Raytis interviews

Let's Talk: Luna_tjeW

Voor het eerst voelde ik me schuldig over iets. En terwijl het veel logischer zou zijn als ik me schuldig zou voelen over Alex, voel ik me eerder schuldig door Jane. Het voelde namelijk slecht toen Alex haar armen om mij heen sloeg. Net alsof ik vreemd ging, net alsof ik Jane niet respecteerde. Dus eigenlijk voel ik me schuldig door Alex over Jane.

Ik snap het allemaal niet meer.

Even wrijf ik over mijn hoofd als ik weer tegen een deur aanloop. Ik ben niet geboren met de gave om te multitasken. Lopen, denken en piekeren wordt me samen echt veel te veel. Uit mijn doppen kijken, past daar echt niet meer tussen.

'Max!' roept mijn baas boos door mijn oortje. 'Max!'

Horen hoort er dus ook niet bij.

'Luna_tjeW zit op je te wachten, waar blijf je nu? Ik kan niet eeuwig tijd blijven rekken.'

Mijn ogen worden groot als ik die laatste woorden hoor. Niet door het feit dat ik bang ben om mijn baan of zoiets te verliezen doordat ik te laat ben. Meer dat ik bang ben dat hij mijn gehele show heeft verpest. De definitie van tijdrekken bij hem is...

Ik wil er niet eens over na denken.

En toch flitsen die akelige beelden voorbij.

Van mijn baas.

In een strakke yoga panty en een bijpassende gele zweetband om zijn kale hoofd.

De kotsneigingen worden me te veel en ik snel me naar het podium voor zijn zweet het podium besmeurt en het publiek laat verdrinken.

'Ik ben er!' kom ik hijgend het podium op.

'Let's Talk!' roept een Raya terug alsof ik net de show heb geopend. Sommige Raya's vallen niet meer te redden.

'Welkom bij,' zeg ik met veel nadruk terwijl ik naar het kleine jongetje kijk. 'Let's Talk,' schreeuwt het publiek terug op het juiste moment.

Zo moet dat dus, vertel ik hem met mijn ogen als ik naar hem wijs. Vervolgens duw ik mijn baas het podium af om meteen een stap naar achteren te zetten.

Hij stinkt.

Hij zweet.

Blegh.

Met een vies gezicht ga ik zitten om daar Luna_tjeW te zien zitten. Ze zit een beetje voorovergebogen op de groene stoel terwijl ze een beetje speelt met haar nagels.

'We zitten hier samen met de vijftienjarige Luna_tjeW!' roep ik naar het publiek om de blondine voor te stellen. Ik begin echt te denken dat iedereen op aarde blond is. Niet dat het iets verkeerds is. Er zouden juist meer blonde Raya's zijn.

'Zenuwachtig?' vraag ik haar me een schuine glimlach. Ik kijk kort van haar blonde haren weer terug haar amandelvormige ogen in.

'Het is wel spannend,' geeft ze eerlijk toe, 'ik ben eigenlijk nog nooit geïnterviewd dus ik ben benieuwd hoe het gaat zeg maar.'

'Ik ook,' antwoord ik daarop terug. Ik probeer me zo goed mogelijk te focussen op het interview, maar mijn gedachtes helpen er niet helemaal bij. Het helpt ook niet bepaald dat ik een slapeloze nacht heb gehad. Ik was begonnen aan een serie en heb bijna het hele seizoen afgerond. Als ik niet koppijn van de slaap had gekregen, was ik nog doorgegaan ook. Waarom zijn mijn ogen toch niet serie-bestendig? Ik kan ze nu echt niet meer open houden.

Luna_tjeW moet lachen op mijn reactie. Ik weet niet zozeer of het komt door mijn woorden of door het feit dat ik haar als een zombie aankijk. Een vieze zombie trouwens, want ik ben wel geïnfecteerd met de bacteriën van mijn baas. Mezelf daaraan herinnerend veeg ik snel mijn hand aan de onderkant van mijn stoel af.

'Heb je al wel eerder meegedaan aan een schrijfwedstrijd?'

'Nope, dit is mijn eerste. Ik ben echt nerveus weet je wel. Ik begin net met schrijven en ik hoop hier wat meer ervaring op te doen zeg maar. Ik hoop dat het uitdagende opdrachten worden en dat er goed gejureerd wordt.'

Ze gaat even door haar blonde haren heen voor ik doorga op mijn volgende vraag.

'Voel je je wel al een beetje thuis hier in Raytis?'

Luna_tjeW moet kort lachen. 'Het is echt een geweldige planeet! Het is net een paradijs tot nu toe. Iedereen is aardig tegen me, het eten hier is verrukkelijk en er is veel te doen. Alleen het weer valt een beetje tegen.'

Bij haar laatste woorden kijk ik naar buiten. Met de blik op ijspegels die zich als een stalactiet aan de neuzen hangt van de langslopende Raya's, knik ik. Misschien is het inderdaad een beetje koud.

'Goed je jas dichtritsen dan maar,' raad ik haar daarom maar aan al kon ik beter zeggen dat ze het best ook haar gezicht moet inpakken. 'En je tegenstanders? Wat denk je van je concurrenten?'

Luna_tjeW kijkt een beetje nerveus als ik daarover begin. 'Zij hebben echt zo veel meer ervaring dan ik heb! Het maakt me wel extra zenuwachtig weet je wel. Ik weet ook niet echt hoe ik me voor moet bereiden.'

Ik glimlach naar haar om haar nervositeit weg te laten ebben. 'Ik zou er niet te veel over piekeren,' zeg ik daarom kalm. 'Wel nog iets te zeggen tegen de andere deelnemers?'

Een plotseling erg kwaadaardige blik verschijnt op het gezicht van het lange meisje. 'Be prepaired to be crushed!' schreeuwt ze zo hard dat het de microfoon laat piepen. Ik verschuif snel een beetje naar achteren voor ze mij gaat achtervolgen met een mes.

'Nee grapje, veel succes allemaal.' Ze kijkt me ineens heel onschuldig aan.

'Dat was Let's Talk!' zeg ik om het interview af te sluiten. Ik wil aan de onderkant van mijn stropdas trekken, maar voel dan dat er helemaal niks om mijn nek zit.

Ik voelde me al zo incompleet.