Onbekende Youtuber [DONE]

5

''Waarom knipoogde je naar me?'' vraag ik aan Kim, als we thuis op de bank zitten.

''Het is te opvallend Tessa. Ik ben ook wel slim, toen je dat zei wist ik het honderd procent. Je bent ThisIsMe.'' zegt ze en knuffelt me. ''Je geheim is veilig bij mij.'' Glimlachend kijk ik naar Kim ''Dankjewel, maar ik ga nu'.'' zeg ik en loop naar boven. Gelukkig weet ik dat ik Kim met volle vertrouwen kan vertrouwen.

Ik grijp mijn telefoon erbij, als ik op mijn bureau plof. Ik had er al een tijdje niet op gekeken. Ik kijk op me sociale media en plaats ook wat op mijn Snapchat. Ik kijk snel op app en besluit ook om even op Twitter te kijken. Ik kijk er niet zo vaak op en heb meldingen ook uit staan.

100+ berichten.

Ik heb meer honderd berichten op Twitter! De meeste dingen heb ik uitgeschakeld, dus ik moet in een groep zijn toegevoegd. Ik schrik als ik de groep zit. Dit kan niet waar zijn, waarom zouden ze het nu pas doen en niet al een lange tijd geleden.

YouTube groupie!

JeremyFrieser: Heb haar toegevoegd jongens.

EnzoKnol: Nais!

MilanKnol: Tim?

-Vele berichten later-

LinkTijger: We moeten haar een bijnaam geven, omdat Tim een jongensnaam is en ze een meisje is.

MilanKnol: True.

Joost_Bouhof: Misschien heeft ze een bijnaam

GameMeneer: Yo Girl! heb je een bijnaampie voor ons?

U: Waarom zou ik die geven Don?

GameMeneer: Zodat we je bij een naam kunnen noemen?

U: Right.

U: Call me T men!

LinkTijger: Oke T?

HarmHGS: Vertel je naam!

MilanKnol: Harm...

U: Nope.

U: Binnenkort een hintie!

JeremyFrieser: Ze gebruikt onze taal!

LinkTijger: Yay!

U: Oké, Ik ga de hint geven. Op me Twitter, hierop dus.

JeremyFrieser: Serieus?

U: Jup.

U: Daarna niet meer bereikbaar.

U: Moet inpakken.

LinkTijger: ?

Ik klik het gesprek weg en zucht. Al die vragen. Het stomste is ook nog dat ik ga verhuizen. Sophie en ik hebben het gisteren gehoord, dat we van het mooie Drenthe naar Rotterdam gaan verhuizen, omdat onze vader promotie heeft gekregen en een beter betaalde baan heeft gekregen.

ThisIsMe: Soon living in Rotterdam. Weinig video's dan! Hint over me: 19 jaar, ongeveer 1,72.

Ik klikte me telefoon uit en gooide hem op bed. Tijd op beetje voor beetje me spullen in te pakken. Het is vooral opruimen en weggooien. Dat word eens tijd.Ik leeg mijn kast, waar allemaal spullen liggen zoals foto's, bekers en schaaltjes. Die dingen waar je je kamer mee opvrolijkt.

Na een uur heb ik de kast leeg en schoon en breng de één van de dozen naar beneden. ''Al bezig zie ik?'' vraagt me vader als hij me ziet. Ik knik en zucht. ''Ja, niks anders te doen en dan schiet het al wat op.'' zeg ik en me vader knikt naar me met een klein glimlachje.

''Ik weet dat je het niet leuk vind, maar het is het juiste moment. Je moeder en ik hebben gewacht tot jij klaar was met school en Sophie met haar middelbare. Dan hoefden jullie niet in een random klas komen en na een jaar weer weggaan.'' zegt me vader en ik knik met een glimlach

''Rustig pap, het is goed. Het is goed om een nieuwe start te maken en binnenkort laat ik mezelf zien en dan is het beste dat niet veel mensen me adres weten'' Me vader knikt begrijpend. '' daar heb je gelijk in, lieverd. Ga maar slapen, omdat morgen we de hele dag gaan inpakken.'' zegt me vader met een scheve glimlach.

''Morgen? Maar we zouden volgende week pas inpakken?'' zeg ik en me vader zucht. ''We hebben de sleutel eerder en wouden weggaan.'' hoor ik een vrouwelijke stem achter me zeggen. Moeder.

''Begrijp het wel.'' zeg ik met een glimlach. ''Daarom zijn Kim en Sophie bij Kim gaan slapen. Ik kom net terug'' zegt mama. ''Ik ga ook slapen. Heb al mijn kast opgeruimd en ingepakt.'''zeg ik en loop naar boven. ''Welterusten lieverd!'' hoor ik me vader nog schreeuwen.

Het is goed dat we een nieuwe start maken. In een andere provincie, andere woonplaats, andere vrienden, nieuwe wijk. We gaan vooral verhuizen omdat me vader promotie heeft gekregen en geen kleine ook.

Toen me ouders Sophie en mij het vertelde, schrokken we eerst, maar na een goed nachtje slapen. Wist ik dat dit een goeie stap was. Vrienden had ik niet echt, je kunt me nu zielig vinden of medelijden met me hebben, maar dat hoef ik niet.

Ik ben eigenlijk blij dat ik geen vrienden heb hier, want dan was ik ten eerste een groot geheim hebben en vrienden hebben geen geheimen voor elkaar. Wat nog een mooie puntje is, dat ik nu geen afscheid hoef te nemen en me vrienden hoeven te missen of heimwee te krijgen.

Het feit dat ik en me vrienden, die ik net verbijsterd achter heb gelaten, uit elkaar zijn gegaan is dat ik  volwassener werd dan hun. Hun waren hun schoolperiode  aan het verkloten en ik niet.

Ik zette met honderd procent in voor school en wou goeie cijfers halen en ben mooi geslaagd. Terwijl hun allemaal gezakt zijn voor hun examens en het over nieuwe moesten doen. Domme koeien.

Zuchtend kijk ik op me telefoon en zie dat het al elf uur is en het tijd is om me klaar te maken voor het slapen. Morgen word het een lange dag, met inpakken en weggooien.

Wrijvend in me ogen ga ik voor de spiegel staan om mijn make-up er af te halen. Wat niet veel is, want ik vind dat je echte gezicht niet moet bedekken met een laag chemische troep. Het is mijn mening dan, als je het wilt doen, ga je gang.

Ik knoop mijn Hazel, bruine haren in een staart en trek het strak aan. Ik pak mijn tandenborstel en spuit er een klodder tandpasta op. Na het tandenpoetsen spoel ik me mond en spuug het water weer uit.

Zuchtend druk ik het lichtknopje in en de lichten gaan uit. Tijdens het hele gedoe met klaar maken, ben ik moe geworden en wil ik nu naar bed.

Ik lig in me bed, na me telefoon op stil te zetten en hem aan de lader gedaan. Ik zet mijn wekker om half negen en sluit me ogen.

Hopen op een goeie nacht rust.

| IrisVenema |