அவளும் நானும்

தேநீர் விருந்து

எண்ண முடியா கூந்தலதை
பின்ன முடியாத பெண்ணவளாய்
என் முன்னே வந்து நின்றாள்
தேநீர் கோப்பையொன்றை கையிலேந்தி

தலை நிமிர்ந் தவள் முகம் காண
கண் தவறி கீழே விழுந்தது
கண்ணாடி சேலையின் மீது

கண்டும் காணாதவனாய்
கையில் கோப்பையை வாங்கிக்கொண்டு
கணினிக்குள் மீண்டும் மூழ்கிப்போனேன்

என் நடிப்பையுணர்ந்தவள் நமட்டுச் சிரிப்புடன்
நறுக்கென வைத்தாள் முத்தமொன்றை...
வெலவெலத்து வியர்த்துப் போனது தேநீர் கோப்பை...