Natuurlijk kan nooit een gehele planeet alleen maar leven op serieus nieuws. We hebben knappe beroemdheden en televisieshows nodig. Hier heb je dat allemaal in één. Sommige geïnterviewden zijn zelfs echte mensen van wattpad. Jijzelf kan ook in dit b...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Reylia!" Ik zucht geërgerd als ze nog steeds niet haar ogen opent. "Kom op, ik ga verdwalen zonder jou, schiet op! Het is mijn eerste dag!" Kreunend laat ze merken dat ze wakker is. Ik geef het op en loop haar kamer uit, terug naar mijn eigen. Ik verwissel mijn pyjama voor een rood jurkje en pak mijn schoenen, groene gympen, uit mijn kast. Reyla vindt mij gek, omdat ik alleen maar dezelfde jurkjes heb, maar dan in verschillende kleuren. Ik trek mijn nieuwe interview-monster sokken aan, die tot op mijn knieën komen. Ik trek mijn schoenen aan en ren naar de keuken.
Tom en Rick, de twee jongens waarmee ik nog meer het appartement deel, staan in de keuken. Ik ben de jongste in het appartement. Ik ben 20, Tom en Rick 21 en Reyla 22. Reyla komt met een slaperige kop binnen. "Ik ga nooit meer werken," zegt ze met een vermoeide stem. Rick en Tom lachen haar uit. "Dat zei je vijf jaar geleden ook al." Reyla steekt haar tong uit, propt wat brood in haar mond en trekt intussen haar jas aan. Ik schiet in de lach.
Al snel staan we buiten. Ik stap bij Reyla in haar spauto. "Ik heb het gevoel dat we iets vergeten," zeg ik. Tom stapt grijzend uit de deuropening. "Oh ja, ik zou hem interviewen vandaag," zeg ik als hij de spauto binnen stapt. Hij is schrijver en publiceerde gisteren zijn eerste boek. Hij is nu al best bekend. Rick is muzikant en gebruikt ons appartement als studio. Niet dat dat erg is, hij is mijn lievelingsmuzikant.
Ik neem afscheid van Reyla, die een trap naar boven neemt waar ze het licht van mijn show regelt. Míjn show. Ik heb een eigen show, niet te geloven. Dat ze mij als stuiterbal hebben aangenomen met haast geen ervaring. Ik loop met Tom naar mijn kleedkamer. "Kijk mijn sokken! Ik vind ze echt fantastisch!" Tom lacht. "Cherry Berry, jij vindt al jouw sokken fantastisch. Kers vers hier, hoe voelt dat?" Ik begin zenuwachtig op en neer te springen en besluit niks te zeggen over zijn zeer slechte grap. "Herhaal dat niet! Oh, het begint bijna." We worden opgehaald en naar mijn studio begeleid.
Ik kijk naar de studio. Het is een gezellig cafeetje, met een tafeltje en twee stoeltjes en een bar. Er hangt ook een uithangbord met Café Cherry erop. Ik kijk naar de zaal en zie, tegen mijn verwachting in, een best volle zaal. Reyla zwaait naar me en ik zwaai terug. Ik krijg een teken en ga op. Oh, het voelt nu al geweldig.
"Goedenmorgen! Welkom bij de opening van Café Cherry! En vanwege de opening een speciale gast: eenentwintig jaar oud en heeft gister zijn eerste boek gepubliceerd! Hij is al redelijk bekend en komt vertellen over zijn boek en verder plannen, hier is Tom Meerkamper!" Er wordt geklapt en ik ga tevreden op de bar zitten. Tom komt de studio in en zwaait naar het publiek. Hij gaat naast mij op de bar zitten. "Welkom, Tom, zou je ons wat willen vertellen over je boek?"
Hij knikt. "Het zijn allemaal sprookjes die in elkaar overlopen en bij elkaar horen. Het geeft een wereldbeeld weer die je ook kan meenemen in je eigen. Geen personage is echt perfect en ook geen einde, wereld of wereldbeeld, maar ze allemaal samen zijn ze veel beter." Nadat hij dit heeft gezegd vallen opeens alle lichten uit. Ik kijk even verward, maar herpak me.
"Klinkt erg leuk. Hoe kwam je op het idee? En voor welke groep is het boek leuk?" De lichten gaan weer aan, maar nu in blauwe kleuren. "Ehm, dit komt eigenlijk voor vanaf dat ik veertien was ongeveer. Veel verhalen zijn gebaseerd op ervaringen of hoe ik het eigenlijk had gewild of juist helemaal niet. Het is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Ik denk dat dit boek vooral is voor tieners, maar ik denk dat iedereen het leuk vindt om te lezen en er wel iets mee kan." De lichten beginnen te flikkeren. Mijn benen schommelen en tikken zachtjes op de bar. Het is even stil en ik bedenk me net op tijd dat dit wordt gefilmd.
"Heb je al ideeën voor andere boeken?" Ik moet mijn lach inhouden. Het is raar om vragen te stellen waarop ik het antwoord allang weet. Het licht gaat naar een rode kleur
"Ja, ik ben nu bezig met het eerste boek van een serie. Helaas kan ik daar nog niet zoveel over verklappen." Ik en het publiek maken een "aaah" geluid en opeens is het licht weer in zijn normale stand. Ik moet zo echt met Reyla gaan praten.
"We wijken even van schrijven af. Wat wil je echt nog gedaan hebben in je leven?"
Tom trekt een 'wat-moet-ik-nu-weer-zeggen' gezicht. "Misschien optreden op een festival met een gitaar, en bij de microfoon als zanger om zo de hele avond verpesten." Ik lach. Misschien iets te hard.
"Dan nog een laatste vraag: waar zou ik je 's nachts wakker voor mogen maken?" Deze staat niet in het script, maar aangezien ik bij hem in het appartement woon moet ik deze wel stellen.
"Perzikkwarktaart met chocoladekersen erbovenop." Ik grijns. Dat maak ik altijd voor verjaardagen of feesten. "Bedankt voor het interview en tot volgende keer in Café Cherry!" Ik zwaai en terwijl ik afloop gaan de lichten uit.
Reyla komt me direct tegemoet. "Het was verschrikkelijk! Er had iemand zijn kind meegenomen en die zat de hele tijd aan de knoppen. Gelukkig mag ik wel blijven. Je was echt goed!"
Ik glimlach breed maak een soort overwinningsdansje. Ik begin met praten terwijl ik ze de studio uit leid.
"Misschien zijn we nog op tijd voor Rick en zijn band. Oh, en ik moet een perzikkwarktaart met chocoladekersjes maken, dan ga ik Tom wakker maken in de nacht! En we moeten niet vergeten hier straks weer terug te zijn voor een of andere bespreking, lijkt me echt saai eigenlijk, maar ja.
