Classroom Full Of Famous (COMPLETED)

Chapter 42: Triple Pain

ווווו×

Janine's Point Of View

“Ma, Pa. Am I really adopted?” Mangiyak-ngiyak kong saad. Nagulat naman sila ng makita nila ako at dahan-dahan silang napatango bilang sagot. “Ma tell me, I was just mistaken of what I’ve heard, right? You’re just kidding right? Perhaps this is just a prank." Aniko at sinusubukan kong ngumiti para itago ang kaba at lungkot na nararamdaman ko.

"Nak." Ani Mama ng makalapit siya sakin. "Totoo lahat ng narinig mo, we're so sorry for keeping this to you. Pero anak please don't blame us."

"Why don't I? You lied to me! You're a liar! You guys fooled me!" Walang preno kong saad ng sampalin ako ni Mama.

"Nagsinungaling kami para sayo, nagsinungaling kami dahil ayaw ka naming nakikita kang malungkot! We did that because we loved you."

"Talaga Ma? Kung mahal niyo talaga ako dapat sinabi niyo na sakin yung totoo dati pa."

"Oo yun ang pagkakamali namin ng Ama mo pero Nak I'm begging you to understand our intentions." Sabay hawak niya sa kamay ko.

"Hindi ko alam Ma."

Tumalikod ako sa kanila at naglakad palabas, naririnig ko sila na tinatawag ako pero wala na akong dahilan para lumingon pa. They lied to me, I don't think if I can trust them anymore. Ngayon alam ko ng aampon lang ako pakiramdam ko wala na akong lugar pa sa pamamahay na iyon.

Hanggang ngayon hindi parin mawala sa isipan ko na ampon lang ako, sobrang sakit kasi sa pakiramdam na yung mga tinuring mong kamag-anak at pamilya ay ni katiting na daloy ng dugo wala kaming pagkakaparehas. Sumakay ako sa jeep papunta sa village. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin pagkatapos ko siyang sigawan kanina, pero wala na akong malapitan na tao kundi siya lang.

Nang makarating na ako sa village kung saan nakatira si Ziggy. Agad akong tumungo kung saan yung bahay niya. Nagtaka ako ng may nakita akong puting kotse na na nakapark sa tapat ng bahay niya, hindi ko na kang yun pinansin at pumasok na ako since bukas naman yung gate. Nakabukas ng kaunti yung pinto. May narinig akong pamilyar na boses na nag-uusap sa loob kaya sumilip ako ng bahagya.

kusang tumulo ang mga luha ko sa mga nakita ko.

Nakita kong naghahalikan si Maddy at Ziggy, pakiramdam ko parang tinutusok yung puso ko sa sobrang sakit na nakikita silang dalawa na ganyan, pakiramdam ko tu-mriple pa yung sakit na naramdaman ko.

Ayoko na silang tignan pero hindi ko maalis yung paningin ko sa kanilang dalawa ng bigla na lang napatingin sa direksyon ko si Ziggy at kita ko sa itsura niya yung gulat. Hindi na ako nagdalawang-isip at naglakad ako paalis sa bahay nila, narinig kong tinatawag nuya ako at sinusundan kaya mas bilisan ko pa yung pagtakbo ko kasabay ng mabilis na pagtulo ng mga luha ko.

"Janine tumabi ka! May sasakyan na papunta sa direksyon mo!"

Hindi ko siya pinansin at sa halip ay mas binilisan ko pa ang pagtakbo ko ng may narinig akong busina sa bandang kanan ko at doon ko napagtanto na masasagasaan ako ng ten wheeler truck. Naramdaman ko ang pagtilapon ko mula sa pagkakabangga ng bigla na lang naging black ang paligid. Bago pa ako tuluyang mahimatay narinig ko pa ang boses ni Ziggy.

"Janine! Oh god..."

*****

Ziggy's Point Of View

Nang makita ko ang pagbundol ng sasakyan kay Janine pakiramdam ko tumigil yung mundo ko. Mabilis na tumulo mga luha ko at naramdaman ko na nanginig ang katawan ko.

