In a campus that filled with different kind of students, including Bullies, Smart ones, Cheerleaders, Nerds and the Famous.
There is a classroom that only famous students can enter and they called that 'Classroom Full Of Famous'.
But what if... A Ne...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ווווו×
Janine's Point of View
"Do you feel the same way?"
Nakatingin lang ako sa kaniya at paulit-ulit na nag eecho sa utak ko yung sinabi niya kanina. Hindi nag pa-process ng maayos ang utak ko at ang tanging iniisip ko lang ay yung nasabi niya na... Gusto niya ako.
"A-anong sabi mo kanina?"
"Do I have to say it all over again, I like you." Diniinan at binagalan niya pa yung pagsabi ng salitang 'I like you' Dahilan para kabahan ako ng sobra at feeling ko anytime mag cocolapse ako. "I like you, I like you, I like you. Is that enough?" Paulit-ulit niya pang sinabi, nakatingin lang talaga ako sa kaniya at hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. "Please say something."
"Uhm... Hindi ko alam." Aniko.
"Hindi mo alam ang alin?"
"Hindi ko alam kung ano sasabihin ko dahil hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko para sayo."
"You just need say you like me or you don't, that's it."
"I don't know, I don't know. Nalilito ako."
"Was that a no?" Aniya sabay talikod niya sakin nag naglakad.
Pero bago pa man siya makalayo nahawakan ko na yung balikat niya kaya humarap ulit siya sakin. "Hindi naman sa ganun. Pero... Paano ko ba to sasabihin." Nag-aalangan kong sambit.
"I think I should go now, after all you don't care about me." Tapos naglakad siya ulit.
"Wait!" Sigaw ko pero hindi man lang siya lumingon o tumigil.
Paano ba to?!
"Oo na gusto rin kita!" Bigla siyang tumigil sa paglalakad pero hindi siya lumingon.
"What did you just say? Linawin mo." Aniya sabay lingon.
"I don't know but I didn't feel some sort of feelings like this before, maybe yes. I like you too." Aniko. Agad siyang lumapit sakin at niyakap ako.
"For real?!" He shouted in credence.
I sluggishly nodded as I smiled, awkwardly.
"May I got the chance to court you?" He abruptly asked.
"Yes? I think." Nahihiya kong sagot.
"I'm sorry, I couldn't think straight. Can I hug you?" Katulad ko bakas rin sa boses niya ang 'uneasy feeling'.
"Sure." Maikli kong saad at agad niya naman akong niyakap. Sa higpit ng yakap niya para akong mapipirat which also shown how he feels right now. Ramdam ko na parang ayaw niya pa akong bitawan kaya hinayaan ko lang siya.
I didn't know that he's this romantic, I mean I know him as a cold and silent person. I've never expect him to be this delighted, he's making me feel glad and blissful. Just hugging him makes me feels like I can lean on him and he's kind of person that you can be comfortable with.
Binitawan niya ako mula sa pagkakayakap at nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko. Hindi siya nagsalita at maging ako rin, mabagal kaming naglakad pabalik.
Nang malapit na kami agad akong bumitaw sa pagkakahawak niya sa kamay ko at dumistansya ako sa kanya para hindi mapansin ng iba na may something between us.
Pumunta ako sa side ng mga girls samantalang siya siya nagpunta naman sa mga boys.
"Oy Janine where have you been, you disappeared on us." Saad ni Kendra.
"Ah nagpunta lang ako sa comfort room para mag retouch." Buti naka-isip kaagad ako ng alibi.
Nag vibrate yung phone ko sa bag kaya kinuha ko. Nag text siguro si Mama. Agad kong inopen yung message.
1 message from Unknown number.
Don't drink alcohol it's unsanitary.
Sino to? Napatingin ako sa paligid at nakita ko si Ziggy na nakatingin sakin at may hawak siyang cellphone. Nang malaman kong si Ziggy yun nilagay ko na yung number niya sa contacts ko.
Janine (Me):Where did you get my number?
Tumingin ako sa kanya at nakita kong kinuha niya yung phone niya sa bulsa. Napangiti siya ng mabasa niya ang reply ko. Anong nakakatawa sa reply ko? Nagsimula na siyang mag type at mga ilang sandali ay nag vibrate nanaman yung phone ko kaya agad kong tinignan.
Ziggy: From Lucy, but anyway as I said a while ago don't drink alcohol.
Nag reply agad ako.
Me: Ok but please stop texting, ang awkward eh.
Hindi tuloy ako makaintindi sa topic nila. Para akong tanga na tango lang ng tango kahit hindi ko naman alam yung pinag-uusapan nila. Maya-maya nag vibrate nanaman yung phone ko kaya agad ko itong kinuha.
Ziggy: What's wrong with texting? In fact I find it romantic.
"Sino yang katext mo?" Saad ni Maddy sabay tingin sa phone ko.
Dahil sa kaba nabagsak ko yung phone ko, mabilis ko namang kinuha saka ko in-off para hindi ko na mareceive yung text ni Ziggy.
"Ok ka lang, you look surprised."
"Ikaw naman kasi nakakagulat." Aniko at natawa nalang.
After ng party, time na para umuwi kami since almost 4 hours yung biyahe minabuti na naming mag biyahe ng madaling araw. Sa ngayon 4am na kaya within 8am makakarating kami sa bahay. Nagpaalam na si Ate Claire kay Mark at ganun din kami, matapos nun ay sumakay na kami sa airplane.
As usual magkatabi nanaman kami ni Ziggy. Mga ilang saglit ay bigla niya akong kinausap.
"Bakit mo in-off yung phone mo kanina?"
"W-wala in-off ko ba? Ay oo nga pala kasi lowbat na eh. Hehe." Sabay kamot ko sa ulo.
"Hindi tuloy kita nakatext kanina." Aniya sabay hawak sa kamay ko.
"A-ano ka ba naman nasa kabilang seat lang sila Ate Claire oh." Bumitaw ako sa pagkakahawak niya matapos ko iyon sabihin.
Ilang saglit pa ay bigla na lang siyang humiga sa balikat ko. Napatingin ako kila Maddy at tulog sila, nagulat ako humikab si Maddy kaya agad kong inalis yung ulo ni Ziggy sa balikat ko at sa lakas ng pagkakatulak ko sa ulo niya nauntog siya sa upuan niya.
"Aray! Bakit mo ako tinulak?" Aniya.
"Ang bigat mo kasi eh."
It's getting weird and awkward pag magkasama kami. How the crap am I suppose to deal with it?
