Me and the Marauders

Jackson.

Eyy mensen, dieren en andere wezens die mijn boek lezen. Ik heb een tijdje geleden een tip gekregen en die volg ik nu. Waarschijnlijk merk je wel wat het is. Als je aan het einde nog niet gemerkt heb, zeg het dan, dan zeg ik het. Zo ga ik het voortaan doen, dat is miss wat makkelijker te lezen. Xxx Akkelove..

Ik word langzaam wakker. Ik besef pas na een kwartier waar ik ben; de grond. Voorzichtig kom ik overeind en kijk in het rond. We hadden gister een feestje in de leerlingenkamer met heel Griffoendor. De helft van onze afdeling ligt hier nog en andere liggen gewoon in hun eigen bed. Ik kijk op de klok en zie dat het al half twaalf is. Zo laat al?

Ik probeer overeind te komen, maar mijn lijf heeft geen zin. Ik ga weer liggen en ga zoals gewoonlijk piekeren. Even kijken, ik ben hier nu al een maand, het is over twee dagen Halloween. Lily en ik praten veel minder met elkaar en dat is erg jammer, maar ik ga wel heel veel om met de Marauders. We halen heel veel grappen uit. Ik bij hun, maar hun ook bij mij. Zo ook een keer toen vulden ze mijn koffer met allemaal pudding. Die nacht hadden ze hard gewerkt om koffer schoon te maken, dat doen ze echt niet meer. Meer was er niets belangrijks gedaan, alleen een toets van toverdranken waar ik een B voor heb gehaald. 

Ik ga maar weer overeind zitten en zucht. We hadden gister gedronken en niet een beetje. Ik denk dat de jongens een echte hevige kater hebben, vergeleken met hun heb ik een poes. Grapje, dat bestaat niet. Ik heb wel wat koppijn maar meer niet. Ik ga weer liggen op de harde vloer en pak mijn hoofd. Stomme koppijn, het is dan wel een beetje, maar voor mij is dat ook te veel.

 'Merlijns vieze voeten, wat is er gebeurd?' hoor ik achter me. Ik draai me om en zie James in zijn gezicht wrijven. 

'We hadden een feest en we waren dronken,' zeg ik. 

'Oh hee,' zegt hij en merkt me nu pas op. 

'Hoe gaat het?' vraagt James. 

'Koppijn,' antwoord ik kort. Hij knikt en wil opstaan, maar ook hem lukt het niet. 

'Mij lukte het ook niet,' zeg ik lachend. James grinnikt. 

'Hoe laat is het?' hoor ik iemand anders zeggen. Ik kijk op en zie James het zelfde doen. Remus komt zo goed als overeind. 

'Half twaalf,' antwoord ik. Hij wrijft in zijn ogen. 

'Zo laat al?' zegt hij terwijl hij weer naar beneden valt. Ik kan een grinnik niet onderdrukken.

'Moeten we niet zo al gaan lunchen, dan maar?' vraagt James. Ik knik. 

'Ja, maar eerst onze benen zien wakker te maken en op te staan,' zeg ik. Ik rol me op mijn buik en duw mijn houtige lijf omhoog. Ik zet mijn knieën onder me en ik zit eindelijk. James is het niet gelukt; hij valt elke keer weer. En Remus is het wel gelukt om ook op te staan. Ik ga voorzichtig staan en wankel een beetje. 

'Ja!' juich ik. Maar net iets te vroeg gejuicht en ik val op de bank. 'Laat maar,' mompel. James grinnikt. 

'Kom dan gaan we,' zegt Remus die al naar het portret gat LOOPT. Ik WANKEL naar hem toe en leun tegen de muur. James staat uiteindelijk toch op. 

'En Sirius dan?' vraag ik.

'Oh ja, die moet wel mee,' zegt Remus nadenkend. Ik kijk hem smekend aan en hij begint te lachen. Ja, hij snapt wat ik wil doen. *Lacht weer gemeentjes*. 

'Vooruit,' zegt Remus. Ik juich zacht en verander in mijn Faunaat vorm. Als panter loop ik naar Sirius en grom zacht in zijn oor. Sirius doet zijn ogen en slaakt een gil als hij mij ziet. Ik lach in mij zelf. Sirius kruipt angstig achteruit en je ziet dat hij bedenkt dat ik het ben. Hij grinnikt en staat met gemak op. Ik verander weer terug en kijk naar de andere leerlingen die nog aan dromen zijn, of wat ze anders doen.