Me and the Marauders

Truth or Dare

Het was avond. Ik lag op mijn eigen bed te lezen. Lily lag al te slapen op een van haar boeken. Alice was wat dingen aan het uitzoeken en Marlene oefende op een bezwering. Het was stil. Niemand -op Marlene na- praatte. Waarom het zo stil was, wist ik niet.

Ik kon me al niet meer concentreren op het boek en staarde levenloos naar de letters die verhaal op papier brachten. De woorden drongen niet meer tot me door en ik dacht dat ik zo meteen in slaap zou vallen.

Alice kuchte en legde een boek op de grond. Ondertussen was het Marlene gelukt om de spreuk te volbrengen en Lily rolde op haar rug. 

Mijn ogen vielen dicht. Hoe laat was het eigenlijk? Ik deed mijn ogen weer open en keek op de wekker op mijn nachtkastje. Het was pas half negen. 

"Kan iemand me even helpen?" vroeg Alice. Ik legde mijn boek weg en zag dat ze allemaal boeken, papieren en veren om zich heen had.

Marlene keek vragend op, waarschijnlijk hoorde ze de vraag niet goed. Intussen was ik opgestaan.

"Wat moet ik doen?" vroeg ik. Alice zuchtte.

"Sorteren," antwoordde ze. 

"Dat kan de Sorteerhoed beter doen," grapte Marlene. Ik grinnikte en Alice rolde grijnzend haar ogen. "Ik help wel." Marlene ging naast Alice zitten en pakte een paar boeken.

Alice wees naar stapeltjes op de grond. Ik legde een paar papieren op het stapeltje van Kruidenkunde.

Na een tijdje deden mijn vingers zeer en Marlene viel achterover op bed. 

"Truth or Dare?" vroeg Alice, om even afgeleid te zijn. "Aan Nina."

"Truth," zei ik en legde nog een schrift op het stapeltje van Waarzeggerij. Alice zette een vinger onder haar kin en dacht na.

"Wat is je grootste angst?" vroeg ze en ik keek haar ongelovig aan.

"Dat is je vraag?" vroeg ik lachend. Alice knikte en grijnsde. "Nou, ik heb het niet zo op de dood, marteling, bloed en vrachtwagens." Marlene schoot in de lach.

"Vrachtwagens?" hikte ze. Ik knikte schamend. Vrachtwagens zijn best eng. Ze zijn enorm, hebben dodenhoeken en kunnen akelige ongelukken krijgen. 

"Oké, Marlene, truth or dare?" vroeg ik aan haar. Marlene stopte met hikken en dacht na.

"Dare," zei ze uiteindelijk. Ik wreef in mijn handen en lachte kort. 

"Ga naar de jongens en daag ze uit hierheen te komen..." zei ik, maar was nog niet klaar. Marlene lachte opgelucht, bang dat ze iets ergs moest doen. "...en na elke zin zeg je Nutella."

Alice schoot in de lach en Marlene ook. Ik spoorde haar aan en ze liep naar de jongensslaapzaal. 

"En Lily dan?" vroeg Alice opeens ernstig. 

"Ze kunnen hier niet eens komen." Ik keek naar Lily die nog als een blok lag te slapen op een van haar boeken. Er klonk van beneden wat gerommel en gegiechel van Marlene. Althans dat hoopte ik.

De deur ging open en de jongens verschenen. Mijn ogen werden groot. Oeps.

"Hoezo Nutella?" vroeg Remus. Ik stond snel op en deed de gordijnen van Lily dicht. 

"Jullie moeten hier niet zijn," siste Alice. Ik knikte. 

"We werden uitgedaagd," zei Sirius met een grijns en Marlene plofte op Alice' bed. "En ja, jullie kennen ons."

"Dus jullie doen Truth or Dare?" vroeg James en hij ging ook op Alice' bed zitten. Zij keek geërgerd. "Dus wie is?"

"Jij," zei Alice, die blijkbaar een plannetje had. James grijnsde. Sirius kwam naast hem zitten en Remus leunde tegen de muur. Ik stond nog steeds bij Lily's bed.

"Dare," zei James en Alice grijnsde. 

