ကေလးအေတြး....(part 3)
------------------ညေနေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္သည္ ပုစြန္ဆီေရာင္ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ လမ္းမေပၚျမင္ကြင္းသည္ နီသေယာင္႐ွိသည္။သက္တန္႔တို႔လမ္းအတြင္း ညေနဘက္ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္သူမ်ား၊တစ္ခ်ိဳ႕လူလတ္ပိုင္းမ်ား၏ အေပ်ာ္ပါးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနမႈမ်ား၊ကေလးငယ္မ်ား၏ေဆာ့ကစားမႈမ်ားျဖင့္ စည္ေဝေနသည္။
လမ္းအတြင္းသို႔ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ဘူးေလးကိုင္လ်က္ သက္တန္႔ေသြးက ေစာင့္ေအာင့္ကာဝင္လာသည္။သက္တန္႔အေနာက္မွ ၾကည္သာက မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ တစ္ခုခုကိုေတာင္းဆိုလ်က္လိုက္ပါလာသည္။
''ငေသြးရယ္....လုပ္ပါဟာ...ငါ့ကိုဦးျမတ္ထန္နဲ႔တစ္ခါေလးပဲမိတ္ဆက္ေပးပါေနာ္.....''
''မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုဟာ....မင္းကလဲ.....''
''ဘာလို႔မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ......''
သက္တန့္က လွမ္းလာေသာသူ၏ေျခလွမ္းမ်ားကိုရပ္ကာ အေနာက္လွည့္၍ ၾကည္သာအား ေနာက္ႏႈတ္ခမ္းဖိကိုက္လ်က္စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။သက္တန္႔အၾကည့္ေၾကာင့္ၾကည္သာသည္လဲ တုန္႔ခနဲရပ္သြားသည္။
''သူနဲ႔ငါရန္ျဖစ္ထားတယ္.......''
''မျဖစ္ႏိုင္တာ...မင္းေျပာပံုအရဟိုကမင္းကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲဟာ.....အေျဖမရေသးတဲ့အခ်ိန္ေတာ့မင္းစိတ္ဆိုးေအာင္မလုပ္ေလာက္ပါဘူး.....''
ဇြတ္ကိုေမးေနေသာ...ၾကည္သာကို သက္တန္႔ထု႐ိုက္ျပစ္ခ်င္လာသည္။မိတ္ဆက္ေပးဟူေသာစကားကို ၾကည္သာကလြယ္လြယ္ေျပာထြက္ေပမဲ့ သက္တန္႔က ျမတ္ထန္ကိုဘယ္ကေနဘယ္လိုေခၚၿပီးမိတ္ဆက္ေပးရမွန္းမသိေပ.....။
''ဘာလို႔....ဒီေလာက္ဇြတ္ျဖစ္ေနတာလဲ....သူကအလုပ္မအားတဲ့သူေလ...ၿပီးရင္သူက...အဲ့လိုေတြ႔ရာလူနဲ႔မခင္မင္တတ္ဘူး....ကေလးကလားအလုပ္ေတြလဲမလုပ္တတ္ဘူး.....႐ွင္းလား.....''
YOU ARE READING
ကေလးအေတြး
Romanceကြၽန္ေတာ့္အေတြးတစ္စသည္ အမွားျဖစ္ခဲ့သည္႐ွိေသာ္... သူႏွင့္ေတြ႔ဆံုလိုက္ရမႈေၾကာင့္ ထိုအေတြးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးသည္။ #သက္တန္႔ေသြး သံေယာဇဥ္သည္ရစ္ပတ္တြယ္တတ္မွန္း သိေသာ္လဲ ျဖတ္မရဆိုသည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မယံုခဲ့ေခ်...