Promise Are Meant to be Broken (COMPLETED)

Kabanata 18

Kabanata 18
Cedric

ARMY POV

"Mom, aalis lang po ako. Were going to Baguio for our- wait what should I call for that? For homework I guess."

Ngumiti sa akin si mama at tumango.

"Army alam mo naman na pupunta dito ngayon sina Mr. Reyes diba?"
Sumimangot ako.

He's only guy that I really hate and I don't want to be with. Una palang naming meet hindi ko na agad gusto ang pagiging mahangin niya, para bang nakakasiguro siya na perfect ang pagkakagawa sa kaniya.

"Dad. But this is really important, we need to pass this next week." I argue.

He heaved a sigh. Huwag niyang sabihing hindi niya ako papayagan?

"Isama mo si Cedric-"

"DAD NO WAY!"
Mabilis na singhal ko. Bakit ko isasama ang lalaking 'yon?? Hindi kami close duh.

Ayoko. Ayoko. Ayoko.
I hate that damn guy!

"No buts my dear."
I looked at him and gave him seriously?-look. Oh god! Ayokong umalis kasama ang lalaking 'yun. I can't!

Tell me that he's only kidding.

"Mom."
I looked at her. I'm signing that I need her help. Alam kong matutungan niya ako dahil siya ang kakampi ko all the time kesa kay Daddy.

Pero literal na naibagsak ko ang magkabilang balikat ko nang ngumuso lang siya.

"Just follow your dad, anak."
Napailing nalang ako. I wish I could have an older sister, hindi katulad ng ganito lagi na lang wala akong choice kapag silang dalawa ang magtulungan.

"Dad, Mom, ayoko okay? Aalis na ko."
Pagmamatigas ko. Hinawakan ko ang maleta at DSLR na nakasabit sa leeg ko.

"Beatrist."

Hindi na ako nakinig sa gustong sabihin ni Daddy at nagtuloy tuloy na sa paglalakad papunta sa sliding door.

I stopped after I heard the sound of our doorbell. Sino namang pupunta nang ganitong oras sa bahay namin? Maliban nalang kung pinapunta na naman nila mommy ang mga Reyes na iyon.

Oh ghad!

Mali sana ang iniisip ko. Again, the doorbells rung.

Sana hindi sila yan. Napapikit ako at mahigpit na napahawak sa maleta ko.

Tuloy tuloy lang akong lumabas. I open up the gate and saw the smirk of Cedric Reyes. Sa lahat ng makikita ko bakit bubungad sa'kin ang nakakairita niyang ngisi?

I heaved a sigh. Not this time please.

LAINE POV

"Ang tagal naman ni Army!"
Nakakunot na naman ang noo niya at halatang nanunuya na sa kakahintay. Sabi kasi ni Army kanina wag na daw siyang sunduin at magtataxi nalang siya papunta dito sa meeting place namin.

"Maghintay ka. Mainipin?" Sagot ko dito.

Yung kotse ni Kenzo ang ginamit naming dalawa, well kung magdadala pa kasi si Army ng isa, mahihiwalay siya dahil siya ang magdradrive non.

Wala naman talaga akong pake basta makapunta kami. Wala akong pake kase wala akong kotse.

Ang iniisip ko lang talaga ngayon ay si Zake. Pagkapunta niya kasi dito mag-isa, nahalata ko agad na kagagaling lang niya sa iyak.

Kapag umiiyak kasi 'yan, namumula ang ilalim ng mata niya at ilong. Nakatulala din siya at hindi masyadong umiimik kapag kinakausap ni Kenzo. Lalo tuloy akong nabahala baka kinausap siya ni-