Me and the Marauders

Stap 1; plan bedenken.

"Wat moet ik nu doen?" vraag ik. Ik zit op bed in mijn pyjama, Lily doet haar haren en de jongens hangen rond in onze slaapzaal. Marlene en Alice zijn nergens te bekennen. 

"Zeg dat je nog huiswerk moet maken. Dat heb je toch nog niet gedaan," zegt Lily en ze legt haar borstel weg. Ik rol met mijn ogen. Waarom zou ik huiswerk maken in de tijd van even geen school? 

"Of je gaat met hem mee en wij blijven bij je in de buurt," zegt James. Remus en Sirius stemmen in.

"Hoe wil je niet gezien worden?" vraagt Lily.

"Met James' onzichtbaarheidsmantel, natuurlijk!" zegt Sirius. James stompt hem op zijn schouder.

"Oh bij Merlijn! Heb je die?" vraag ik ongelovig. James knikt en kijkt boos naar Sirius. Die haalt zijn schouders op. "Dan kunnen jullie daaronder!"

"Zeker geen slecht idee," zegt Remus. Ik glimlach breed. 

"Dat is te hopen," lacht Sirius. Ik kijk hem boos aan. "Hé, we zullen bij je blijven, hoor!" James begint te lachen. 

"Maar wie gaan er onder de mantel?" vraagt Lily. Ze gaat naast me staan.

"Wij allemaal. Maar omdat het nogal krap is, moet je wel dicht op me zitten, Evers," zegt James met in knipoog. Ik schiet in de lach. Lily zucht luid en rolt met haar ogen. Ze ploft op mijn bed. 

"Leuk bedacht, Gaffel, maar ik denk dat het niet gaat werken," lacht Sirius.

Ik voel dat ik moet gapen, maar probeer het te verbergen in mijn mouw. Natuurlijk merken ze het en de jongens beginnen te lachen. "Er is hier iemand moe!" plaagt James. 

"Zal ik ze wegsturen?" vraagt Lily. Ik glimlach en knik. Lily staat op en duwt Sirius en James de deur uit. De trap verandert in een glijbaan en de jongens glijden eraf. Lily stond ook op de trap en glijd naar beneden.

"Lig je goed, Evers?" hoor ik James zeggen.

"Ga van me af, Potter!" schreeuw Lily. Ik grinnik. 

"Ik zal ook wel weg gaan," zegt Remus, maar ik pak zijn pols. 

"Wat als er iets gebeurd?" vraag ik en sta op. Remus streelt mijn wang kort.

"Het komt goed, echt. Ik zal bij je blijven," stelt hij me gerust. "Altijd."

Ik glimlach zacht en Remus glimlacht ook. Vlindertjes in mijn buik worden wild. Ik kijk diep in zijn bruine ogen en hij in de mijne. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. De vlinders in mijn buik ontploffen. Maar ik ga er wel op in. Remus legt zijn handen op mijn heupen en sla mijn armen om zijn nek. Hij trekt mij dichter tegen zich aan. Ik merk dat ik weer moet gapen en probeer het tegen te houden, zonder succes natuurlijk.

"Ben ik zo saai?" vraagt Remus. Ik schud mijn hoofd en grijns.

"Ik ben gewoon moe en het is trouwens al half twaalf," verdedig ik me zelf. Ik maak me groot.

"Je kan jezelf niet groter maken, dan je nu bent. Je blijft een ukkie," zegt Remus.

"Dat had je goed gedaan, Maanling!" schreeuwt iemand. Remus wordt rood en ik schud lachend mijn hoofd.

"Euhm... ik ga dan maar," zegt Remus en hij loopt de slaapzaal uit. Hij glijdt van de trap en Lily(die alweer boven was) doet de deur dicht. Ze komt half gillend op me afgerend. 

"Oh mijn Merlin! Hoe was het?" gilt ze en ze ploft op mijn bed. 

Ik haal mijn schouders op. "Het was wel mijn allereerste keer." Lily word gek en slaat een kreetje. 

