Selaam , sizde benim gibi evde oturanlardan mısınız ?
Bu bölüm bizler için gelsin 😌
Eh dışarıda olup eğlenenlerde yarın okurlar artık.
Hepimize mutlu yıllar ve iyi okumalar ❤
Birkaç saniye boyunca düşünceli bir ifadeyle yüzüme baktıktan sonra , savunmaya geçti.
Yani bana göre savunma!
'Arabamın anahtarlarını arıyordum , defterin ayaklarımın dibine düştü'
İçimden bir ses nedense eşyalarımı karıştırdığını söylüyordu.
Yani arabanın anahtarlarının dolabımın dibinde ne işi var ?
'Önüne düşmesi onu okuyabileceğin anlamına gelmiyor! Bu yaptığın çok ayıp' dedim öfke ile çocuğuna terbiye veren bir anne edasıyla.
Cevap vermeden dolabımın önünden kalkıp yatağa hemen yanıma oturdu. Bana bakarken başka bir şey düşünüyormuş gibi bir hali vardı.
Aniden omzuma yüklenerek beni yatağa yatırdığında neye uğradığımı şaşırdım. Üzerimde tişörtümü sıyırıp kafasını karnıma eğdiğinde aklından neler geçtiğini henüz anlayamıyordum.
'Ne yapıyorsun?'
'Bunu nasıl görmem?' diye kendi kendine konuştu.
Neyi?
'Trafik kazası geçirdiğini bana neden söylemedin Mehir ?'
Yutkundum. Bende hatırlayamıyordum ki.
'Çünkü hatırlamıyorum.'
'Nasıl yani , ama defterinde yazmışsın ?' diye sordu kaşlarını çatarak.
'Orada yazdıklarım sadece ara sıra kabuslarıma giren görüntüler o kadar .'
'Doktorlar hatırlayamamamın travma sebebiyle olduğunu söylediler.'
Karnımda kazadan bana geriye kalan , çoktandır yeri beyazlamış uzun yarığa baktı.
'Peki ya annen ?' 'Ona da bir şey oldu mu?'
'Hayır' diye cevapladım ' O kazayı hiçbir yara almadan atlatmış.'
'Sence de garip değil mi , senin böyle bir yara alman ve onun almaması ?'
'Ne demeye çalışıyorsun ?'
'Üstelik sabah sabah bu sorgu da nereden çıktı?' diye konuştum huysuzca .
'Ayrıca benden özür dilemeyi düşünüyor musun sen ?'
Güldü. 'Özür mü?'
Eğer o defteri okumasaydım asla rüyalarına girdiğimi bana söylemezdin.
Of , ne zamandır orada okuyordu acaba ?
Birazcık daha az ağır uyusaydım ne olurdu sanki ?
'Sadece iki defa oldu.' dedim utancımdan kızararak.
'Kafayı yediğimi düşünüyordum ama sen de aynı şeyleri görüyormuşsun!' dedi şaşkınlıkla.
Şaşırmakla haklıydı aslında. Dışarıya karşı davrandığım ile kendi içimde düşündüklerim arasında büyük fark vardı . Canımın yanmasını istemediğim için dışarıya karşı hep umursamaz olmaya çalışıyordum.
Tabi öfkeden kendimi kaybettiğim zamanlar hariç!
Söyledikleri karşısında herhangi bir tepki vermeyince ' Canının yandığını bile hatırladığını yazmışsın !'
'Tanımadığın bir adamla ilk ilişkini yaşayıp , onunla birlikte olmaktan zevk aldığın ve onu arzu ettiğin için kendini suçladığını yazmışsın!' dedi daha da utanmama sebep olurken.
