Sıfır Mantık (Gay)

Biz Seni Özledik

2 yıl Önce

"Merhaba"

Karşısındaki uzun boylu oğlana yaklaşırken demişti bunu. Sesle birlikte kendisine odaklandığını görünce gerildi ister istemez. Oysa oğlan kendisine göre gayet sakin duruyordu.

"Merhaba." Dedi ve elini uzattı. "Sen Bow45 olmalısın." Gülümsedi. Sorunun cevabını bildiği aşikardı yinede emin olmak için sormuştu muhtemelen. Kafasıyla onayladı onu. "Sen de Çağ00 sın değil mi?" Bunu neden sorduğunu bile bilmiyordu. Eğer o olmasaydı kendi kullanıcı ismini nasıl bilsindi ki? Heyecanına yormuştu şimdilik. Karşısındaki esmer çocuk daha çok gülümseyip kafasını salladı.

"Evet benim." Bir şey diyemedi. Diyecek birşey bulamamıştı daha doğrusu. Şuan bu buluşmayı bile neden yaptığını anlamıyordu. "Bizim okuldansın değil mi?" Kendisine yöneltilen soruyla irkildi. Kimsenin farkında olmadığı kendini bu çocuk nasıl farketmişti ki?

"Evet." Heyecanına yenik düşmemek için sakince söylemeyi denedi. Karşısındaki oğlanı daha önce görmesine rağmen konuşma fırsatı hiç olmamıştı. Gerçi konuşma meraklısı da değildi.

"Oturalım mı?" Geniş masayı gösteridiğinde o çoktan oturmaya başlamıştı bile. Heyecanını dizginleyerek kendisi de oturdu. Az sonra yanlarına gelen garson'a siparişlerini verip birbirlerine döndüler. Yine konuşmayı başlatan karşısındaki esmer çocuk olmuştu.

"İsmin ne?" Masaya vurduğu uzun tırnaklarına baktı önce. İsmini söylemek istiyordu ama çekiniyordu. Karşısındaki çocukla henüz yeni tanışmışlardı. Gerçi o çocuk kimliğini ve ne olduğunu biliyordu. Bir isim o kadar da abartılacak bir şey değildi şuan.

"Poyraz." Kısık sesle söylediği sözden sonra nefesini bırakıp bir cevap beklemeye başladı. Karşısındaki çocuğun ismini öğrenmeye can atıyordu.

"Çağatay. Tekrar memnun oldum. "
Masada ritim tutan parmaklarını kırtlatıp pantolonunun cebine soktu. "Biraz çekingensin galiba?" Böyle demesine rağmen o da en az Poyraz kadar çekiniyordu. Tek fark farkettirmiyordu.

"Ben de memnun oldum." Konuşmayı bitirme meraklısı değildi ama devamını getirebilen biri de değildi. Bu huyunu sevmese de elinden bir şey gelmiyordu.

"Pekala sana kalırsak akşama kalırız diyerek konuya ben giriyorum. Sorular soracağım tamam mı?" Onayı aldıktan sonra masada duran sudan bir yudum aldı. "Ne zaman farkettin." Ani soruyla biraz şaşırsa da pek belli etmemeye çalışarak boğazını temziledi.

"Tam olarak ne zaman bilmiyorum. Yani daha önce ne bir kıza, ne de bir erkeğe ilgi duymuştum. Ama 8. Sınıfın sonunda bir olay yaşandı. O zaman farkettim." Yaşadığı olay tekrar gözünün önüne gelince bir tuhaf olmuştu Poyraz. Kelimelere dökmekte hala zorlanıyordu.

"Aşık oldun yani?" Bu kelimeyi bu şekilde duymak onu utandırsa da, sürekli düşündüğü çocuğu başka bir duruma yoramıyordu. Aşık olmuştu. Hemde hemcinsine.

"Evet, sanırım öyle." Utandığını belli etmemek adına eğdiği kafasını yanlarına gelen garsonla tekrar kaldırdı. Elindeki siparişleri bırakıp ayrılmıştı yanlarından.

"Hala onu mu seviyorsun peki?" Masaya gelen kolasını önüne çekip Poyraza baktı Çağatay. "Yani artık görebiliyor musun demeliyim?" Oldukça sakin görünüyordu. Sanki bu konuşmaları herzaman yapıyormuş gibi. Kolasından bir yudum alıp gözlerini karşısında olduğu yere sinmeye çalışan çocuğa çevirdi.

"Evet hala onu seviyorum." Zorlanmıştı ama böyle söylemek kendisini iyi hissettiriyordu. Derin bir nefes alarak karşısındaki, bir 16 lık olmasına rağmen 20 lik gibi olgun tavırlar sergileyen oğlana baktı. "Sen ne zaman farkettin."