zijn op weg naar Louis, Niall en jou Jessicatje, Harry'

'Niall, hoor je me? Niall!' Klinkt er in de verte. Jessica.

Ik open mijn ogen en grijp naar mijn keel om op adem te komen. Louis ondersteunt me zodat ik op het bed kan gaan zitten.

'We moeten hier weg' Zeg ik.

'We kunnen niet naar buiten! Ze staan om ons heen' Roept Louis.

'Niall, Niall? Wat gebeurt er?'

'Wie zijn het? Je zusjes? Je zusjes zijn shit! Ze kunnen niks!' Bijt Harry hem toe.

'Onee? Mijn oudste zus, Zoë. Ze bestuurt mensen van een afstand. Hoe grappig is het als Louis Jessica gewoon zelf vermoord? En dat allemaal terwijl ik jullie hier bezig houd'

'Facking klootzak, Ik maak je kapot!'

'Harry! Rustig, we moeten terug.'

'Ik regel het wel met Josh!' Roept Zayn.

'Alsof jij me aankunt, nietsnut!'

'Ik zou maar letten op...'

'Hij is er weer!' Roept Louis.

Jessica loopt naar me toe met een natte handdoek. Ze veegt mijn bezweette voorhoofd schoon. 'dankjewel' Ik doe even mijn ogen dicht om weer tot rust te komen.

'We moeten ons klaarmaken voor een gevecht. Louis, je moet me helpen.'

'Ik help je.'