Giriş

24.2K 1.2K 144
                                    

-2007-
Uzaktalar şimdi. Beni yine aralarına almadılar. Bir kez bile benimle oynamak istemediler. Ne kadar çok isterdim onlarla oynamayı. Hiçbiri benimle arkadaş olmak istemiyordu. Çakan şimşeğin korkusuyla siyah hırkama sımsıkı sarındım. O anda kulaklarıma bir ses doldu.
"Üzülme. Biz seni seviyoruz. Hepimiz."
Korkuyla cama baktım. Bu yağmurda kimse yoktu yetimhanenin bahçesinde. Kim konuşmuştu öyleyse? Kanat sesi duyunca pervaza çevirdim bakışlarımı. Beyaz bir güvercin bana bakıyordu. Göz yaşlarıyla karışık gülümsedim.
"Merhaba güzel güvercin. Keşke sen konuşmuş olsaydın. Hiç arkadaşım yok benim."
Ağlamaya başladım. O anda güvercin beni oldukça şaşırttı.
"Beni duyabilirsin. Seni ziyarete geleceğim. Odanın penceresine geleceğim her gün. Unutma,seni korumakla görevliyiz."
Başımı sallayıp gülümsedim. Uçarken arkasından baktım. Hayvanlarla konuşabiliyordum! Bu gerçek olabilir miydi? Gerçekler acıtır demişti bir bakıcımız. Gerçekte ben kimdim? Daha da önemlisi hakkımdaki gerçekleri öğrenmeye hazır mıydım?

Kıvılcımların DansıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin