Me and the Marauders

Let's go back!

Korte a/n; ik wil alleen even zeggen dat de foto erboven de cast is. Daarbij; als ik de 500 reads haal, dat ik dan -als jullie willen- een van jullie als nieuwe personage kan maken. EN dat ik vanaf nu in de verleden tijd ga schrijven. Xx Akketje..

Ik kijk even om en zie dat Voldemort heeft gevonden, wat hij zocht. Mij. Die zoekt langzaam zeg, ik sta gewoon achter hem.

"AVADA KEDAVRA!!!!" klinkt het over het hele veld.

~~~~~~~~~~

Het zat er aan te komen. Als Voldemort nou eenmaal iemand dood wil, dan gaat diegene dat ook dood. En ja, hoor, ik was de volgende. Alleen was het niet zoals iedereen -zelfs ik- had gedacht.

Toen de groene straal uit de stok van Voldie kwam, sprong ik -op een of andere manier- omhoog. Op de wind bleef ik zweven en keek neer op de mini-oorlog. Nou, ze waren onderhand gestopt met vechten, omdat ze de Doodsvloek hoorden en mij daarna in de lucht zagen zweven. 

Ik was onderhand al weer een normaal mens en zwaaide een beetje awkward naar beneden. Voldemort en zijn stalkers keken me kwaad aan. Ik wilde eigenlijk een bepaalde vinger opsteken, maar de wind blies me naar beneden.

Een beetje wankel landde ik naast Remus neer. Hij keek me bezorgd aan. 

"NEE!!" schreeuwde iemand en ik keek op. Ik zag dat Voldie razend was dat ik nog leefde. Hè, hè, ik zal hem altijd Voldie blijven noemen. Had hij maar een kortere naam bedacht. "Waarom ben je niet dood?"

James, Sirius en Lily kwamen naast me staan. Ze leven nog, gelukkig.

"Ze verdiend het niet om dood te gaan!" antwoordde Remus. Ik keek hem glimlachend aan.

Ik hou van hem, dacht ik bij mezelf.

"Waarom zou ze dood moeten?" vroeg James op zijn beurt. 

Ik hou van iedereen die -zo goed als- voor me opkomt, dacht ik weer.

"Ze heeft iets wat ik graag wil. En daarvoor zal ze moeten sterven," siste Voldie zacht, maar het leek net alsof hij het riep. "Kom, meisje."

Ik zette grote ogen en deed een paar stappen achteruit, zodat ik achter James en Remus stond.

"Ze gaat echt niet naar een moordenaar vrijwillig!" zei Lily boos tegen Voldie. Ik schudde heftig mijn hoofd.

"En waarom moet je perse mij hebben? Ik ben gewoon de gemiddelde heks die haar opleiding levend wil afmaken," zei ik hard met nadruk op 'levend'. 

"Jij hebt ie-..." begon Jackson, maar hij werd gelijk tot stilte gemaakt.

Voldie wilde iets zeggen, maar ik was hem voor.

"Ik weet best dat ik iets heb wat jullie willen hebben, maar wat is dat dan?" zei ik voor Voldie iets kon zeggen. 

"Vraag dat nou niet, Nina," fluisterde Remus in mijn oor. Ik keek hem vragend aan. "We moeten hier gewoon zo snel mogelijk weg." Nu begreep ik het pas en knikte.

"Jij hebt de kracht om zonder toverstok te toveren," begon Voldemort. Ik zette grote ogen op. "In jouw familie zit een medaillon. Dat is het dodelijkste wapen van de Toverwereld. Daarmee kan jij zonder stok toveren. Daarom zal je dood moeten, als ik het wil bezitten."

Pardon?!

Wist ik nu, wat hij wist, wat alleen mijn familie kan weten? Bij Merlijns roze teenslippers!

"Nina, als we nou eens..." fluisterde Lily opeens in mijn oor. Ik begon te glimlachen. Ik hoorde haar plannetje verscheidene keren zeggen tegen de jongens. Zij klonken instemmend.