Me and the Marauders

#35|Epiloog

De afgelopen jaren waren zwaar. Er was erg veel gebeurd en die dingen zal ik nooit meer vergeten. Sommige dingen waren zelfs te veel voor me en was ik in huilen uitgebarsten. Ondanks dat het misschien niet vreemd was.

Ik bedoelde daarmee dat toen bijvoorbeeld James en Lily Potter werden vermoord, terwijl ze eindelijk samen waren... met een kindje. Sirius was ook gek geworden van verdriet. Niet veel later zat hij dan ook in Azkaban, door de massamoord op twaalf Dreuzels. 

Door de problemen die zich daarna afspeelde, gingen Remus en ik ook uit elkaar. Ik was er kapot van. Maar ja, het was het beste, zei hij. Ondanks dat ik een dochter had, met hem. Ze was net drie en ik maakte me zorgen om haar. 

Harry -de zoon van James en Lily- moest naar een stelletje Dreuzels! Dat was echt belachelijk. Sirius was zijn peetvader en hoorde naar hem te gaan. Maar ook al zat Sirius in Azkaban, hij bleef peetvader.

En anders had Harry best bij mij mogen wonen. Dan had Eva -mijn dochter- een maatje. Maar nee, hij moest naar de Duffelings.

De jaren vlogen voorbij, terwijl de Toverwereld in vrede kon leven, door de verdwijning van Voldemort. Maar we wisten dat dat niet voor eeuwig zo kon blijven. 

En dat bleek uiteindelijk ook. Toen Harry in het vierde jaar mee moest doen aan het Toverschool Toernooi, herrees Voldemort. Niemand geloofde Harry en Perkamentus. Maar De Orde van de Feniks, waarbij Remus en Sirius (die het jaar daarvoor was ontsnapt ui Azkaban) ook zaten, geloofden hen wel, noch ik.

In Harry's vijfde jaar kreeg hij een visioen over Sirius. Hij zou worden gemarteld in het Departement van Mystificatie. We hielpen ze tegen de Dooddoeners, op die plek met die rare poort. 

Maar Bellatrix had Sirius vermoord. Het zag verschrikkelijk uit en Harry was zó verdrietig. 

Ik en Remus ook. Er waren twee Marauders dood. Nog twee over. Peter was uit het 'team' gezet. Hij had James en Lily verraden, dus je snapt me wel. 

De twee jaar die volgden, waren vreselijk. Tovenaars doken onder en leerlingen van Zweinstein mochten niet meer naar school.

Perkamentus was vermoord door Serverus Sneep. En dat terwijl ik een paar jaar geleden mijn excuses had gegeven voor al die grappen die we hadden uitgehaald met hem. Hij knikte alleen maar. Uiteindelijk konden we wel opschieten met elkaar. Ik had eigenlijk gewoon een prank met hem moeten uithalen, in plaats van mijn excuses aan te bieden.

Serverus was nu schoolhoofd en Harry en zijn vrienden waren er niet. 

Ik maakte me enorme zorgen en probeerde leerlingen die onderdoken in de Kamer van Hoge Nood te helpen. Gelukkig werd ik niet betrapt door de Kragges'. 

In de tussen tijd verbleef ik in een klein huisje, niet ver bij de Zweinsveld vandaan. Zo kon ik via Desiderius naar de Kamer van Hoge Nood. 

Eva hielp me. Ze was al twee jaar afgestudeerd en woonde nog wel bij mij. Vaak deed ze mee aan Potter Watch, waar ik ook mee hielp, noch de Orde van de Feniks.

Uiteindelijk brak de Slag om Zweinstein uit. Het was echt vreselijk. Er vielen veel gewonden en doden. Ik wilde niet weten wie er levenloos in het kasteel lag, terwijl het vroeger nog zo vredig was. De strijd tussen mij en mijn vrienden tegen Jackson even niet meegeteld.

Maar deze strijd was er heftiger aan toe. Voldemort was met meer, dus had hij meer kans om te winnen. Ondanks dat wij het Gouden Trio aan onze zijde hadden. Zij waren ijzersterk, maar het was erg gevaarlijk.

Zodra de pauze werd ingelast, was de Grote Zaal niet meer van wat het was. Alle prachtige kandelaren en kaarsen waren weg, het glas bij de lerarentafel was vernietigd en er lagen overal gewonden en doden.