Raytis interviews

Let's Talk: RomyAdmiraal

Niet te geloven wat ze in het nieuws hadden gezet. Ik had het al door moeten hebben toen alle mobieltjes naar me waren toe gericht. Ze snappen gewoon niet hoe magisch de oranje stoel is.

Met een zucht trek ik mijn donkergroene stropdas recht. Dit is al mijn zoveelste blunder. Het laat me wel twijfelen aan mijn interviews.

'Kom op, het valt toch wel mee?' probeert Oliver mij op te beuren met een halve glimlach. Ik rol met mijn ogen en richt me dan weer in de spiegel. Met een kam en wat gel geef ik mezelf een kuifje.

'Nee, het valt niet mee,' zeg ik er dan chagrijnig bij. Mijn blik matcht met mijn humeur. 'Alles lijkt fout te gaan. Eerst Jade, nu dit.'

Boos sla ik de zwarte kam op tafel. 'Ik kan die Lilly wel wurgen.'

Oliver ploft neer op de draaistoel naast me. Met zijn hand gaat hij door zijn blonde krullen als hij wanhopig zoekt naar iets positiefs in mijn donkere leven.

'Niet elke raya denkt negatief over je.' Hij wijst overdreven naar zichzelf en geeft me een grijns.

'Ja, ja,' geef ik dan met een zwak glimlachje toe, 'jij bent nog steeds een goede vriend van me.'

Hij geeft me een voldane glimlach als ik dat toegeef. Net alsof je snoep aan een klein kind geeft. Dat laatste zou waarschijnlijk zelfs heel goed werken met Oliver. Behalve als het om regels gaat. Dan is het pas een eng mens, joh. Net Nouve, sorry mevrouw Lindenborg. Haar ontloop ik pas echt. 

'Nou dan,' zegt Oliver alsof de wereld weer één grote regenboog is, 'dan komt het helemaal goed.' Hij geeft me nog een vriendschappelijk klopje op mijn schouder voor hij weggaat. Zijn poging om mij op te beuren is heel aardig, maar echt veel heeft het me niet geholpen.

Ik verlaat mijn kleedkamer nu ook om het podium op te stappen.

'Welkom bij...'

'Let's Talk!' vult het publiek aan. Het is vreemd genoeg veel voller in de zaal en de enthousiasme is er vanaf te gloeien. Misschien heeft die reporter me juist reclame gegeven. Nou Lilly Adams, dat had je vast niet gedacht hè?

Ik plof neer op mijn vertrouwde, oranje stoel en adem de magie in.

'De coverwedstrijd is de nieuwste wedstrijd die de koningin heeft geopend. Het is anders dan onze normale schrijfevenementen, maar het is zeer populair onder de mensen. Het is zelfs al bijna vol.' Er klinkt wat enthousiast gemompel in de zaal. 'Natuurlijk hebben we ook weer een gast in deze show.'

Met mijn hand wijs ik naar de coulisse waar een brunette op mij staat te wachten.

'De vijftienjarige RomyAdmiraal!'

Het applaus van het publiek gaat nog kort door en met een glimlach kijk ik er naar. Met het felle licht op mij gericht lijken ze één grote, donkere waas, maar toch voel ik dat ze er zijn. Ook RomyAdmiraal lijkt dat door te hebben als ze wat om heen kijkt. Ze gaat zitten op de groene stoel en friemelt aan haar vingers.

'Welkom op Raytis!' roep ik enthousiast uit zodra ze zit.

Ze glimlacht en bedankt me zachtjes. Ik ga wat comfortabeler achterover zitten, hopend dat ze zich ook wat meer op haar gemak voelt. Het gedrag van de vorige keer viel in ieder geval niet in de smaak.

'Je hebt blijkbaar al goed rondgekeken op de planeet nu je je zelfs al hebt ingeschreven voor een wedstrijd. Waarom heb je nu precies voor deze wedstrijd gekozen?'

Ze gaat met haar vingers achter haar oren, maar heeft geen plukjes haar los zitten om achter haar oren te doen.

'Ik heb een soort van verslaving aan covers maken,' zegt RomyAdmiraal dan. Het enthousiasme begint in haar blauwe ogen te groeien.

'Maakte je covers alleen voor jezelf?' Ik glimlach naar haar. Ze glimlach terug.

'Nee,' ze schudt haar hoofd, 'ik had zelfs een covershop en toen vroegen heel veel mensen covers.'

RomyAdmiraal kijkt me met een trotse blik aan. Mijn verwachtingen beginnen zich al snel te groeien. Ik zie gigantische kaften voor me met bewegende poppetjes en felle lichten. Nee, kaften die uit zichzelf kunnen dansen. 

'Is dat dan ook de enige reden dat je het doet? Omdat zoveel anderen erom vragen?' Als ik dansende kaften kon maken, zou ik ze niet eens weg willen geven. Ik zou ze allemaal bij me houden om een feestje te geven.

'Nee,' zegt ze dan snel. 'Ik vind het ook heel erg leuk om te doen en kan me er heel lang mee bezig houden.'

Ze friemelt weer wat aan haar vingers, maar dit keer niet uit zenuwen. Je kan zien dat ze erg enthousiast is over haar covers. RomyAdmiraal klinkt ook als een bekende onder de mensen. Een echte beroemdheid hier. Gezellig.

'Heb je wel al wat verwachtingen?' Ze heeft daarvoor wat denktijd nodig en ik draai even een rondje op mijn oranje stoel. Ja, dat kon ik niet toen Fenyawildeboer er zat, hè.

'Ik heb niet echt speciale verwachtingen voor de wedstrijd. Ik zou niet weten wat er zou gebeuren.'

'En voor jezelf?' ga ik dan verder. 'Schat je jezelf hoog in?'

'Nou hoe stom het ook klinkt,' ze friemelt -dit keer wel nerveus- aan haar vingers, 'ik denk niet dat ik er gelijk uit lig.' RomyAdmiraal doet weer een plukje achter haar oren.

'Heb je wel nog wat tegen de andere kandidaten te zeggen?'

'Ja,' zegt ze kortaf voor ze me antwoordt. 'Zet hem op! En succes!'

Met die laatste woorden van RomyAdmiraal sluit ik het interview af.