"Janine! Oh god..." Aniko ng matauhan ako at mabilis na tumakbo papunta sa kanya saka ko tinulak yung mga taong nagsilapit para makitsismis. Kusa na lang natumba yung mga tuhod ko saka ako gumapang papalapit sa kanya at binuhat ko siya. "What the heck are you guys looking at?! Go call the emergency! Janine please hang in there... They're calling the emergency j-just hang on, okay?" Iyak lang ako ng iyak habang sinusubukan kong kumalma. "Damn I can't wait any longer, where is nearest hospital?" Tanong ko sa mga tanong nakapaligid samin tapos tinuro naman nila yung direksyon kung saan ang pinakamalapit na hospital.

Binuhat ko siya ng buo kong lakas at dali-dali ko siyang tinakbo. "Hang in there... Hang in there... Hang in there Janine please, malapit na tayo sa hospital okay? Konting tiis na lang please...." Napagod man, wala akong pakialam basta madala ko siya hospital.

After a couple of minutes finally we have arrived at the hospital. Agad akong humingi ng tulong sa mga nurse para maihiga siya sa kama at dineretso kaagad siya sa ICU. Ako naman ay napaupo sa upuan, napahinga ako ng malalim at agad na tinawagan si Tita para pumunta dito.

"Kasalanan naming dalawa ni Madison to eh."

• Flashback •

Sinnusubukan kong tawagan si Janine kahit na alas dose na, tinext ko na rin siya ng ilang beses pero parang hindi niya binabasa. Wala akong paki kung natutulog na siya ngayon, basta gusto kong maayos na ang problema namin bago ako matulog. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at nagulat ako ng nakita ko si Madison na umiiyak.

"Ziggy naman, please wag mo namang talikuran lahat ng pinagsamahan natin. Ziggy mahal na mahal pa rin kita. Please come back to me." Aniya habang nakaluhod sakin, kaya naman sinubukan ko siyang patayuin.

"Madison umuwi kana, lasing ka na oh. Hindi mo na alam mga pinagsasasabi mo."

"I'm not drunk! I love you and you know that I always will."

"Madison pwede ba, umalis ka na. Matagal na tayong wala at kung anong meron na ako ngayon, masaya na ako dun. Wag kang magpakatanga sakin, marami pang lalaki dyan na mas magbibigay sayo ng pagmamahal."

"Matagal na akong tanga Ziggy. And that's all because of you, mahal kita and nothing would change that! K-kaya ko nga kinaibigan si Janine eh, kasi alam kong may gusto ka sa kanya. Sinubukan kong gawin lahat para mawalan ka ng interest sa kanya pero walang nangyari. J...just give me a chance then I'll prove to you how much I love you."

"Madison I'm so sorry but–" Hindi ko na natuloy ang dapat kong sabihin ng bigla niya akong halikan.

• End of flashback •

Nabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ko ang paghagulgol ng Mama ni Janine.

"Z-ziggy, where is she?" Sambit ni Tita pagkakita niya sakin. Tinuro ko naman yung ICU. Mas lalo siyang napaiyak. "What happened?"

"She was hit by a ten wheeler truck." Nakayuko kong sambit.

"Oh god..."

"I'm sorry to interrupt, who are the parents of the patient?" Tanong ng doktor.

"Ako! How was my daughter? Was she alright?" Sunod na sunod na tanong ni Tita.

Huminga ng malalim ang doktor bago ito magsalita. "Malakas ho ang pagkakabangga sa kanya and because of that some parts of her right ribs were fractured and since it has been thirty minutes before she was brought here. She lost much of her blood so we need to undergo with a blood transfusion."

"Oh no..."

"And also." Lahat kami napunta ulit ang attention sa doktor ng magsalita siya ulit. "She's in coma."

*****

Did you enjoy this chapter? If you did please leave a Vote an Comment.