Classroom Full Of Famous (COMPLETED)

Chapter 41: Truth Lies

ווווו×

Janine's Point Of View

I slowly stand up as I'm wiping all the dust on my uniform. I wiped my tears using the back of my hand and make my way on the sink. Hinugasan ko yung mukha ko ng bigla ko nanamang maramdaman ang pagtulo ng luha ko. Agad ko namang kinuha ang tissue para punasan ang mga luha ko. I looked at the mirror and I saw the reflection of my pitiful face. Ganun ba ako katanga at kawalang kwentang tao? I hadn't done anything from her that will make her mad at me.

Pagtapos kong malinis ang mukha ko at sinigurado kong wala ng bakas ng luha. Lumabas ako ng rest room ng parang walang nangyari, hindi na ako bumalik sa room at sa halip ay tumungo na lang ako sa garden ng school kung saan walang tao ng makitang kong naka-upo sa bench si Cameron. Hindi ko alam pero parang sinasabihan ako ng utak ko na lumapit sa kanya kaya naman lumapit ako sa kanya. Nang nasa harapan niya na ako, agad niya naman akong napansin.

"Oh, Janine? Ba't ganyan itsura mo? Umiyak ka ba?" Takang tanong nito saka siya tumayo. Hindi ko na napigilang umiyak, niyakap niya ako sabay tinap niya yung likod ko. I started to cry at his shoulder. "O-okay ka la- Oh, I'm sorry I guess you're not."

Bumitaw na ako sa pagkakayakap niya at inalalayan niya akong umupo sa bench. "I guessed I wasn't good as a friend, I...i just can't accept after I trusted her and treated her as a friend, she was just betrayed me as if she never treat me as one of her friend."

Narinig ko ang paghinga niya ng malalim. "It's Madison, right?" Napatango naman ako. "You know what Janine it's really hard to trust a person you just met, you didn't even know her real identity. Oo pinakitaan ka niya ng mabuting pag-uugali but it doesn't mean that she really intended to become your friend. Pero alam mo kung bakit niya yun ginawa? Kasi naiinggit siya sa kung anong meron ka, kaya kung ako sayo forget about it, don't show them your weaknesses instead show them your strength side and don't let them step on you."

Hindi ko alam kung maiiyak ba ko dahil sobrang natouch ako sa mga sinabi niya, instead of crying again, I hugged him. "Saan mo nakukuha yung mga sinabi mo ha? Scripted to no?" Pabiro kong sambit.

"Dati kasi akong si Tatalino." Aniya.

Bumitaw na ako sa pagkakayakap ko sa kanya. "Korny mo talaga no? Pero pansin ko lang na sa tuwing umiiyak ako, ikaw yung laging nagpapatahan at nag-eencourage sakin."

"Pinapatawa lang kita, tsaka yung boyfriend mo pala puntahan mo na malamang nag-aalala na yun sayo."

"Hindi na muna siguro, ayoko munang magpakita sa kanya."

"Oh! Bakit?"

"Ayoko lang mag-alala siya sakin, tignan mo naman itsura ko oh I looked like a homeless girl who's dumped by her family." Sabay turo ko sa mukha ko na parang nagbabad sa T.V ng sampung oras.

"Mas lalo yun mag-aalala sayo kapag hindi ka nagpakita sa kanya."

"Oo na! Sige una na ako. Thank you pala ah." Aniko bago ako umalis.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nagpunta na lang ako sa library para magpalipas ng oras, ayoko talagang magpakita muna kay Zig. I don't want him to see me like this, I'm obviously look like a pathetic bullsh*t. Nang makarating na ako sa library naglakad ako papunta sa pinakadulong upuan. I was about to sit on the chair when someone grabbed my arm then pull me to face him. Nagulat ako ng makita ko ang galit na itsura na Zig.

"Oh? Ziggy anong ginagawa mo dito? Are you alright? You looked mad."

"Let me ask you first. What happened awhile ago?" Madiin nitong tugon.

"What do you mean?"

"What's with you and Cameron?"

"Why would you want to know about that? It's none of your concern at all."

"Yes it is, I'm your boyfriend! I should know about those stuffs."

"Ziggy pwede ba wag mo muna akong kulitan ngayon, I'm not in a good mood. Just leave me alone at isa walang masamang intensyon yung tao, nagmalasakit pa nga eh." Aniko sabay lakad papuntang locker saka ko kinuha mga gamit ko at umalis. Si Zig naman sumunod sakin.

"Ano ba kasing problema mo ha? Pwede ka naman sakin lumapit kung may problema ka diba. Bakit dun pa sa Cameron na yun?"

Tumigil ako sa paglalakad saka ko siya hinarap. "Wala kang dapat na ipagkaselos Ziggy, kaibigan ko lang si Cameron kaya kung nakita mo man kaming nagyakap walang malisya yun."

"It's natural for me to be jealous since I am your boyfriend and why should I not be jealous if he still have a feelings for you."

"If that's the way you want to think bahala ka sa buhay mo!"

Naglakad na ako papunta sa bahay. Wala akong paki kung sundan niya man ako o hindi. Bwisit na araw naman to oh! Napakamalas ko! Nang marating ko ang bahay hindi na ako nag-abala pang bumati sa mga tao sa halip ay dumiretso ako paakyat sa kwarto ko at nilock ko yung pinto. Wala akong oras sa mga taong hindi marunong umintindi.

He should understand my situation right now but instead sinasabayan niya pa yung init ng ulo ko. Itinulog ko na lang lahat ng iniisip ko.

*****

Nagising ako ng 12 ng gabi since ang aga ko natulog kanina. Naramdaman ko ang pagkalam ng tyan ko kaya napag-isip-isip kung bumaba muna para kumain. Pagkababa ko nagulat ako ng makitang bukas ang ilaw sa kusina kaya dahan-dahan akong lumapit papunta roon at saka ko nakita at narinig na nag-uusap si Mama at Papa. Hindi muna ako nagpakita sa halip ay nagtago muna ako dahil mukhang seryoso yung pinag-uusapan nila.

"We should tell Janine. Nasa tamang edad na siya para malaman." Narinig kong sabi ni Papa.

"I don't know hun, we're gonna be selfish parents if we still keep this secret hidden from her but the other side of me is just... I'm not yet ready." Ani naman ni Mama at agad na napatango si Papa.

"I know, we both feel the same way. Natatakot din ako na baka kapag sinabi natin sa kaniya yung tungkol sa biological parents niya ay iwan niya na tayo. We have been keeping this secret since we raised her, but it's about time."

"We should tell her about this but we don't know when and how to start."

Agad na tumulo mga luha ko sa mga narinig ko. Napatayo ako galing sa tinataguan ko at dahan-dahang lumapit sa kanila.

"Ma, Pa. Am I adopted?"

*****

Hello fellow readers! I really hope you liked it. If you did please leave a Vote and Comment!