Raytis interviews

Let's Talk: J0J0_0

Ik twijfel of ik wel iets naar Jane moet sturen. Even staar ik naar mijn mobiel alsof het uit Mars komt.

Echt, de kwaliteit van de producten uit Mars zijn belabberd, maar vreemd genoeg wordt alles daar wel gemaakt. Dan ben je eens op vakantie in Venus, koop je een souvenir en staat erop: gemaakt in Mars. Lekker dan.

Ik leg mijn mobiel weg en haal een stropdas uit een van de lades. Normaal gesproken had ik mijn huis nooit zonder een van mijn kleurrijke stropdassen verlaten, maar vandaag was ik dat belangrijk accessoire vergeten. Gelukkig maar dat er altijd noodstropdassen in de kast in de studio liggen. Anders was mijn gehele dag verpest.

Jane die weggaat.

Mijn faal op het nieuws.

Jane die weggaat.

Daar stond ze dan voor het ruimteschip. Ze had haar blauwe haren opgestoken zoals de eerste keer dat we elkaar hadden ontmoet. Ik weet nog dat Jane hoge hakken had aangedaan. Het is nog een wonder dat ze daarmee niet op haar bek is gegaan. De risico's die ze soms neemt, zijn af en toe dom, maar soms is haar doorzettingsvermogen ook leuk om te zien.

Ik zie er abnormaal netjes uit met mijn zwarte stropdas en zwarte pak, maar de leuke stropdassen liggen thuis. Daarnaast weerspiegelen de zwarte kleuren mijn binnenste. En niet dat bloed en dat darmengedeelte, maar dat dramatische zielgedoe dus.

Even had ik nog overwogen om zwarte strepen op mijn gezicht te doen, gewoon om het extra dramatisch te maken. Gelukkig kwam ik er net op tijd achter dat dat misschien té ver gaat. Daarnaast lijk je eerder een stiekeme ninja met van die oorlogstrepen op je wangen.

Nog even check ik mijn spiegelbeeld in een spiegeltje dat ik ergens in de meidenkleedkamer heb gevonden. Ik leg hem er wel weer terug.

Als ik het niet vergeet. Zoals meestal.

In mijn hoofd tel ik af tot ik op moet. 2... 1... Ik zet een brede glimlach op.

'Welkom bij...' '...Let's Talk!' vult het publiek weer op. Ze laten mij er steeds mee lachen. Echt lachen. Beleefd zwaai ik naar het publiek en plof ik neer op de oranje stoel.

'De Lost&Found lijkt een zeer populair schrijfevenement te zijn op Aarde. Terwijl Tienerfictie ontzettend leeg blijft, zit Lost&Found al bijna helemaal vol. Bij de dertiende inschrijfster zijn we alweer en die hebben we vandaag bij ons in de show. Jojo!'

Normaal gesproken krijg ik kort informatie over de persoon die ik ga interviewen, maar een foto krijg ik niet. Anders had ik meteen opgemerkt dat het Jojo was. Dé Aardse Jojo.

'Jojo?'

Daar zit ik dan. Een beetje ongemakkelijk kijkend naar het blonde meisje. Ik heb via internet een site gevonden waar wezens van het gehele SpaceNet op kunnen inschrijven. Ik dacht eerst dat het een datingsite was en had wat rond geflirt met wat blondines, maar kwam er al snel achter dat het een schrijfsite was, waar je dus boeken schrijft. Ik vond dit concept zo vreemd dat ik er maar vanaf ben gegaan, maar niet voordat ik een mens had ontmoet. Jojo en ik werden snel vrienden, maar hebben elkaar al weer een paar maanden niet gesproken.

'Max?'

Een beetje geschrokken loopt ze het podium op om vervolgens hard over haar eigen voeten te struikelen. Ik snel al naar haar toe om te helpen, maar ze lijkt zelf al op te kunnen staan.

'Hallo! Ik kom even binnenvallen.' Ze lacht er een beetje ongemakkelijk bij en gaat maar snel op de groene stoel zitten. Ik neem weer plaats op de oranje stoel.

'Welkom bij Raytis!' zeg ik om het ongemak weg te jagen. 'Hoe vind je het tot nu toe?'

'Ik vind de naam Raytis echt geweldig en de planeet zelf natuurlijk ook!' Jojo kijkt me enthousiast aan. 'De Raya's ken ik nog niet zo goed, behalve jou natuurlijk. Jij bent wel heel erg aardig en grappig en leuk,' even vergroten mijn ogen zich op het woord "leuk", maar ze lijkt niks door te hebben, 'dus dat zal bij de rest ook wel het geval zijn, denk ik.'

Dan zit ik eens bij een blondine die mij overduidelijk niet in de friendzone zet, kan ik niet eens praten. Lekker bezig Max, lekker bezig.

'En je hebt je natuurlijk ingeschreven voor Lost&Found.'

Ze knikt terwijl ze "ja" zegt. 'Dat Lost&Found gebeuren leek me wel wat,' zegt Jojo dan, 'dat is anders dan andere wedstrijden. Niet dat ik al eerder aan een schrijfwedstrijd heb meegedaan. Al leek het me wel heel erg leuk, dus ben ik wat rond gaan zoeken en kwam ik hier terecht. Ik blijf altijd heel erg steken bij mijn fantasy-vriend, dus zo word ik gedwongen eens een keer wat anders te schrijven. En-'

'Dus,' onderbreek ik haar snel voor ze haar levensverhaal verteld. Van vroeger weet ik nog dat ze erg lange antwoorden kan geven.

Jojo's mond klapt dicht en ze was overduidelijk nog niet klaar met haar verhaal.

'Denk je dat je het wel kan combineren met je Aardse leven? Misschien een paar speciale tactieken?'

Ik ga even verzitten en draai een rondje met mijn stoel. Normaal gesproken kalmeert dat me of geeft het me op zijn minst een vrolijk gevoel. Toch blijf ik een beetje verward als ik al 360 graden heb gedraaid. Hoe klein is de kans dat ik precies haar moet interviewen? Al is het ook niet zo'n plaag. Haar haren zijn net zo blond als altijd.

Ze is nog net zo knap dus.

'Ik ben vooral bang dat ik het heel druk krijg met school enzovoorts, maar voor schrijven maak ik altijd wel een plekje vrij! Ik denk dat het wel goed gaat komen.'

Jojo gaat even verzitten en kijkt me vragend aan. 'Tactieken?' Ze moet daar even over nadenken. 'Die heb ik niet, denk ik,' komt er twijfelend uit haar mond. 'Nou ja, ik denk dat ik in bed zou gaan liggen. Daar komt altijd de beste inspiratie vandaan. Misschien dat ik nog een kijkje neem op de profielen van de andere kandidaten, maar ik heb denk ik geen tactiek nodig heb.'

Even komt er een lichte grijns op haar gezicht.

'Mijn eigen fantastischheid is genoeg om anderen te overtreffen.' Ze moet lachen.

'Nou fantastisch persoon nog iets te zeggen tegen je concurrenten?'

Jojo knikt naar me. 'De pennenoorlog is begonnen!'

Ik moet lachen om haar enthousiasme en vergeet Jane zelfs even.

Een kort eventjes.