Promise Are Meant to be Broken (COMPLETED)

Chapter 39: Final Speech 2

Liham POV

"Naks naman Alex! pinaos mo ang mga babae kanina ah hahaha" natatawang sabi ni Kurt. Lately I am starting to know them more.

"Hindi naman. Pangalan niyo nga sinisigaw eh" Iiling-iling na sabi ko.

"Sus ang pa-humble pa! hahaha gago bingi ka ba? Para ngang ikaw lang yung nakikita nila kanina nang lumabas ka eh hahaha"

kinuha ko ang uniform namin at nagsimulang magpalit. Natawa ako nang maalala kung gaano kasama ang tingin sakin kanina ni Kenzo. He's always thinking that I'm a big threat.  Well obviously I like PL, she's one of a kind simula pa lang ng una kaming magkita.

I like her as a person and I like her as a girl.

"Una na ko" paalam ko.

"Ganyan ka naman eh haha porket sikat ka na?! Bugok mas pogi pa rin ako sayo!!" Pahabol ni Joshua. Natawa nalang ako

"Think what you want!" sigaw ko din.

Siyam kami sa grupo. Anim na lalaki at tatlong babae, masasabi kong magagaling talaga silang lahat at very professional kung gumalaw.

Joshua and Kurt are the naughtiest, while the others are normal. Normal na tumatawa, dadaldal at makikiride sa trip nila maliban nalang sa mga babaeng minsan ay may sariling mundo dahil madalas silang sumasayaw ng kpop songs.

Minsan lang ako maka-attend ng practice dahil madalas pinipigilan talaga ako ni Cheene mapagod. And I hate her for being like that. Buti nalang talaga at mabilis akong makamemorya ng steps, isa sa mga hinahangaan ng grupo namin.

Napahinto ako pagkalabas ko ng cr.

Sa tabi ng Female restroom ay Male. Kaya hindi imposibleng kapag may lumabas na lalaki ay makasalubong nito ang babae, na nangyayari ngayon.

I focused my eyes on the girl I can see right here, right now

Samantha POV

parang napako ang tingin ko nang tignan niya ko pabalik. Hindi ako magtataka kung magkakasalubong kami kahit kailan dahil nasa iisang paaralan ang pinapasukan namin. But I did'nt expect that this time is the time that were going to meet..again.

"A-Alex"

natatarantang wika ko.

God knows how I really wait for this time.

Nanatili siyang nakatingin sakin. Hindi ko mabasa yung mata niya. I can't see if he's shock, confuse? or what, but now he's giving me a blank stare.

"Excuse me" inosenteng sabi niya. Napapikit ako nang marinig ko ulit yung boses niya ng ganto kalapit.

"A-Alex" hindi ko alam ang tamang salita para makausap siya

"Ah miss your blocking my way. Im in hurry" napatingin ako sa pwesto namin at tama siya. Nakaharang ako sa daan.

"Alex hindi mo ba ko natatandaan?!" gusto kong sigawan siya sa pang-dededma niya sakin. Natahimik siya at bahagyang kumunot ang noo niya.