"Je allereerste?!" gilt ze. Ik sus haar snel.

"Ja, klopt," zeg ik en Lily houd haar hand voor haar mond. "Laten we gaan slapen." Lily knikt en kruipt haar bed in. Ik doe hetzelfde en voordat ik in slaap val, hoor ik Marlene en Alice nog binnen komen. 

~~~~~~

"Klaar voor?" vraagt Remus. Hij kijkt me bemoedigend aan. 

"Euhm... ja, ik denk het," zeg ik onzeker. We lopen met de hele club door de gangen op weg naar de Grote Zaal. Sirius en James lopen voor op. Ik en Remus een paar meter achter ze. "Straks vermoord hij mij, ga naar de hemel, jullie vermoorden Jackson, hij gaat naar de hel en ik lach hem uit," grijns ik. Remus grinnikt. "Ik ga hem sowieso uitlachen als hij iets stoms doet."

"Je weet wat je moet zeggen, hè?" vraagt James, die naast ons komt lopen. 

"Ja, duh, gewoon 'ja' zeggen en vragen wat we precies gaan doen, " zeg ik voor de tiende keer. "Dat vroeg je zodra ik wakker werd... door jullie! Twee keer in de leerlingen kamer, een keer op elke verdieping en nu weer." Zoals ik al zei; de tiende keer.

Sirius grijnst. "Voor de zekerheid, ukkie." Ik stomp hem.

"Waar is Peter eigenlijk? Ik heb hem al een tijdje niet gezien," zeg ik.

"Dat weten we niet. Wij hebben hem ook al niet meer gezien sinds het sneeuwballen gevecht gister," antwoord Remus. Veel tijd heb ik niet om na te denken, omdat we al bijna in de Grote Zaal zijn. "Je weet wat je moet doen, hè?"

Ik kijk hem schaapachtig aan. "Nee, ik ben het na amper twee minuten weer vergeten," zeg ik sarcastisch.

"Dat hebben we net nog uitgelegd!" zegt James. "Je zegt 'ja' en-..."

"Ik was sarcastisch, sukkel!" roep ik, waardoor er een paar mensen onze kant op kijken. Sirius en Remus schieten in de lach. Zuchtend ga ik naast Alice zitten. "Waar waren jullie gister nog zo laat?" vraag ik haar.

"Marlene kwam er gister achter dat Thomas uit zes Ravenklauw vreemd ging met Amanda Byer en we hebben de hele avond bij het Zwarte Meer gezeten," antwoord ze. Marlene die tegenover ons zit, zucht verdrietig.

"Marlene, jongens zijn nou eenmaal onbetrouwbaar-..." begin ik, maar...

"Wij ook dan?" vraagt James dramatisch. Hij legt een hand op zijn hart en kijkt me geschokt aan.

"Stelletje watjes, jullie liggen van 1 tot 10 bij 9, duss..." zeg ik rechtvaardig. 

"En zit 9 dan bij erg betrouwbaar, maar niet helemaal?" vraagt Sirius. Ik klop op zijn schouder.

"Correct, Zwarts," zeg ik en pak een croissantje. 

"Oh bij Merlijn, we zitten toch niet in de achternamen-fase?" zucht Remus.

"Nee, natuurlijk niet, Lupos," plaag ik hem. Hij rolt met zijn ogen en grinnikt. Na mijn croissantje wensen mijn vrienden me succes en ik loop naar het begin van de tafel van Griffoendor en ga naast Jackson zitten. Hij kijkt op van zijn brood en ziet me nu pas.

"Nina! Heb je er al over na gedacht?" vraagt Jackson en hij glimlacht naar me.

"Ja, 'tuurlijk," zeg ik met een 'duh' ondertoon in mijn stem. Jackson grinnikt. "Maar ik heb er inderdaad al over nagedacht."

"En...?" vraagt Jackson verwachtingsvol. Ik knik.

"Ik ga mee."