Kıvılcımların Dansı

11.Bölüm

**Sürpriz! Bölümü az önce bitirdim ve sizi daha fazla bekletmek istemedim. Bu jestime karşılık bol bol yorum istiyorum! 💜💙**
Bütün gece mavi gözlü adamla ilgili kabuslar gördüm. Bir tanesinde beni yakalayıp mavi bir suya batırıyordu. Her yerim alev alev yanıyordu. Bir tanesinde ise kapkaranlık bir yerdeydim. Kaçmak için hamle yapınca ise görünmez bariyerlere çarpıyordum. Nefes nefese uyandım. Saçlarım terden yüzüme yapışmıştı. Bir an hafızamın gittiğini düşündüm. Günlerden neydi? Cumaydı galiba. Otuz aralık olmalıydı. Yarın yılbaşıydı. Daha önceki yılbaşıları düşündüm. Yetimhanedeyken erkenden yatılırdı. Uyumazdım ben ama. On iki olunca dilek tutar öyle uyurdum. Her sene aynı dilek... Ailemin gelip beni yanına alması. Göz yaşlarım akınca aceleyle sildim. Bu konuda ağlamayı uzun zaman önce bırakmıştım çünkü. Kalkıp giyindim. Bu gece belki ateşi izleyebilirdik. Gücümün ne olduğu hakkında hâlâ en ufak bir fikrim bile yoktu. Pencerenin ötesinden bir ses gelince oraya döndüm. Beyaz güvercin gelmişti. Pencereyi hafif aralayarak güvercini elime aldım. Buz gibiydi yumuşak tüyleri.
"Beni unuttun sanmıştım güzel güvercin," dedim titreyen sesimle.
"Neredeyse her gün seni izliyorum. Merak etme. Etrafta dolanan siyah giymiş adamlar gördüm dün gece. Yanlarında kurtlar da vardı. İz sürüyorlar sanırım. Dikkatli olun."
Ürpermiştim.
"Vampirler olabilir mi? Gözleri ne renkti?"
Kuş gözlerini kırptı.
"Çok karanlıktı. Siyah görünüyordu."
Korkuyla nefes aldım.
"Peki hızlı koştular mı? Olağandışı yani?"
"Evet. Birden gözden kayboldular. Ormana daldıklarını sanmıştım. Kurtlar geriden gittiler."
Bir bu eksikti. Şüphelenmiş olmalıydılar. Peki ama neden? Kuşun tüylerini okşadım.
"Teşekkür ederiz güzel kuş. Arada gel. Seni çok özlüyorum."
Başını parmağıma sürttü. Pencereyi açınca hemen uçup gözden kayboldu. Bu konuyu acilen Defne Hanımla konuşmam gerekiyordu. Merdivenleri hızla inip Defne Hanımın odasına yöneldim. Selim Bey içeriden çıkıyordu. Başımla selam verip kapı yoluna yöneldim. Koluma elini koyup beni durdurdu.
"Biriyle konuşuyor. Daha sonra gel."
Derin bir nefes aldım.
"Acilen konuşmam gerek. Önemli bir konu."
Beni arkaya çevirip kenara çekti.
"Bana anlatabilirsin Derin."
Boğazımı temizledim.
"Az önce bir güvercin geldi. Dün gece dışarıda dolanan vampirler görmüş. Yanlarında kurtlar da varmış. Bir şeylerden şüphelenmiş olabilirler. Tedbir almalıyız."
Selim Bey nefesini sıkıntıyla dışarı bıraktı.
"Bu gece bir toplantı yapmamız şart oldu. Kahinden de yardım almalıyız. Merak ettiğim neden şüphelendiler? Yakında izin günü de yoktu."
Aklıma bizi Deniz'le uçarken görmüş olabilecekleri geldi ama söylemedim. Eğer o zaman görmüşlerse ikimiz de çok ağır bir ceza alırdık. Selim Bey düşünceli düşünceli yürüyerek uzaklaştı. Defne Hanımın odasının kapısını görebileceğim bir yerde durdum.
"Gözcülük mü yapıyorsun?"
Dudağımı ısırıp arkama döndüm. Rüya siyah çerçeveli gözlüklerinin altından alaylı bir ifadeyle bana bakıyordu. Yakalanmanın verdiği telaşla sendeledim. Gülüp kolumu tuttu.
