Me and the Marauders

Nina's 14e verjaardag!

Yes ik ben veertien! En dit wordt de veertiende verjaardag van Nina! Oh ja, ze is jarig op 2 juni, btw. (JAAA EIndelijK EVen OuD alS BijNA iedeReen In de KlaS!!)

Vanuit het Frans;

"Nina, opstaan!" riep Lorraine in mijn oor. Ik keek slaapdronken om me heen. Er zaten drie meisjes aan mijn bed. Het meisje met de bruine haren en groene ogen was Sofie, het meisje met de witblonde haren en grijze ogen was Monique en het meisje met de donkerbruine haren, met witte highlights en bruine ogen was Lorraine.

"Je wordt veertien!" gilde Monique en ze rammelde met een doosje dat ze vast had. "Hier, maak open." Ze gaf het saffierblauwe doosje aan mij.

"Bedankt, Monique," zei ik stralend. Monique glimlachte.

"Het is van ons allemaal," zei ze. Ik keek dankbaar de meiden aan.

"Maak nou open!" riep Sofie en ze sloeg op mijn witte dekens. Ik maakte het strikje los en deed het doosje open. Daar, op de watjes, lag een prachtig paar oorbellen. Het waren hangertjes met een mini-Eiffeltoren eraan.

"Oh, meiden! Dat hadden jullie niet hoeven doen!" Ik bekeek de oorbellen verder en zag dat er kleine diamantjes in zaten.

"Dat hebben we dan toch gedaan," zei Lorraine lachend. "Je wordt veertien. Dat is een hele mooie leeftijd en ieder van ons, kreeg oorbellen voor haar verjaardag."

"Ik niet," zei Monique. 

"Nee, maar jij bent nog maar dertien," zei Sofie. "Je wordt pas over een maand veertien." 

"Je krijgt echt wel nog ook oorbellen, hoor," zei ik en glimlachte naar Monique. 

"Volgens mij is die zin niet helemaal goed ge-Nederlandst," zei Lorraine met een kleine grijns. "Denk ik..."

"Nou en?" vroeg ik bijdehand en de meiden begonnen te lachen.

"Ga jij je maar aankleden, dan gaan we straks naar de stad," zei Sofie. Oh ja, we hebben ons uitje weer. Die hadden we een keer in de twee maanden. Lorraine, Sofie, Monique en ik kochten altijd te veel kleding en spullen voor grappen. Alleen werden de grappen nooit echt gewaardeerd.

Ik haastte me naar de badkamer en nam gauw een korte douch. Snel kleedde ik me daarna aan. Ook deed ik nog even mijn met magie gedroogde haar in een paardenstaart.

"Klaar," zei ik tegen mijn vriendinnen, toen ik de slaapkamer weer in kwam. Lorraine klapte in haar handen.

"Mooi zo," zei ze en stond op van de stoel waar ze in zat. "Dan gaan we snel naar de Eetzaal en daarna naar de stad!"

Sofie, Monique en ik juichten en we liepen naar beneden. Ik vond het kasteel van Beauxbatons altijd al verwonderend, met de beelden en mooie portretten. Alleen waren de uniformen me net iets te chique. Maar het blauwe heb ik altijd mooi gevonden.

"Oké!" zei ik enthousiast, toen we de Eetzaal inliepen. We namen plaats aan onze geclaimde tafel en begonnen met ons ontbijt. "Let's eat!"

Na het ontbijt was het al elf uur. Ik was pas laat wakker en we hadden lang aan het ontbijt gezeten. Het was té gezellig. Vandaar dat we zo laat klaar waren.

"Is iedereen er?" riep Madame Quirami, toen we buiten stonden. Iedereen mompelde 'ja'. "Oké, jullie moeten om vijf uur weer hier zijn!" 

Alle meiden van Beauxbatons liepen de magische grens over en liepen de weg op richting de stad. Er kwam wat zand in mijn gympen.

"We gaan eerst naar Dimitri's en daarna naar Black&White en dan-" ratelde Lorraine, maar ik onderbrak haar.

"Roooeeestiigg," zei ik met een accentje. Sofie en Monique gniffelden. "We gaan eerst wel even naar Dimitri's, maar we doen het kalm aan. We hebben de tijd." Lorraine knikte.

Uiteindelijk kwamen de dorpsstraatjes in zicht. 

"Daar is het!" riep Sofie enthousiast en ze wees naar Dimitri's. We renden naar binnen en begonnen allerlei shirtjes en jurkjes te passen.

Uiteindelijk liepen we de winkel uit met drie tassen kleding.

"Misschien moeten we maar niet naar Black&White gaan," zei ik lachend. "We hebben al een hoop uitgegeven."

"Misschien heb je daar een punt," lachte Monique met mij mee.

"Laten we anders warme chocola halen bij dat leuke cafeetje op de hoek van de straat," stelde Sofie voor. We knikten instemmend en liepen naar het cafeetje.

"Zeg, Nina," begon Lorraine, toen we op het terras gingen zitten met onze chocola. "Nu je zo je verjaardag hebt gevierd met ons, merk je dan nog iets van dat je over een jaar weggaat?"

Oh ja, dat was ook zo, over een jaar zou ik naar Zweinstein in Schotland gaan. Vanwege mijn vader, alleen wist ik niet precies waarom.

"Nee, niet echt," antwoordde ik. "Maar ik vond het wel heel erg leuk vandaag."

Mijn vriendinnen glimlachten en nipten aan hun mok. 

"Maar deze dag zal ik niet meer zo snel vergeten," ging ik verder. "Deels van het geld en de kleding..." Monique, Lorraine en Sofie schoten in de lach. "...maar ook door de prachtige oorbellen... en jullie."

"You're so sweet," zei Sofie stralend. Ik glimlachte naar de meiden. 

"Leukste dag van het jaar," zei ik met een knipoog en nam een slok van mijn chocola. Monique, Lorraine en Sofie schoten in de lach. Mijn dag kon eigenlijk gewoon niet meer stuk!

Dat was de verjaardagsspecial! Hopelijk genoten jullie ervan! 
XOXO- Akkelove...