வெள்ளிக் கம்பிகள் இழைத்து
வேயப்பட்ட கூந்தல்...
ஓடியாடி ஓய்ந்து போன கால்கள்
சமையல் செய்து சோர்ந்து போன கைகள்..
பாட்டுப் பாடி மங்கிப் போன குரல்
எழுந்து நடக்க முடியாமல் தளர்ந்து போன உடல்..
இருந்தும் அவளுக்காய் எழுதுகிறேன் கவியொன்றை
வார்த்தைகளோ முதுமை தட்டி தள்ளாடுகின்றன
அவளை வர்ணிக்க முற்படும் முன்னே..
அகவை தொன்னூரில் நானும்...
அதை தொட்டுவிடும் தூரத்தில் அவளும்...