"Anlaşıldı. Sanırım Defne Hanımın odası hedefin."
Başımı salladım. Gözleriyle arkamı gösterdi. Berk odadan çıkıyordu. Bir anlığına bakışlarımız karşılaştı. Pişmanlık görür gibi oldum bakışlarında. İkinci kez yanına gitmeyecektim. Tam Rüya'ya başarısız olduğumu anlatmak için arkama dönmüştüm ki uzaklaştığını gördüm. Sağ elini kaldırıp kısa bir anlığına el salladı arkası dönük. Anlaşılan konuşmamız için bizi yalnız bırakmayı düşünmüştü ama konuşacak bir şey kalmış mıydı ki? Bakışlarımı karartıp arkama döndüğüm anda siyah bir kazakla çarpıştım.
"Kaçıyor muydun?"
Başımı hafifçe kaldırıp Berk'e baktım.
"Son dediklerimden sonra benimle konuşmak istemeyeceğini düşünüyordum."
Güldü.
"Duyduğum en acımasızca sözler değildi. Emin ol çok daha kötülerini duydum. Basit kalırlar yanlarında."
Gözlerine baktığımda içime bir hüzün çöktü. O da bakışlarıyla karşılık verdi hüzünlü bakışlarıma. O an seni seviyorum demek isterdim. Seni sen olduğun için seviyorum. Katil olman umrumda değil. Beni sevdiğinden bile emin değilim. Yine de seni seviyorum,demek isterdim.
"Anlamıyorum. Sarp'ın yanında ben kazandım dedin. Defne Hanımın yanında Sedef'in işine benziyor dedin. Yaralandığımda yardım ettin. Önceden şefkat gösterdiğin birine neden acımasızca davranıyorsun? Ben sana ne yaptım?"
Birkaç kişinin bize dönmesinden sesimin yüksek çıktığını fark ettim. Berk ellerini saçlarının içinden geçirdi.
"Bak Derin bazen neden öyle davrandığımı bilmiyorum. Sonradan pişman oluyorum ama o anda öyle davranmak hoşuma gidiyor. Sanki karşımdakini incitirsem bana haz vereceğini düşünüyorum. Eskiden böyle değildim. Yani şeyden beri..."
"O kız elini tutup mavi ışık verdiğinden beri," diye tamamladım cümlesini. Hayretle bana baktı.
"Sen nasıl?"
Nefesimi dışarı bıraktım.
"O kız her ne yaptıysa kalbine kötülük tohumu yerleştirmiş. Senin iradenin dışında oluyor bunlar. Melisa anlattı. Ona da aynısı oluyormuş."
Berk güldü.
"Melisa adam kılık dışarı çıkmamış. Mavi gözlü adamın uşakları onu nasıl bulabilir?"
Aklıma Sarp geldi. Söyleyip söylememek konusunda kararsız kaldım.
"Belki rastlamıştır biri. Mantıklı Berk. Neden durup dururken kötülük yapmak isteyesin?"
Yanıma yaklaşınca reflek olarak geri çekildim. Sırtım duvara yapıştı. Parmak ucuyla yanağımı okşadı. Konuşamıyordum. Saçımın bir tutamını kulağımın arkasına itti.
"Anlamak mı istiyorsun?" Dedi fısıltıya yakın bir sesle. Nefes almaya çalışıp gözlerimi kırptım. Dudağının kenarı yukarı doğru kıvrıldı. Tablo gibi görünüyordu. Daha önce hiç görmediğim kadar güzel bir tablo... Parmak ucuyla yanağıma dokunmaya devam ediyordu.
"Anla o halde. Seni seviyorum. Seni sınıfta Sarp'la otururken gördüğüm andan beri seviyorum. Hatta buraya ilk geldiğinde baygın yattığın günlerde pencereden seni izliyordum. Ben kimseyi böyle sevmedim Derin."
Nasıl oldu anlamadım ama ağlamaya başladım. Sanırım mutluluktan ağlamak dedikleri buydu.
"Seni ilk ne zaman sevdiğimi bilmiyorum ama iyileşmezsem de beni seveceğini söylediğin an kalbim bağlandı sana. Kimseye karşı böyle bir şey hissetmedim," dediğimde sımsıkı sarıldı bana.