Onbekende Youtuber [DONE]

12

Ik beweeg in mijn bed en zucht. Wacht bed? Waren we niet een film aan het kijken? Ik ben vast in slaap gevallen en iemand van de jongens heeft me in bed gestopt. Wat een lieverds. Een frons ontstaat als ik een gespierde arm om me heen voel. Heb ik gisteravond gedronken? Heb ik een fout gemaakt!? Ben ik ontmaagd?!

Een opgeluchte zucht verlaat me mond als ik mijn kleren zie van gisteravond. De kust is veilig en er is niks gebeurt. Gelukkig. Draaiend kijk ik naar de persoon naast me. Jeremy.  Natuurlijk! Ik was vast op zijn schouder in slaap gevallen. Logisch! Maar wat doet hij in mijn bed met mij erin.

Net als ik op die gedachtes kom beweegt Jeremy en kreunt. Zijn ogen schieten open en hij zucht alweer. Ik moet lachen om zijn haar, het is niet in model en ligt over zijn voorhoofd. Het is eigenlijk best schattig.

''Ook een goedemorgen!'' zeg ik vrolijk tegen hem. Hij moet glimlachen en zegt mijn zijn ochtendstem. ''Goedemorgen Tess!'' zegt hij voordat hij zich weer omdraait. Ik stap uit bed en loop naar mijn inloopkast. 

Ik pak er een kort broekje uit met een shirt en vest. Snel zeg ik tegen Jeremy dat ik ga douchen en hij knikt. Snel neem ik een douch en maak me klaar. Als ik beneden ben is er nog niemand en begin ik aan het ontbijt. Na een tijdje komt Roxy naar beneden en begint met het dekken van de tafel. 

Glimlachend beginnen Roxy en ik met kletsen en het klaar maken van het ontbijt, nou ja het is al één uur in de middag. De jongens worden wel verwend denk ik nu. Mijn hersenen beginnen met een leuk idee. ''Rox! Zullen we de jongens wakker maken met deze dingen?'' Fluister ik naar haar en haal twee waterpistolen achter me rug verdaan. Ze knikt met grijns en vult de pistolen. Dit word zo leuk!

Een voor één spuiten we water op hun en ze schrikken zo grappig! Link begon als een rare kind te bewegen en slingeren met zijn armen.

De laatste zijn Pascall en Don. Hun moesten een kamer delen, want er waren niet genoeg kamers. We sluipen de kamer binnen en staan voor hun bed. Ze slapen allebei met hun mond een beetje open en ze liggen best dicht bij elkaar.

Fluisterend tellen we af vanaf drie en spuiten het koude water op hun hoofden. De jongens schrikken zich rot en knalt met hun hoofden tegen elkaar aan. Roxy en ik liggen in een deuk en rennen de kamer uit.

Maar helaas voor ons grijpen de twee jongens onze middels en slingers ons over hun schouder. Ik bonst met me vuisten tegen Dons rug, maar het werkt voor geen meter. In me ooghoek zie ik Roxy hetzelfde doen bij Pascall, maar het werkt ook niet.

Zuchtend hangen we over hun schouders en wachten op hun move. We worden zomaar buiten, op het harde gras, gegooid en de twee jongens rennen weer naar binnen. 

Klik.

De deur word op slot gedaan door de , nu grijzende, jongens. Roxy en ik kijken elkaar aan en weer terug naar de deur, maar de twee jongens zijn daar niet meer. We rennen naar de deur en proberen hem open te maken, maar nee. We zitten vast!

''Wat moeten we doen Tess!'' zegt Roxy in paniek. Ik schud mijn hoofd en sein naar haar dat ze me moet volgen.  We klimmen omhoog op een boom, die naast mijn balkon staat. We kunnen zo naar binnen. We rennen de kamer binnen en doen mijn kamerdeur op slot, hetzelfde geld voor de balkondeur. Gelukkig is Jeremy ook al weg. 

Na een paar uur hoor ik de jongens buiten in paniek. Ze schreeuwen onze namen om de beurt. Onze hoofden schieten naar de boom, de bewegende boom. Roxy en ik vluchten snel in de badkamer en wachten daar af.

We horen een ruk aan de deur en weer een boom die beweegt. Niet veel later horen we weer een ruk aan die deur, maar er gebeurt niet veel. 

Voor de afgelopen drie kwartier zitten we in de badkamer en horen niks meer van de jongens. ''Zullen we naar beneden gaan en doen alsof er niks aan de hand is?'' vraagt Roxy en ik knik me hoofd. ''Geniaal!'' zeg ik en klap in me handen.

We lopen normaal naar beneden en zie de jongens gefrustreerd zitten of ijsberen. ''Waarom laat je hun dan ook fucking buiten!'' schreeuwt een overbezorgde Joost in de gezichten van Pascall en Don.

Jeremy en Ronald zitten te denken. Opeens gooit Ronald een leeg glas op de grond. ''We moeten hun vinden, godverdomme!'' schreeuwt hij. Roxy en ik komen, met een blikje cola, de woonkamer binnen waar de jongens zitten.

Ze kijken verbaast en woedend op, maar toch zie ik een sprankel opluchting in hun ogen. We gaan zitten op de bank en zet de televisie aan. Onderuitgezakt beginnen we tegelijk met onze cola en kijken levenloos naar de televisie

''Waar de fuck waren jullie?'' Spreekt Enzo als eerste. Hij is boos, dat kan je zien. ''Zeg op!'' zegt Ronald boos en kijkt vurig naar Roxy, die nog steeds levenloos naar de televisie kijkt.

Ik haal me schouders op en kijk weer terug naar de televisie. ''Ik heb honger!'' zegt Roxy, die nu naar mij kijkt. ''Jij?'' Ik knik me hoofd en we staan op, maar worden teruggeduwd door Ronald en Jeremy. Die naast ons zitten.