Şezlonga uzanmış bedenime vuran güneşin keyfini çıkarırken güneş gözlüklerimin ardındaki gözlerimi Aren'in üzerinden bir saniye olsun ayırmıyordum. İçimden kendime afili bir küfür attım. Kiraladığımız villa da kalmak varken sıkılmış "Bir de plajı deneyelim." fikri benden çıkmıştı! Şansıma bulunduğumuz plajda fazla kadın vardı ve bana öyle geliyordu ki hepsinin aç gözü benim biricik kocamın üzerindeydi! Kocam...
Evleneli neredeyse bir ay olacaktı. Çok mutluydum. Onunla vakit çok güzel geçiyordu , her şeyi ayrı ayrı seviyordum. Didişmeyi , kavga etmeyi , yemek yapmayı , birlikte kanepemize uzanıp film seyretmeyi , oyun oynamayı , spor yapmayı. Sayabileceğim o kadar çok şey var ki. Normalde olsa asla yapmayacağım, sevmediğim şeyleri onunla birlikte yapmaktan aşırı zevk alıyordum. Sürekli yanında olmak istiyordum. Evlenmeden önce aşırı bir kıskançlığım yoktu oysa şimdi öyle kıskanıyordum ki onu. Zavallı Aren'e neredeyse göz açtırmıyordum. Bu belki kaybetme korkusuydu, belki sahip olma ve bunu sürdürme duygusu. Bilemiyorum ama hissediyorum işte.
Evlendikten sonra kendine şirkette tam anlamıyla yer edinmiş tam iş adamı konumuna erişmişti. Bu bir yandan canımı sıkıyor kıskançlığımın sebebini buna bağlıyordum. Çeşit çeşit asistan , güzel sekreterler ve sabahtan akşama kadar bunaltıcı iş. Doğrusu çalışanların neredeyse tamamı evliydi ama belli mi olur! Şeytan aklıma her türlü paranoyak düşünceyi sokuyor. Ayrıca gün içinde onu fazlasıyla özlediğimi hissediyordum.
Bana gelirsek ben ise babamla birlikte uzaktan konferans yoluyla işleri yürütmeye çalışıyordum. Henüz pek yürüttüğüm söylenemez. Bu konuda üstün bir yeteneksizliğe sahiptim. Bayağı berbat bir çalışanım.
Aren denizden çıkmış bedeninden süzülen su damlaları eşliğinde bana doğru gelirken iş sıkıntılarım uçtu gitti ve gözlerimin önüne yeni bir görüntü geldi.
Yatakta uyanmış kendimi onunla yatmamış olduğuma dair ikna etmeye çalışırken aynı bu şekilde banyodan çıkmıştı. Tabi o sırada belinde havlu vardı. Asla o gün karşımda olan küstah adamın şimdi kocam olacağını , ailemden biri olacağını hayal edemezdim. Hayat karşınıza asla ummayacağınız şeyler çıkartıyordu. İyi ki de çıkartmıştı. Meğer o olmadan hiç bir anlamı yokmuş.
Eski anılarımdan sıyrıldım ve güneş gözlüklerimi çıkartıp yerimden kalkarak alıcı bakışların inadına karşıma geçmiş şezlonga oturan Aren'in kucağına yerleştim. Kıskançlık bana asla yapmam dediğim şeyleri yaptırıyordu.
Gözdağı ve yargı verircesine baktığım herhangi bir kızın bakışları içerisindeki 'Aman yedik kocanı' anlamını okuduğumda sırıttım. Mesela bunu becermek konusunda başarılıydım. Sahiplenme biçimimi bazen bir annenin çocuğunu sahiplenişine de benzetiyordum. Çocuğum yok ama bence epey ortak nokta var.
Aren tek kaşını kaldırarak "Yine ne karıştıyorsun bakayım sen?" diye sordu.
Ona masum bir bakış attım. "Hiç."
Yüzünü eğerek mayomun üstünden göğsüme yasladı. "Seni özledim."
Gülümsedim. İşte sana fırsat. Bu yamyamlardan uzaklaştır kocanı kızım! "Bende seni özledim. Haydi evimize gidelim."
Bu fikir daha önce aklına gelmemiş gibi kafasını kaldırıp haylazca gülümsedi. "Haydi gidelim!"
Gözlerimi devirdim. Sanki aklından hiç çıkmadığını bilmiyoruz.
Eşyalarımızı toplayıp doğruca kiraladığımız villaya yürümeye başladık. İşte balayı tatilimin özeti aynen bu şekildeydi. Ye , iç , yüz ve yat. Tabiki kilo aldım! Hemde çok!
Balayı bitiminde evime geri geldiğimde her ne kadar güzel vakit geçirmiş olsam da kendimi çok daha iyi hissediyordum. Benim düzenim, benim eşyalarım bana ait her şey.
Aren'in bekar evini satmış ve üzerine biraz daha ekleyerek evimin oldukça yakınında güzel bir daire satın almıştık. Çok kalabalık olmayan binaların beş kat daireler şeklinde dizildiği güzel bir site içerisindeydik. Sabahları içeride beraber koşuya çıkıyorduk. Balayında gömdüklerimi ve aldığım kiloları saymazsak evlilik bana yaramıştı gerçekten, eskiye göre fit bir vücudum vardı ve yine eskiye göre oldukça sağlıklı besleniyordum. Tabii bunu sağlayan biraz da her an seks yapabiliyor olmaktı. Kendisi feci şekilde kalori yaktıran bir eylem.
Evimden kastım , öz anne ve babamın eviydi. Orada da oturabileceğimin bilincindeydim ama o evin kokusunu değiştirmeyi eşyalarda ufacık bir değişiklik yapmaya bile yüreğim elvermemişti. Hep annemin bıraktığı gibi kalmalıydı. Onun kokusu ve onun anılarıyla. Dayıma da yakın olduğum için sık sık birbirimizi ziyaret ediyorduk. Eren sürekli bizdeydi. Kızlar da geliyordu. Hiç yalnız kalmıyordum. Gerçi bu ara dargınlıklarından gelmeyi biraz kesmişlerdi...
