Faded Memories (Complete)

Chapter 37

I never begged to anyone dahil buong buhay ko ay nakukuha ko ang anumang gustuhin ko even without asking. Masyadong mataas ang pride ko but only Abby could make me go down to my knees to plead and beg.

I knelt down in front of them. Wala na akong pakialam kung magmumukha man akong mahina at kaawa-awa sa harapan nila basta sabihin lang nila kung nasaan ang mag-ina ko. I couldn't take it anymore. Hindi ko na kayang maghintay ng ilang oras o araw pa dahil bawat segundo na dumadaan ay parang unti-unti akong pinapatay.

I really want to be with them so badly. Hindi ako makapag-isip ng maayos kapag wala sila sa tabi ko. I already searched the whole Metro. Hotels, inns, and even resorts but I failed to find them. Ito lang ang alam kong paraan.

Napasinghap at napatakip sa bibig si Mama Alice. Naluluha na rin siya dahil sa ginawa ko. Gomer's expression was shocked. Ni hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya.

I cried in front of him. "Please, Sir," I begged.

My whole body was shaking. This was my first time facing Abby's family after she left us that night. Nasanay kasi ako na parents ko ang laging nakikiusap sa kanila para sabihin ang location nila Abby at Hash. But this time I won't allow them anymore na makipag-usap sa parents ni Abby para ibigay ang gusto ko. It's now my turn to do this on my own. Sarili kong pamilya ang nakasalalay dito. Ang anak ko at ang babaeng sobrang mahal na mahal ko.

"Sir, I'm begging you. Sabihin niyo na po sa akin kung nasaan sila Abby. Alam ko pong napakalaki ng atraso ko sa inyong lahat. Kung hindi po dahil sa kapabayaan ko noon, wala sana tayo sa sitwasyong ito ngayon. I'm very sorry for taking Abby's innocence and making her life miserable. Sorry for the two lives that was wasted because of me. Sorry for everything that I did to your daughter.

"Please, Sir, give me another chance. This time I promise not to hurt your daughter anymore. I am so much in love with her at mas lalo ko pa siyang minahal dahil sa anak namin. I will do everything, just please tell me where they are right now. Hindi ko na po kayang maghintay pa ng susunod na mga araw para makita sila. I love her and I love Hash. I love my family so dàmn much."

Umiling siya. "Stand up, young man! You disappointed me, Gabriel. My sweet precious Abby was hurt. Hindi mo alam kung gaano ako nasaktan sa mga nalaman kong ginawa mo sa anak ko noon. Once ko lang siyang napagbuhatan ng kamay and that was the time when I found out about what's happening between the two of you when you were still in college. And I felt so guilty with what I did to my princess that time. Mararamdaman mo rin iyan lalo na ngayong ama ka na at may anak na." Lumapit siya sa may bintana ng office niya dito sa bahay nila. Tumanaw lang siya sa malayo.

Mama was still crying. Inalo at niyakap na siya ni Gomer.

"Nasasaktan ngayon ang prinsesa ko at hindi ko alam kung ano ang pwede kong gawin para ibsan ang sakit na nararamdaman niya." He looked at me again. "I never thought na kaya mong saktan ang anak ko ng ganoon, Gabriel. All my life I've tried to protect my daughter against any harm. Hindi ko man lang naisip na kailangan ko rin pala siyang protektahan against you. Gusto kong pagsisihan ang naging desisyon ko na ipakasal siya sa iyo.

"Leave her alone. Hayaan mo na muna siya. I still don't know if I can forgive you for everything that you did to my daughter. If Abby will forgive you, maybe I can do that also. But for now I want you to leave them alone and try live without them," madiin na saad niya bago lumabas ng opisina niya.

Sumunod sila Mama at Gomer sa kanya

I was wrecked and badly hurt. Because of my fúcking fault ay nangyayari ang lahat ng ito. Dàmn myself!

******

After I went to Abby's parents ay pumunta na lang ako sa lugar kung saan alam kong may mga karamay ako.