Herrera Series 1: She Is a Wedding Crasher

CHAPTER EIGHT

Chapter Eight

MAAGANG NAGISING si Klaus. Ngayong araw ang nakatakdang pagkikita nila ng dalaga, or atleast all of them. With her witch fiancèe and Saiden's co-coordinator. Hindi na siya makapaghintay na makita ang dalaga. He wants to see her so badly. Simula kasi nang may nangyari sa kanila ay hindi na talaga naalis ang dalaga sa kanyang isipan.

Gagawa siya ng paraan para makausap ang dalaga. Not about the wedding plan, not about the cake or a fucking gown. Mag-uusap sila, tungkol sa nangyari sa kanila.

Ngumisi siya sa harap ng salamin. "Klaus, you're already handsome. Hindi mo na kailangang magpa-impress pa dahil doon palang panalo kana." Ani niya na ang tinutukoy ang pagkalalaki niya.

He is wearing baby blue long-sleeve polo. He tucked it in under her pants saka inirolyo ang manggas ng sleeves hanggang siko.

Tumango-tango siya bilang pagsang-ayon sa hitsura niya. "Handsome." Nakangiti niyang sambit saka lumabas ng kwarto.

Nasa hallway palang siya ng secondfloor ng mansyon nila nang marinig na niya ang matinis na boses ni Wendy. Irritation filled his being. Maganda na nga ang gising niya ay ito pa ang bubungad sa kanya. Kung hindi lang talaga ito babae ay kanina pa niya ito nasaktan.

Nasa bungad na siya ng hagdan nang matanaw si Wendy sa baba, at pinapagalitan ang mga katulong nila. Nagtagis ang bagang niya at dali-dali siyang bumaba.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!." Tanong niya. "You don't have the right to scold them!. Wala ka sa pamamahay niyo, bahay ko ito, kaya huwag mong dalhin ang ugali mo rito!." Hindi na niya napigilan ang pagtaas ng boses niya. Matalim ang tingin niya sa babae at gustong-gusto niya itong sakalin. How dare this woman shout at his maid.

Napaigtad pa si Wendy at ang mga katulong niya na sumisinghot na sa pag-iyak.

"Kanina pa kasi ako nag-doorbell pero walang sumasagot. Ang bagal bagal nila buksan ang gate niyo, nakakabagod maghintay. I am also wearing a four inches heels ang sakit na ng mga paa ko." Dahilan nito.

He laughed sarcastictly. "Wendy, our gate doesn't have a doorbell." Nakita niya kung paano ito matigilan. "Nakailang punta kana dito, hindi mo parin alam?. Awtomatiko ang gate namin, dahil may sensor iyon kaya madeditect niya ang mga kotse ng bahay na ito. The whole house are soundproof ethier, hindi mo maririnig ang kahit na anong ingay na manggagaling sa labas."

She just rolled her eyes. "Let's just go!. Baka malate tayo sa catering at sa designer natin. And I can't wait to see Saiden again!, Oh, I miss her." Anito na nakangisi pa.

Hindi na niya ito binigyang pansin pa saka nagpaunang pumunta sa garahe. Hindi sila nagsama ni Wendy sa isang kotse, maghihiwalay din naman kasi sila ng landas pagkatapos ng food tasting at magsukat ng susuotin niya sa araw ng kasal.

Wala sa isip niya ang mga iyon dahil ang tanging nasa isip lang niya ay ang makita ang dalaga na isang araw na niyang hindi nakita. He miss her soft lips, her moan and her---fuck!. Napamura siya nang maramdaman ang pagkabuhay na naman ng pagkalalaki niya.

Bakit ba ganoon nalang ang epekto ng dalaga sa kanya. Iniisip palang niya pero tinatayuan na siya.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata saka pilit na inaalis ang isip sa dalaga. Dahil kung hindi niya iyon gagawin ay tiyak na darating sa doon na masakit ang puson.

NANG MAKARATING sila sa BFF resto na pag-aari ng isang kilalang chef na si Cris Fujiwara ay inayos niya ang sarili. Siniguro niyang hindi gusot ang suot niya. He wants to look good infront of her.

Ngingiti sana siya ngunit natigilan nang maramdaman ang brasong pumulupot sa kanya. Gusto niyang hablutin ang braso pero ayaw niya namang magmukhang bastos sa harap ng maraming tao. Kaya naman hinayaan nalang niya ang linta na kumapit sa kanya.