Natuurlijk kan nooit een gehele planeet alleen maar leven op serieus nieuws. We hebben knappe beroemdheden en televisieshows nodig. Hier heb je dat allemaal in één. Sommige geïnterviewden zijn zelfs echte mensen van wattpad. Jijzelf kan ook in dit b...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Nerveus kijk ik naar de inrichting van de studio. Is het niet te knus? De inrichting heeft een soort grijzige stenen met een grote openhaard. De vloer is gemaakt van donkerbruin hout. Om op te zitten staan er twee banken, allebij heel zacht en passen goed in de inrichting.
Omdat Raytis de laatste tijd te kort komt aan interviewers en ik eigenlijk al een keer een interview had gehouden, vroeg Marley of ik er een baantje bij wou. Ik heb natuurlijk ja gezegd, want dan ben ik ook dichterbij Max.
Ik veeg het zweet van mijn hoofd, het was weer eens achtenveertig graden. Ik draag, zoals gewoonlijk, weer een pastel kleurig topje, deze keer weer blauw. Mijn zwarte broekje valt niet heel erg op, wat mooi is. Ik mag dan wel een grote mond hebben, maar ik wil geen flater slaan, daar zo, op TV.
Ik pak de schalen met choclate-chip cookies, stukjes chocola en zet ze op het bijzet tafeltje. Nu is het te heet voor warme choco, dus dan maar koude, helaas.
Na een tijdje zie ik een meisje, ongeveer twee jaar jonger dan ik. Ze is wel even lang als ik, schat ik. Ik spreek haar even aan. "Winegumz, toch?" Ze wordt een beetje rood en ze ziet er nerveus uit. Dat moeten we niet hebben. Ik pak haar hand en laat haar zitten op een van de banken, duw een koekje in haar hand en ga zelf ook zitten.
"Dat werkt."
Nogsteeds een beetje nerveus, kijkt ze me aan. Ze moet ook lachen, wat waarschijnlijk een akward lachje is, want ja. Ik zou niet lachen als ik nerveus was. Nou ja, iedereen is anders.
"Mooie blonde haren, trouwens." Ze glimlacht "Dankje."
Bij blonde haren kwam het eerste bij me op. Max. Hij zou haar wel ontzettend knap vinden. En toen viel mijn oog op een sieraad van haar. Stropdas vormige oorbellen. Oh mijn god.
Ik zie Max aanlopen, dus ik ren naar hem toe. Ik draai hem om en stuur hem Marley's kant op. "Marley wou je spreken."
Hij kijkt me even raar aan, maar hij loopt er naar toe, zoals ik hoopte.
-
Ik zit helemaal goed, en de camera draait. "Welkom bij Chocotijd!" Ik glimlach naar de camera en dan naar Winegumz.
"Dus, waarom koos je voor deze wedstrijd?" Ik neem een koekje en hap erin. "Ik doe mee, omdat ik vroeger ook covers maakte en een coverboek had." Ze neemt een slokje chocomel. "En voor de leuk, want ik weet zeker dat ik ga winnen." Ze lijkt er heel zeker van te zijn, mooi dat ze er zin in heeft.
"Heb je vaak kaften gemaakt? Oh, en kan je wat vertellen over je eerste?" Haar antwoord zal wel een beetje op deze lijken, maar dat maakt niet heel veel uit. Zolang ze maar plezier heeft in antwoorden.
"Ja, vroeger best vaak." Ze denkt even na. "Maar ik weet het niet meer over die eerste, hoor." Ze kijkt me een beetje nerveus aan, ze frummelt wat aan haar haar en probeert te glimlachen.
"Word het niet een beetje moeilijk om die covers te maken met al dat aardse... huiswerk?" Ze lacht, een mooi geluid. Sommige mensen lachen echt als varkens, niet normaal. "Nou nee. Mijn covers zijn niet zó mooi, dus duren ook niet al te lang." Ik knik, neem een slokje van mijn chocomel en ga wat meer comfortabel zitten.
"Denk je dat je kans hebt om te winnen?" Aangezien ze hier al zeker over was moest ik er nog wat over weten. "Nou, eigenlijk niet erg veel." Hmm.. net zei ze nog van wel. Nja, t' zal wel.
"Heb je iets wat je geluk gaat brengen?" Ze kijkt me verward aan. "Uh.. nee?"
"Wil je nog wat zeggen tegen je tegenstanders?" Ze denkt een beetje. "Doe je best?"
"Oké, bedankt voor je tijd! Succes met de wedstrijd!" "Dankje!"
Ze fluistert naar me. "Was dat goed genoeg?" "Ja hoor," fluister ik terug.
