I'm A Slave .. Of A Mafia Boss?! [Complete]

Chapter 49

CHAPTER 49

GOUS's POV

Dalawang buwan na mula ng matapos ang Mafia War na inumpisahan ni Veitton at dalawang buwan na rin ang nakalipas ng mailibing ang traydor ngunit hindi pa rin nagigising mula sa pagka comatose si Yoko. Lahat kami sobrang nag aalala dahil wala pa ding progress na nangyayari sa katawan ni Yoko, ayon na rin kay Doktor Lee.

"How's my daughter?" bahagya akong lumingon sa likod ko. Geez, di maipagkakailang anak niya si Yoko. Serenaia Nasaio, isang oh so perfect woman para sa isang lalake, she's sexy, gorgeous, sophisticated and smart--- a perfect resemblance of my love, YOKO.

"Nothing change, she's still in coma." I saw tears fell from her beautiful eyes down to her smooth rosy cheeks.

"But, she's fine right?"

"I don't think so, but I hope ... she is." fvck! kulang pa ang ginawa kong pagpatay kay Veitton para pagbayaran niya ang kasalanan niya.

"Serenaia, Gous ... How is she?" napayuko ako. Di ko alam kung ano ang tamang isagot para sa tanong niya. "Why?"

"I'm sorry. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa inyo, kasi kahit ako hindi ko alam kung ayos lang ba siya but I'm hoping that she is alright." Damn. Sa sobrang pag aalala ko, di ko napansing may tumulo na palang luha sa mga mata ko.

"I think, kailangan natin siyang dalhin sa America para doon na ipagamot." nilingon ko si Hitako at nakita ko ang sobrang pag aalala niya para sa kalagayan ng anak niya.

"You don't need to. I'm fine." sabay sabay kaming napalingon sa nagsalita at literal na nanlaki ang mga mata namin ng mapagsino ang nagsalita. Dali dali akong lumapit sa higaan niya at akmang yayakapin siya pero anong gulat ko ng bigla niyang iniiwas ang katawan niya. "Don't touch me!" I stunned. As I look into her eyes, I saw anger .. Shit! Is she mad at me?

"W-why?"

"W-why?! After you killed my father, tatanungin mo ako kung bakit ayaw kong magpayakap sayo?!

My goodness Gous! You killed the most important man in my life then you're asking why? Tell me, anong gusto mong ireact ko? Ang magpayakap sayo at isiping wala kang ginawang kasalanan?"

"Y-yoko ... I'm sorry." My voice cracked. Wala akong pakialam kung makita man ako ng mag asawang Nasaio na mag breakdown but I can't help it. Kinamumuhian ako ng babaeng mahal ko.

"Sorry? Sorry your ass! Kulang ang buhay ng kahit sino kapalit ng buhay ni daddy! Kahit nga siguro buhay mo kulang pa din." and that's it. My tears continuously flowing on my cheeks at nanginginig na din ako. Bakit ba ako pinaparusahan ng ganito? Dahil ba sa dami ng napatay ko?

"Yoko please ..."

"GET OUT OF HERE! AYOKO NG MAKITA ANG PAGMUMUKHA MO KAHIT KAILAN!" at nagtalukbong na siya ng kumot.

Hindi ako natinag sa kinauupuan ko, hindi naprocess sa utak ko yung sinabi ni Yoko kanina .. At sana nananaginip lang ako, ayokong isiping pinalalayo na niya ako sa kanya. At kung gagawin ko man yun, sana sinabi niya na lang na magpakamatay nalang ako.

"Gous, lets go. Hayaan na lang natin muna siyang mapag isa." hindi ko alam pero sumunod ako sa utos ng ama niya.

"Bat di niyo sinabing kayo ang tunay niyang pamilya?!" nangigigil kong tanong sa kanilang dalawa ng makalabas na kami ng private room ni Yoko.

"Hayaan muna natin siyang magluksa sa pagkamatay ni Veitton. After all, he's still the one who stand as her father." sabi sakin ni Hitako sabay layo. I know his hurting dahil nagluluksa si Yoko kay Veitton too think na buhay naman siya --- ang tunay na ama ni Yoko.

