Me and the Marauders

Kippen

OMGAAASSH!!! Ik heb dik 1,01 K reads!!! AAAARGH!! Ik spring de hele dag al rond! Hier een hoofdstukje voor YOU!! XOXO, Thanks voor de reads en stemmen!!

David richtte zijn staf op mij. Zal dit mijn einde zijn? Ik wist het niet. De jongens zouden me helpen. Maar ik heb ze niet meer gezien. Was dit een plannetje van Sirius? Omdat hij zou verdacht grijnsde?

Ik had gehoopt dat ik op ze kon rekenen. En met name Remus. Hij is mijn vriendje en ik houd van hem. Maar hij zoende met een ander in de Kerstvakantie. Daar vergaf ik hem voor. Maar nu moet ik toch echt 200 procent op ze vertrouwen. Want ze komen, hoop ik.

Er ging een flits door Davids ogen heen. Jackson stond nog steeds met die domme grijns van hem toe te kijken.

"Je maakt het wel makkelijk voor me, hè?" zei hij. Ik keek hem vragend aan. "Je hebt het medaillon gewoon om je nek hangen." Jackson wees naar mijn hals, waar inderdaad het medaillon hing.

"Eigenlijk wel," zei ik en trok een mondhoek op. Maar die maakte plaats voor een enorme grijns. Achter Jackson en David stond Lily. Met haar staf ik aanslag.

"Paralitis," zei ze en Jackson viel neer. Ik keek haar dankbaar aan.

Davids ogen werden weer helder.

"Het spijt me," zei hij. Ik wuifde zijn excuus weg. Hij was onder invloed van de Imperius-vloek, dus...

"Ik dacht dat Potter, Zwarts en Remus je zouden helpen," zei Lily fronsend. Ik gniffelde toen ze alleen de voornaam van Remus uitsprak en niet die van James en Sirius.

"Ja, klopt," zei ik en sloeg mijn armen over elkaar. "Maar ik heb geen flauw idee waar ze zijn."

"Maar je moest alleen komen," zei David. 

"Ja, maar er stond niet dat ze ons niet mochten bespiedden." Ik keek achter Lily, in de hoop dat ze daar zouden staan. Maar nee.

David lachte.

"Slim gedaan, muts," zei hij en wreef door mijn haar. "Doei dames." David zwaaide naar mij en Lily en vertrok. Ik wedde dat hij naar Perkamentus zou gaan. Ondertussen deed ik mijn haar weer goed.

"Dus wat doen we met Voldemort Junior?" vroeg Lily wijzend naar Jackson. Ik glimlachte en schokschouderde.

"Naar Perkamentus?" stelde ik maar voor. Lily knikte en pakte Jacksons arm vast. Ik deed hetzelfde en we sleurden hem mee de Uilenvleugel uit. 

POV REMUS

"Jongens, we moeten naar de Uilenvleugel!" riep ik gefrustreerd. James en Sirius renden weg. Toen we bij de Uilenvleugel waren en Nina lieten weten dat we er waren, kwam Phillip Varman naar ons toe. Hij is een zevende jaars Zwadderaar en heeft een gore hekel aan ons. 

Phillip wilde ons te betrappen op een grap uithalen. Maar de pluisjes renden weg. En ik moest er achter aan.

"Jij gaat mee naar Vilder." Iemand greep me bij mijn arm. Het was Phillip. 

"Laat me los, gek," zei ik en rukte me los. Meteen rende ik weg. Ik hoorde Phillip achter me aan rennen. Gelukkig raakte ik hem kwijt. Ondanks dat het na een kwartier was.

Buiten adem leunde ik tegen de muur. Hoe laat was het? Ik keek op mijn horloge en zag dat over een half uur de lessen begonnen. Ik besloot snel naar de Uilenvleugel te gaan.

Onderweg kwam ik David tegen.

"Hé, jij had toch een afspraak met Nina?" sprak ik hem aan. 

"Ja, nou, Lily is bij haar en Jackson is verlamd," antwoordde hij. "Ik ga naar Perkamentus." David liep verder. 

Ho, wacht, zei hij nou Jackson? Zo snel als ik kon sprintte ik naar de Uilenvleugel. 

Net toen ik de hoek om kwam, botste tegen een heel breed iemand aan. Ik viel bijna naar achter, maar wist mezelf omhoog te houden. 

"Nina, Lily!" riep ik opgelucht. Ze hadden ieder een arm van Jackson om hun nek, die nogal verlamd was.

"Remus, je zou toch in de Uilenvleugel zijn met die twee andere idioten?" zei Lily gefrustreerd. "Gelukkig was ik er nog om David tegen te houden, die onder de Imperius-vloek verkeerde. Anders stond Nina hier niet meer."

