Me and the Marauders

#32| Nerveus

28 april kwam steeds dichterbij en de knoop in mijn maag groeide. 

Een paar dagen geleden had ik Tyler een uil gestuurd en in een brief geschreven dat het goed was dat er wat nimfen aan onze kant stonden. Daarnaast heb ik David geïnformeerd over ons plan en hij twijfelde nog. Al denk ik dat hij wel mee wil doen. Hij heeft ook een hekel aan Jackson en hij wil ook van hem af.

Terwijl wij bezig waren met een plan van aanpak bereidden andere leerlingen zich voor op de S.L.IJ.M.B.A.L. len. Die bleken er ook aan te komen. Net als een Zwerkbal-wedstrijd. Blijkbaar zijn die het hele jaar bezig geweest en heb ik niks meegekregen. Waarschijnlijk lag ik dan te slapen, of zo. 

Ik zat ik de bibliotheek een of ander boek te lezen die misschien kon helpen bij het vechten. Dat waren Lily's woorden. Ik vind zelf dat ik prima kan vechten en we hebben een paar nimfen aan onze zijde. We zijn dus best een sterk team.

Remus kwam aan lopen en ik legde mijn boek weg.

"Nog wat gevonden?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 

Remus ging naast me zitten en ik tikte met mijn vingers op de tafel. 

"Ik ben er trouwens net achtergekomen dat 28 april de dag is voor volle maan." Remus beet op zijn lip. Ik keek hem aan. Er speelde een idee in mijn hoofd, dat misschien kon werken, maar heel erg gevaarlijk kon zijn. 

"We kunnen de aanval verplaatsen naar vannacht. Dan zijn we wel sterker," probeerde ik. Remus knikte.

"We kunnen wel Wolfswortel-drank drinken. Dan zijn we alsnog onszelf." 

"Maar ik weet niet of het wel zo veilig is. Stel dat we worden aangevallen van boven. Dan kunnen geen kant op." Ik ging met mijn hand door mijn losse haar. 

"We kunnen anders ook geen kant op," bracht Remus ertegen in. 

"Ik kan vliegen, Maanling," zei ik grijnzend. Remus leek het zich weer te herinneren en grijnsde ook. 

"Dan doen we het gewoon overdag. En als we door moeten gaan tot vannacht, dan is dat maar zo."

"Dat is de goede instelling!" zei ik lachend en kreeg een dodelijke blik van madame Rommella. 

"Ik heb David onlangs nog gesproken en hij zei dat hij toch met ons mee wilde doen," zei Remus zacht en ik glimlachte. "Misschien kunnen we beter naar de Grote Zaal. Het is al bijna half zeven."

"Zo laat al?" vroeg ik ongelovig en Remus knikte en we stonden op. Ik pakte zijn hand. 

Bij de Grote Zaal aangekomen zag ik de anderen al zitten.

"David doet met ons mee," zei Remus, toen hij naast Sirius ging zitten.

"En de nimfen?" vroeg Marlene aan mij.

"Ik wacht nog op een antwoord, maar ik denk van wel," zei ik en schepte wat eten op mijn bord.

"Maar goed, 28 april is al bijna," begon Lily, die nerveus met haar vork speelde, "misschien moeten we alvast tijden gaan bedenken en de uitkijk enzovoort."

"Ik ga vechten!" riepen Sirius en James tegelijk. Ik grinnikte door hun enthousiasme.

"Misschien is het wel beter als de nimfen sowieso vechten, want hun zijn sterker en sneller. Als James, Sirius en Peter dan in hun Faunaat-vorm vechten, kunnen Marlene, Alice, Lily en ik in de omgeving op de uitkijk staan voor andere Dooddoeners. Ten slotte kunnen Remus en David gewoon vechten met hun toverstok." Ik haalde diep adem. 

"Klinkt goed," knikte Marlene goedkeurend. "Maar dan kun jij toch ook in jou Faunaat-vorm in de omgeving vechten? Dan zijn wij ook sterker."

"Prima, zou ik zeggen," zei Alice.

"Kan ik niet ook op de uitkijk staan?" vroeg Peter. "Aan de rand van het Bos voor als Anderling eraan komt."

"Ja, dat kan ook," zei ik. 

"Dan Peter aan de rand van het Bos, de meiden in de omgeving, David en Remus met hun stokken en wij met de nimfen tegen Jackson," concludeerde Sirius. 

"Ja, inderdaad." Op het moment dat Remus dat zei, streek er een uil over onze hoofden en landde slordig op de tafel.

Ik pakte de brief uit zijn snavel en maakte het open. Het was geschreven met rode inkt.

'Nina en vrienden,

er doen in totaal negentien nimfen mee. Jackson heeft niks door. Kom morgen bij elkaar op het Zwerkbalveld van jullie school. Tot dan.

Tyler'

"Er doen genoeg nimfen mee," zei ik blij. 

"Morgen bij het veld dan," zei Lily die over mijn schouder had mee gekeken. 

"Ja, als we dan nog wat tijden afspreken, zijn we bijna klaar," zei Remus. Ik knikte.

"Wat dacht je van vier uur?" stelde Alice voor. "Dan is hij ook gewoon in zijn kamp."

"Ik zou één uur doen, dan denkt hij dat we op school zitten," zei Sirius. 

"Dat is een goed punt," gaf Remus toe. 

Iedereen was er over eens dat we het om één uur zouden doen. Met al onze informatie konden we morgen naar het Zwerkbalveld en zouden Tyler alles uitleggen. Zelf had ik er wel vertrouwen in, maar hoe dichter we naar 28 april gingen, hoe nerveuzer ik werd.

Lily was ook erg nerveus en ze was snel geërgerd. Ze werd al helemaal pissig, toen James haar huiswerk had overgeschreven. Ook Remus was gespannen. Hij kon niet meer stil zitten en kon zich niet concentreren. Hetzelfde gold voor Peter.

Marlene en Alice deden alsof er niks aan de hand was en hielden zich bezig met de S.L.IJ.M.B.A.L. len. 

James en Sirius waren alleen maar enthousiast over het Roze Plan en konden er niet over ophouden. Zelfs toen Lily gilde dat ze hun koppen erover moesten houden. 

De aanval moest gewoon lukken. 

Hii, weer een hoofdstukje, saai, ik weet het. Volgend hoofdstuk wordt het hoop ik spannender. Maar dat ligt bij jullie. Hopelijk drukken jullie nog op dat oranje sterretje... heel erg bedankt!