Aptal Üvey Kardeşim

1

Ben Aylin Kunter. Annem ben 5 yaşındayken bir trafik kazasında hayatını kaybetmiş. Babam olucak aşağılık herifte annem öldüğü zaman beni hayatta tek başıma bırakıp çocuk esirgeme yurduna bırakıp kaçmış. Şerefsiz! Ondan o kadar çok nefret ediyorum ki kaç kere bu yurttan kaçmaya çalışıp onu bulmak istedim. Onu bulup bana yaşattığı acıların, benden çaldığı onca duyguların hesabını sormak istedim.

Şu an 17 yaşındayım. 12 senedir ne babam nede başka bi yakınım beni görmeye yada almaya gelmedi. Zaten gelselerde eminim onları hatırlamam bile.

Ama annemi hayal mayal de olsa hatırlıyorum. Nasıl unuturum ki onu. Ben anneme çok benziyorum. Yani benziyormuşum fotoğraflarında öyle görünüyor. Zaten buradaki görevlilerde babamın beni o yüzden buraya bıraktığını söylüyorlar.

Ama ben bunlara inanmıyorum tabi. Hangi baba kızını bu tür bir sebepten yetimhaneye bırakır ki! Allah'ın her günü 20 kızla aynı odada, 20 kıza da bi tuvalati olan bir odada yaşamayı hangi baba kızına reva görür ki?

***

Sabah kalktığımda lanet olasıca çamaşır suyu kokusu yine boğazımı yakmıştı. Toplu yerlerde neden illa çamaşır suyu kullanırlar ki? Normal kokulu bi temizlik malzemesi üretemediler mi hala. Öksüre öksüre yerimden kalktım. Herkes uyuyordu. Fırsat bu fırsat hemen gidip duş almalıyım yoksa kızlar kalktığı hiç birşey yapamam.

Burada mutlu olduğum tek yer banyo. Sıcak su istemesen bile içindeki bütün nefreti, kini alıp atıyor. Tabi ki duş alırken sizi rahatsız etmeyecek birileri yoksa. Ne yazık ki benim var ve şu an kapıyı kırmak üzere.

-'' Hadi Aylin çık artık! İşte benim Derya'm. Her sabah düzenli olarak beni duşta rahatsız etmeyi hun edinmiş kendisine.

+'' Kapa çeneni sürtük çıkıyorum.''

Derya benim buradaki en yakın arkadaşım. Ben 7 yaşındayken o da buraya gelmişti. Onunda ailesi trafik kazasında ölmüştü o yüzden birbirimizin acılarını anlıyorduk. Kısa süre içinde kardeş gibi olmuştuk. Ve bir planımız vardı. Burdan çıktığımız gün beraber gidip ev tutucağız ve sonsuza kadar beraber yaşayacağız. Zaten 1 senemiz kaldı. O yüzden sabırla o günü bekliyoruz.

İlk bölümleri yazmakta her zaman kötü olmuşumdur biliyorum. Sizden tek ricam, sabırla ilerki bölümleri okumanız..