The LeFevre Mafia (1): Sold to the Mafia Boss [PUBLISHED UNDER POP FICTION]

16

AN: REVISED. I CHANGED SOME SCENES.

CHAPTER 16

I went to school even if my heart was fluttering. Buti sana kung dahil sa kilig but damn, dahil iyon sa disappointment. I don't get myself. I walked on the hallway like sa zombie. I don't even know why I'm being like this dahil lang sa isang lalaki na kakakilala ko lamang.

Okay, technically, he didn't get my virginity because I wasn't a virgin when he took me but he made me feel things that I never thought I'd feel! Akala ko nga hindi nageexist ang pleasure pero yun pala, meron ngang bagay na ganon. Yun siguro ang kinakasama ng loob ko. I feel so used.

"Natalia?" Ilang beses akong napakurap nang tinawag ako ni Lance. "Okay ka lang? Para kang zombie." He said as he was eyeing me suspiciously.

"Ha? Puyat lang ako." I said.

"Iniisip mo ba yung kagabi?" He asked as we walked together patungo sa room namin.

I wanted to laugh. Kung alam nya lang.. halos mawala na sa isip ko ang nangyaring iyon dahil sa nangyari samin kagabi ni Marcus. Mas frustrated pa ako sa iniwang sulat ni Marcus kesa sa pagtatangka sa buhay ko kahapon. Ayoko ng ganito, hindi na healthy ito.

"Hindi. Okay na ko." I answered nicely.

The day went okay, ako lang talaga yung tuliro maghapon. I didn't get any text message from Marcus, ni hindi ko rin nakita si Felix. Ewan ko ba kung bakit ko inaabangan yung dalawang iyon. It's not like as if they are that important to me anyway. Maghapon ko lang din kasama si Lance dahil wala naman na akong ibang kaibigan nga. I wish I could make friends with girls para naman hindi awkward na pagtitinginan ng tao sa paligid dahil may kasama kang lalaki. Hay.

Umuwi ako sa tahimik na apartment matapos agad ng klase, ganun pa rin naman. No sign of Marcus. I was on my way upstairs upang magpalit ng damit nang narinig kong may nagdoorbell. Automatic kong naisip si Marcus but then, kelan pa sya natutong magdoorbell eh pagaari naman nila to?

Umiling na lang ako sa sarili ko.

"Wow! Ang laki pala ng apartment mo!" Manghang sigaw ni Lance.

"L-lance?" Nagtataka kong tanong. "P-panong? Pano mo nalaman na dito ako?"

Saglit itong natigilan na para bang may narealize ito or something. Ugh.. anong meron?

"Ah, eh, kasi magkasunod lang kotse natin nung isang araw kaya sinundan na kita." NAkabalik na ang ngiti nito.

"Eh pano mo nalaman ang kotse ko?" Muli kong tanong.

"Nakita kita sa parking lot?" Aniya tapos ay nagkibitbalikat.

"Ah, okay.. eh anong ginagawa mo dito?"

"Eto oh." Aniya sabay taas ng kamay nito na may dala dalang plastic. "Nagtake out ako sa malapit na fast food chain dito. Yayain sana kitang magmeryenda?"

Bagaman kanina ay puno ako ng pagtataka, napalitan na iyon ngayon ng gutom. Eh kasi naman naamoy ko agad yung burger at fries noong pinakita nya ang dala nya. Hay. Di ko man lang narealize na nastress pala ako maghapon!

"Sana sinabi mo agad edi sana kanina pa kita pinapasok! Tara dali!" Sabi ko habang binubuksan ng mas maluwag ang pinto.

Hindi na rin gaanong nagtagal si Lance dito sa apartment. Nanood lang kami ng TV habang nagmemeryenda at nagkkwentuhan. Pagkasara na pagkasara ko ng pintuan dahil galing ako sa labas upang ihatid si Lance sa kotse nito ay nakatanggap ako ng text.