YOKO's POV

After two months, ngayon ko lang nakita ang puntod ni Daddy. Actually, kaninang pagkadischarged ko, dito na agad ang diretso.

Nandito ako ngayon sa puntod ng dalawang pinakaimportanteng tao sa buhay ko.

"Dad, sorry kung ngayon lang ako nakadalaw sayo.. kaka discharged ko lang kasi ngayon sa ospital." inilapag ko muna yung dala kong basket of roses sa ibabaw ng lapida niya at inilagay ko na rin yung para kay mommy.

"Dy, until now, iniisip ko pa din yung dahilan kung bakit mo ako nagawang barilin too think na anak mo ako. And until now, I'm still confused sa sinabi mo sakin na ngayong wala na si mommy pwede mo na akong patayin.. Ano bang kasalanan ko sayo? Bago kayo umalis papuntang New York, were still in good terms." naramdaman ko ang pamamasa ng pisngi ko. This is the first time na umiyak ako mula ng magising ako sa pagkakacoma. Halo halo na ang emosyong nararamdaman ko ngayon at feeling ko sasabog na ang puso ko. Hindi ko na napigilang umiyak, at napaupo nadin ako sa madamong lupa ng sementeryo.

"Daddy .. I'm sorry, I'm sorry kasi hindi kita nailigtas nung .... nung p-patayin ka ni G-gous..." at bigla nalang ako napahagulgol not knowing na may pares ng matang kanina pa nakamasid saakin.

Medyo nagulat pa ako nang biglang kumulog at may kaunting pagkidlat kaya naman inasahan ko ng sasabay sa pangungulila ko ang ulan. I wait the teardrops touch my skin but it never happen. Nang tumingala ako, nakita kong may payong na humaharang sa patak ng ulang nais na bumasa sa buong katawan ko.

"Y-yoko ..." nanlambot ang mga tuhod ko ng muli kong marinig ang boses ng kaisa isang lalakeng minahal ko ng sobra. I tried to stop the urge na yakapin siya, dahil naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko magawang magalit sa kanya kahit pa pinatay niya si Daddy.

"Leave me alone."

"Yoko please, forgive me ... I killed him because he wanted to kill you at that time." yes, I know that. Gusto ko sanang sabihin sa kanya pero para ano pa? Ayoko ng makasilip siya ng chansa na magkabalikan pa ulit kami dahil mas lalo akong mahihirapang kalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya .. "Yoko..." nagitla ako ng yakapin niya ako patalikod. "Were still together, I'm still your boyfriend and your still my girlfriend.. Please, for---

"Then let's part ways!" I shouted. Hindi ko nakikita ang reaksyon niya dahil hanggang ngayon nakatalikod padin ako.

"Please don't do this! I do love you ..." my goodness, don't do this to me.. Gous, wag mo na akong pahirapan.

"You love me? Anong klaseng pagmamahal yan? Nagawa mong patayin ang nag iisa kong kapamilya, nagawa mong patayin si Daddy tapos sasabihin mong mahal mo ako?! Nakakagago naman yang pagmamahal na sinasabi mo!" at pinaghiwalay ko yung mga kamay niya sabay takbo palayo. I don't care kung mabasa man ako, basta makalayo lang ako sa kanya.

"YOKO! PLEASE, DON'T DO THIS!" nang lingunin ko siya, nakita kong nakaluhod na siya paharap sa direksyon ko pero muli akong tumalikod dahil baka magbago ang desisyon ko at baka malimutan ko na ang ginawa niya kaya naman dirediretso nako sa sasakyan ko at agad kong pinaharurot yon.

**

Pagdating ko sa bahay, agad akong nagpuntang banyo at hinayaang dumaloy ang tubig na nanggagaling sa shower at nagbabakasakaling makalimutan ko yung itsura ni Gous habang nakaluhod while begging for my forgiveness. After 20 minutes na pagpapakabasa, lumabas na ako ng banyo at nagtuluy tuloy sa kwarto ko. Hindi na ako nag abalang magbihis pa kaya naman nahiga nalang ako sa kama at hinayaan ang panloob ko na napapatungan ng bathrobe ang maging pantulog ko. After 5minutes, I fell asleep.