"Wilde hij jou vermoorden?" vroeg ik aan Nina. 

"Nee, hij wilde me een lolly geven," zei ze sarcastisch. "Natuurlijk wilde hij me vermoorden! Je was toch bij het veld aanwezig?" 

"Het spijt me, Nina," verontschuldigde ik me. "We zagen Phillip en Sirius en James zijn gevlucht."

"Phillip Varman?" vroeg Lily fronsend. "Die uit Zwadderich?" Ik knikte. Lily bromde wat.

"Maar goed," zei Nina, die Jacksons arm wat beter om haar nek deed. "Zullen we naar Perkamentus?" 

"Goed plan," steunde Lily.

"Zal ik hem dragen?" stelde ik voor. De meiden knikten opgelucht en ik nam Jackson van hun over. Zijn arm gooide ik over mijn schouder  en hield hem zo goed mogelijk overeind. 

Uiteindelijk kwamen we aan bij de Waterspuwer. Die begon opeens te draaien, zonder dat we iets zeiden. David kwam de wenteltrap af.

"Ah, Nina, Lily en Remus," begroette hij ons. "Perkamentus verwacht jullie al. Ik heb het helemaal uitgelegd."

"Thanks, David," zei Nina met een glimlach. Zij en Lily gingen de trap op en ik volgde, met Jackson op mijn schouders. 

Het schoolhoofd liet ons meteen binnen en ik gooide -bijna letterlijk- Jackson op een stoel. Hij kreunde, maar bewoog niet.

"Mevrouw Fontaine," begon Perkamentus. Ik liep naar Nina en Lily toe, die al in een stoel zaten. "Misschien is het beter om die niet meer te dragen." Hij wees naar de ketting die Nina om had. "En ik zal weer even een gesprekje voeren met meneer Vilijn." 

"Wat gaat er met hem gebeuren?" vroeg Lily. Ze wees naar Jackson, die er bezopen bij lag. 

"Hij krijgt nog één kans. Verspilt hij die, dan sturen we hem van school." Perkamentus stond op van zijn bureau, waar hij op zat en liep naar Jackson. Mijn ogen volgden hem.

Hij pakte de staf van Jackson af en stopte het weg in een kastje. Met Perkamentus' eigen staf, wekte hij Jackson weer. 

"Wacht maar," zei hij en trok aan zijn vest. Jackson kwam onhandig overeind en wilde zijn staf trekken. "Waar is mijn toverstok?" 

"Die heb ik in beslag genomen," zei Perkamentus die een zuurtje in zijn mond stopte. Er stond een hele schaal met zuurtjes op zijn bureau. "Maar ik stel voor dat de dames en meneer Lupos gaan. Ze hebben nog les."

"Oh ja," zei ik zacht. Dat was ik alweer vergeten. 

Lily en Nina liepen zwijgend naar de Leerlingenkamer. Ik volgde ze.

Voortaan zal ik Nina beschermen. Ik wilde haar veilig houden, Griffoendor kon niet zonder haar. En ik ook niet. En James en Sirius zouden niet weten wat ze moeten doen zonder haar. Pranks uithalen, ja, maar het zal wel anders zijn. 

En niet vergeten dat Voldemort sterker wordt, als Nina dood zou zijn. Dan is zelfs Zweinsveld gevaarlijk. Ondanks dat hij nu ook gewoon Zweinsveld kan aanvallen. Maar met het medaillon zou Voldemort even gevaarlijk zijn als met de Zegevlier.

"Remus!" Ik schrok net te laat op en knalde tegen een muur. Verbijsterd zette ik me er tegen af en zag Lily en Nina helemaal in een deuk.

"Was je in gedachten verzonken?" lachte Nina. Ik werd rood en haalde een hand door mijn haar. 

"Laten we onze spullen maar gaan halen," hikte Lily nog even. Ik knikte en we liepen de Leerlingenkamer in. Er liepen al wel een hoop mensen naar de Grote Zaal, dus we moesten opschieten.

Toen we eindelijk weer op weg waren, moesten we jammer genoeg het ontbijt overslaan. Ik had wel honger eigenlijk.

"Hé, REMUUUUSS!!!" schreeuwde iemand. Ik keek om en zag James, Sirius en Peter op me afkomen. Sirius nogal dramatisch. "Wat heb ik je gemist," zei hij. Ik rolde met mijn ogen, terwijl ik mijn lach niet meer kon verbergen.

"Kippen," mompelde Lily achter mij en Nina lachen. Wie zijn hier nou de kippen?