Natuurlijk kan nooit een gehele planeet alleen maar leven op serieus nieuws. We hebben knappe beroemdheden en televisieshows nodig. Hier heb je dat allemaal in één. Sommige geïnterviewden zijn zelfs echte mensen van wattpad. Jijzelf kan ook in dit b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Met een slushpuppy in mijn hand liep ik naar mijn kleedkamer. Max Weijters had het me laten proeven en ik sloeg om. Sindsdien ben ik ook verslaafd aan slush. Het idee alleen al dat Max Weijters naar mij toe kwam was al cool, maar dat we zo'n klik hadden had ik echt niet verwacht. Hij is nog aardiger dan in de interviews die ik had gezien. Sowieso, dat ik nu voor altijd op deze planeet woon is super cool. Een droom die uitkomt.
'Auw,' gilde ik. Ik stootte voor de zoveelste keer mijn hoofd.
'Meisje,' riepen een aantal reporters. Ik keek hen met een ijzige blik aan en liep snel mijn kleedkamer binnen. Ik was namelijk nogal laat. Ik hield er echt niet van als mensen mij uitscholden voor meisje, kon ik er wat aan doen dat ik zo lang haar had? Met behulp van een borstel haalde ik de borstel onhandig door mijn haar.
Ik streek mijn geruite bloes nog even strak en liep toen mijn kamer uit. Dit keer bukte ik om niet mijn hoofd te stoten. Ik liep naar iemand van de regie. 'Kunnen jullie mijn deur niet wat hoger maken, of anders klaag ik jullie aan als bultenmaker,' zei ik tegen een meisje met bruin haar. En ja ik had al heel veel bulten op mijn hoofd. Ze knikte en liep vlug weg. Ik moest lachen, ze nam me echt serieus, vast een nieuweling.
Ik stond in de coulisse te wachten op mijn baas. Toen hij mij een seintje gaf liep ik het podium op.
'Welkom, ik ben Bo Sherri en welkom bij Morning Bo show,' schreeuwde ik boven het geklap uit. 'Vandaag hebben we een aardse gast, en bovendien is het een jongen,' begon ik. 'Hier is Vincent beter bekend als VincentGeudens, geef hem een warm applaus.' Met het geklap tegelijk liep een redelijk lange jongen binnen, maar natuurlijk niet langer als mij. Hij had mooie, blauwgroene ogen.
'Welkom Vincent,' begon ik. Ik leunde wat naar achter in mijn stoel, hij was zo lekker fluweelzacht. 'Voor de mensen in deze zaal, en de kijkers, aan welke wedstrijd doe je mee?' vroeg ik.
'Ik doe mee aan Lost en Found 2,' antwoordde hij vriendelijk. Hij leek mij wel een aardige gast. Wat ik ook had gehoord, was dat er niet vaak jongens meedoen aan wedstrijden dus het was een eer om deze Vincent te mogen interviewen.
Ik klapte het voorste kaartje om en begon met de tweede vraag.
'Wat is je motivatie om aan deze wedstrijd mee te doen?' Vroeg ik. 'Euhm, Ik wil eigenlijk wel eens zien hoe ver ik kan geraken en zo kan ik een keer zien hoe anderen schrijven,' antwoordde hij voorzichtig. Ik knikte hem toe als geruststelling. 'En heb je je al voorbereid op deze wedstrijd?' 'Nee eigenlijk niet, maar ik zal proberen zo ver mogelijk te komen,' zei hij.
'En de laatste vraag alweer. Wat maakt jouw schrijfstijl bijzonder?'
'Weet je, ik weet niet echt wat mijn schrijfstijl bijzonder maakt, maar uit de reacties op mijn boek 'de vreemdeling in een nieuwe wereld' kan ik opmaken dat ik best wat spanning op kan bouwen en dat ik redelijk correct kan schrijven,' antwoordde hij toch best vrolijk.
'Dankjewel voor dit leuke interview Vincent en succes met Lost en Found 2.'
Ik richtte mijn gezicht tot het publiek om af te sluiten. 'Dit was Bo met Morning Bo Show, tot de volgende keer!' Ik wachtte tot de gordijnen waren gesloten, en wendde mij toen tot Vincent.
'Goed gedaan, je hebt je eerste fan al binnen,' zei ik tegen hem. Ik gaf hem een boks en liep toen naar de coulissen. Echt een aardige gozer die Vincent.
