Me and the Marauders

#31| Plan

Ik lag op bed. Niet dat ik me weer ziek voelde, maar ik was gewoon een beetje lui en had geen zin om iets anders te doen. Natuurlijk was ik niet te lui om me zorgen te maken over 28 april. Wat ik dus deed. 

Het was kwart voor vijf en ik lag al twee uur op bed zonder me ook maar een millimeter te verplaatsen. Wat ik best knap van me zelf vond.

Ik hoorde een harde tik tegen het raam. Waarschijnlijk was het een bij, of zo, of een ander beest. Weer een harde tik. Was het een zwerm?

Nog een harde tik. Ik besloot te kijken wat het was. Nog in mijn kleren stapte ik uit mijn bed en deed het raam open. Beneden stond een heel klein mensje. Of nou ja, het was nogal ver weg.

"Kom naar beneden!" riep een verrassend harde stem. Het bleek van degene beneden te komen en ik rende de slaapzaal en leerlingenkamer uit, de trap af en de gangen door.

Binnen een minuut stond ik op het bordes en rende naar de plek waar de persoon stond. Degene stond er nog en ik kwam op hem af.

Het was Tyler. Wat deed hij hier? 

"Hallo, Nina," zei hij, toen ik bij hem aan kwam. Ik hijgde een beetje, een beetje erg.

"Hoi, wat doe je hier?" vroeg ik, nadat ik was bijgekomen. "Niet gemeen bedoeld, hoor."

"Nee, ik snap je wel," zei Tyler en hij glimlachte. Hij droeg een zwart vest met zijn capuchon op. Zijn bruine haar stak er weer een beetje uit.

"Maar ik ben hier dus om je te vertellen dat Jackson je gaat aanvallen op 29 april." Ik haalde een wenkbrauw op. Dat was de dag nadat wij hém zouden aanvallen. "We willen je best helpen met terug vechten. Ik haal de anderen wel over."

"Tyler, wij wilden Jackson op de 28e aanvallen," zei ik en Tyler glimlachte.

"Al plannen bedacht?" vroeg hij. "Ik help wel met een paar andere nimfen, als je dat zou willen?"

"Ja, dat kan. We kunnen best wat hulp krijgen. Maar dat moet ik wel even overleggen met mijn vrienden."

"Prima, stuur maar een uil als je antwoord hebt," zei Tyler tenslotte en rende weg. Al binnen een paar seconden zag ik hem niet meer. Nimfen...

Ik liep dit keer weer terug naar binnen. Op de gangen was het rustig. Er waren nog wat mensen die later lessen hadden, en zo.

Al snel stond ik weer bij de Dikke dame en zei het wachtwoord. In de Leerlingenkamer zat Lily.

"Hé, Lils," zei ik en ging naast haar zitten.  

"Hé, waar kom jij vandaan?" vroeg Lily en ze legde haar boek weg.

"Tyler, een bloednimf van Jackson, die kwam langs met de boodschap dat ze me wilde aanvallen op 29 april. Nu willen ze me helpen de dag van te voren, om ons plan uit te voeren." Ik keek afwachtend naar Lily.

"We kunnen op zich wel wat hulp gebruiken," zei ze. "Maar zijn ze te vertrouwen?"

"Ik hoop het, maar wat vindt jij?" vroeg ik. 

"Laten we het eerst even met de anderen bespreken," zei Lily en stond op. Ik volgde haar voorbeeld en we liepen naar de jongensslaapzaal. Ik riep Alice en Marlene en die kwamen ook. 

"Oké, wat is er?" vroeg Alice en we verspreidden ons over de bedden.

"Gaat dit om de Slag?" vroeg James en hij grijnsde. 

"Nee, over het Roze plan, sukkel," zei Sirius en hij rolde zijn ogen. 

"Nina, vertel," zei Lily en ik schraapte mijn keel voor het effect. 

"Ik heb Tyler gesproken," begon ik en keek even naar James, "en hij zei me dat Jackson wil aanvallen op de 29e. En nu wil Tyler me helpen door een paar Nimfen over te halen en aan onze kant vechten. Dan vraag ik nou aan jullie of dat kan en mag." Ik keek de kring rond.

"Is hij te vertrouwen?" vroeg Remus. Ik keek hem aan.

"Ja..." zei ik langzaam. "We hebben elkaar, dat als Tyler ons wel wil aanvallen dat we onze stokken hebben." Dat klonk een beetje schaapachtig.

"Ik zeg 'oké'" zei Marlene. Sirius stemde in. 

"We proberen het gewoon," zei Lily uiteindelijk. "En anders, dan ja." Ik knikte.

"Gewoon proberen," zei Remus, maar ik zag dat hij twijfelde.

"Ik zal dan een uil sturen naar Tyler. Hij zal zijn dingen in het kamp doen en wij gaan verder met het plan. Hadden we al iets?" 

"Nog niet echt, maar als Tyler ons zegt wat Jackson de 28e doet, kunnen wij hem daar aanvallen. Het beste is als Jackson in zijn kamp is. Dan als Tyler zijn mensen overhaalt, kunnen we hem met z'n allen aanvallen. Als het goed is is hij dan alleen en is het zo gebeurd." Alice glimlachte.

"Goed idee," zei ik haar en Alice' glimlach groeide.

"Als we dat plan gaan uitwerken, heb we een geweldig Roze Plan," zei Sirius enthousiast en ik glimlachte breed. Ik had niet echt meer een reden om me zorgen te maken. Als ik zo'n top-team heb, kan er eigenlijk niet misgaan. 

Maar goed, ik kon niet in de toekomst kijken en kon dus niet zien of Tyler te vertrouwen is, en dat Jackson geen leger van Dooddoeners in zijn tent heeft zitten. Figuurlijk, dan. Ik bedoel eigenlijk dat als hij mij wilt gaan aanvallen de 29e, dat er vast ook wel Dooddoeners zijn voor zijn plan. En die zijn niet echt aardig.

LYA, Akkelove