Me and the Marauders

I'm gonna kill you, guy!

Ik plofte verdrietig op mijn bed. Het was er vanavond heftig aan toe gegaan, toen Scabior en zijn twee handlangers kwamen opdagen. 

Ik zal nog het nog even uitleggen;

Vanavond waren we naar Perkamentus gegaan om te vertellen waar wij vorige avond waren. Toen we klaar waren met uitleggen, schoot James plotseling in de lach. Volgens Alice had hij dat wel vaker. Nou, Sirius moest hard lachen van James. En na een tijdje op de gang stonden we met z'n vijven (James, Sirius, Alice, Remus, Lily en ik) heel hard te lachen. 

Tot Scabior met z'n bende kwam.

Opeens was hij heel erg aan het schelden tegen ons en daagde James uit. Iedereen was allang gestopt met lachen en was verbijsterd, omdat hij op ons aan het schelden was. 

Hij noemde Lily een modderbloedje, Alice een necroot (ze is verre van een necroot) en mij een freaking player. Daarna wilde Sirius hem voor z'n bek slaan, maar werd tegengehouden door Remus. Scabior zei daarna iets vreselijks;

Hij zei dat ik de laatste tijd niet meer met Lily omging, omdat ze zo is verandert in de afgelopen jaren, dat ik te goed was voor haar. Ik had gezegd dat dat net zo nep was, als het gezicht van een barbiepop. 

Scabior was op een of andere manier vreselijk boos geworden. Hij vuurde spreuken af op ons. Ik wist niet eens van de helft wat voor spreuken hij gebruikte. Maar na een tijdje duelleren VOOR HET KANTOOR VAN HET SCHOOLHOOFD werd Lily geraakt.

Ze begon ineens heel erg tegen me te schreeuwen. Lily schreeuwde dat Scabior gelijk had en dat zij ineens een veel lager niveau had dan mij. Dat zei ze natuurlijk wel sarcastisch over zichzelf.

Natuurlijk weet ik dat het door die spreuk van Scabior komt, maar het komt alsnog hard aan.

Ook begon ze te schelden tegen Remus, James en Sirius. Zij stonden er verbijsterd bij en toen Lily tegen Alice begon te schelden, moest ze huilen. 

Arme Alice...

De deur ging met een klap open. Marlene en Alice kwamen naar binnen gerent. Alice huilde nog steeds, maar nu waren het geluidloze tranen. Marlene zag rood.

"Wat is er met haar aan de hand?!" Marlene stond paniekerig voor me. "Ze heeft Alice aan het huilen gemaakt, heeft mij uitgescholden voor aanhanger en heeft een paar eerstejaars gevloerd!"

Ik stond verbijsterd op van mijn bed.

"Wat heeft ze?!" zei ik. "Dit is allemaal de schuld van Scabior!"

"Wie is dat?"

"Dat is een arrogante Zwadderaar. Toen we voor het kantoor van Perkamentus waren, kwam hij opeens. We raakten uiteindelijk in gevecht en Lily is geraakt door een spreuk die ik niet ken. Toen pas begon ze met gemeen zijn."

Marlene zag rood van woede.

"Hoe DURFT hij?!" Ze balde haar handen tot vuisten. "We gaan hem afmaken."

"Wacht nog even tot morgen," zei ik en probeerde Marlene te kalmeren. "Ik heb een plan om Lily rustig te krijgen. Luister..."

~~~~~~~

Plan was geslaagd!

Lily lag rustig te slapen op haar bed. Ze had haar mond een beetje open en haar rode haar lag warrig op haar kussen.

Hoe we het gedaan hebben? Vraag maar aan Marlene.

"Gaat het, Alice?" vroeg ik aan haar. Ze zat op haar bed een boek te lezen. 

"Jawel," zei ze en keek op van haar boek. "Ik weet wel dat ze het niet meende. Het kwam door die spreuk van Scabior." Alice pakte haar boek weer en las verder. Ik liep naar mijn bed en pakte wat spullen. 

Met handen vol, liep ik naar de badkamer. Ik had binnen twee seconden besloten dat ik een lange, warme douch zou nemen. 

"Blijft ze wel slapen?" Ik deed de deur weer open. Eigenlijk wilde ik het net dicht doen, maar ja. "Ik bedoel dat ze niet plots wakker word?"

"Natuurlijk niet," stelde ik Marlene gerust. "Onze spreuk was best krachtig." Ze knikte en liep naar haar bed. Ik deed de deur dicht en kleedde me uit. Opeens had ik een brede grijns op mijn gezicht, die ik er niet meer af kreeg.

Zou ik?

Waarschijnlijk zouden ze me horen.

Het is wel leuk. Ik bedoel daarmee, ik doe het bijna altijd.

Maar sinds ik hier ben, doe ik het amper. Alleen thuis.

Na ja, ik nam het risico. Gewoon zacht beginnen.

Ik stapte de douche in en liet de stralen over me heen stromen. Oké, nog eventjes wachten en dan...

"I'm dancing in the mirror, I'm singing in shower," zong ik zacht en grijnsde breder. Oké, ander nummer. "Let the sky fall, when it crumbles and we stand tall. Face it all together..." En meer van het nummer wist ik niet. Nog een andere. "All my friends in heathens take it slow. Wait for them to ask you how you know. Please don't make any sudden move..."

Dat laatste liedje, was een van mijn favorieten, op hometown, kitchen sink en heavydirtysoul na. Na, ja, ik...

Er werd op de deur geklopt. 

"Nina, je kan mooi zingen, hoor, maar anders maak je Alice en Lily wakker." De stem van Marlene drong iets te laat tot me door. En ik besefte me dat ze het gehoord hebben. Natuurlijk hebben ze het gehoord, anders was Marlene niet naar je toe gekomen.

"Sorry, Marlene," zei ik spijtig. Ik was gestopt met zingen en deed conditioner in mijn haar. 

Na nog tien minuten hebben uitgespoeld en zo, stapte ik de douch uit en droog me af. Ik deed mijn pyjama aan en liep naar de slaapzaal.

Alice lag inderdaad al te slapen, net als Lily. Marlene lag op bed een tijdschrift te lezen. Ik had geen zin meer om te lezen en viel al in slaap, toen ik de dekens over me heen trok.

~~~~~

"Jij!" Marlene keek woedend naar Scabior, die onschuldig aan de tafel van Zwadderich zat. Hij keek rustig op. "Jij hebt er voor gezorgd, dat Lily net als jullie gedraagt."

"Hoe bedoel je?" vroeg Scabior quasi-verward. Hij verraadde zichzelf, door te grijnzen.

Marlene keek naar mij. Ik stond emotieloos naar iets te staren. Toen ik merkte dat iedereen naar me keek, keek ik verbaasd op.

"Hij heeft haar toch betovert?" vroeg Marlene, ze wees naar Scabior. Ik knikte. "En nu niet ontkennen!" Ze had het weer tegen Scabior. 

"Ik heb haar niet betovert!" ontkende hij met een grijns. Je zag gewoon aan hem, dat hij de grijns niet eens probeerde te verbergen.

"LIEG NIET!" riep ik geïrriteerd.

"Doe ik niet!" zei Scabior lachend.

"Ik vind het niet meer leuk," fluisterde Marlene in mijn oor. "Mag ik?" Ik zag haar een pruillipje trekken.

Ik grijnsde naar haar en knikte. Marlene sprong even een keer op en neer en ik gaf Scabior een smalende grijns. Hij fronste.

"I'm gonna kill you, guy!!" riep Marlene en ze liep duivels lachend naar hem toe. Mwahaha...