"Neem de andere jongens mee en vertrek naar jullie eigen slaapzaal. Blijf daar." Ik grijnsde ook. Maar James' grijns verdween. 

"Nee," zei hij zeurderig. Remus keek naar mij en onze blikken kruisten. Hij liep naar me toe.

"Volgens mij was het niet echt de bedoeling om hier te komen, of wel?" fluisterde Remus in mijn oor. Ik werd rood en er stond kippenvel op mijn huid. Dat was nog niet eerder gebeurd. 

"Nee, ik dacht dat jullie zouden worden tegengehouden door de trap," fluisterde ik terug. Remus trok een mondhoek omhoog.

"Ik zal wel zo terug gaan met die twee." Hij wees naar James en Sirius die nog steeds protesteerden. 

"Oki," was mijn antwoord. 

"Zin om morgen mee te gaan naar het Zwarte Meer?"

"Sure."

"De meiden mogen ook mee."

"Ok."

"Waarom heb je zulke korte antwoorden?"

"Geen idee." Remus kneep zijn ogen samen en scande me. Ik voelde me nu een beetje ongemakkelijk. 

Iemand snakte naar adem. Ik draaide me om en zag nog net het rode haar van Lily verdwijnen. 

"Waarom zijn ze hier?" hoorde ik haar in mijn oor fluisteren. 

"Was voor Dare, maar ik wist niet dat ze echt zouden komen." Ik zuchtte.

"Zeg maar dat ik er niet ben," zei ze nog voor Lily weer ging liggen. 

Ik ging op haar bedrand zitten en staarde weer levenloos naar de jongens die nog steeds protesteerden. Nu pas merkte ik weer dat ik zo in slaap zou kunnen vallen. Hoe laat was het? Ik keek op mijn wekker die drie meter verderop stond en zag dat het al bijna half elf was. De tijd vloog!

"Ik ga zo slapen," mompel ik. Eigenlijk zei ik het tegen mijzelf, maar Remus knikte. Ik pakte mijn pyjama van mijn bed en liep naar de badkamer. Natuurlijk deed ik de deur op slot en daarna verkleedde ik me.

Ik liep de badkamer uit in mijn pyjama en legde mijn kleren in de wasmand. Mijn dekbed sloeg ik terug en plofte op mijn bed. Het verbaasde me dat het Alice was gelukt, om de jongens stil te krijgen.

"Ga je al slapen?" vroeg Sirius fronsend. Ik rolde mijn ogen.

"Nee, ik ga appels schillen," zei ik sarcastisch. Sirius' frons werd dieper. "Natuurlijk ga ik slapen, mens."

"Succes," zei James. Ik rolde mijn ogen weer en legde mijn boek weg. Ondertussen was Remus op mijn gaan zitten. 

"Zit ik ook een keer op jou bed," zei hij. Ik lachte en stopte een pluk haar achter mijn oren. 

"Maar, eh... gaan we na de lessen naar het Zwarte Meer?" vroeg ik en schoof naar beneden.

"Ja, we spreken morgen wel verder af," zei Remus en ik knikte. Gelukkig had ik morgen eerste uur vrij, dan kan ik nog een beetje uitslapen. "En morgen is het Volle Maan," voegde Remus er zacht aan toe. Ik kreunde. 

"Tot morgen," zei ik uiteindelijk. Remus knikte langzaam. Hij boog voorover en kuste me kort op mijn lippen. Ik glimlachte, toen hij op zijn lip beet. Waarschijnlijk omdat hij niet wist wat hij nu moest doen.

"Slaap lekker," zei Remus nog. Ik knikte en zag hoe hij Sirius en James de kamer uit sleurde.

"Ik ga ook slapen," zei Marlene en Alice knikte. "Welterusten." 

Het licht ging uit en het werd weer ijzig stil. Ik hoorde Lily haar gordijnen nog open doen en naar de badkamer lopen. Er klonk verder nog wat geritsel van dekbedden en wat gelach van beneden. Ik hoorde weer voetstappen op de trap, maar verder niets. Waarschijnlijk was het zo, omdat ik in slaap viel.

Ik weet het, een beetje een saai hoofdstukje, maar volgende week is het vast iets spannender. XOXO Akkelove.