22.2

289K 5.9K 848
                                    

AN: I made a minimal change on chapter 22.1. Napansin ko lang sya kaninang nagbackread ako sa chapters. I put lady kasi don sa gender ni Dr. Milano because my original plan eh babae sya but I changed my mind kaya ginawa kong HE. Apparently, hindi ko napalitan yung lady. Lol. Kung may nakapansin man, pasensya sa mistake. *u*

.

.

.

Chapter 22.2

.

 .

I ran upstairs after blurtting out what I feel. Hindi ko kinaya eh. I was very scared dahil sa sunod sunod na nangyayari sakin at dahil pakiramdam ko may gustong pumatay sakin. At sobrang pagod na pagod na ako sa kakaiisip at kakapagalala sa kaligtasan ko. All I want is a rest. Gusto ko ng kapayapaan at katahimikan. I thought Marcus could be my stress reliever, akala ko pag nakita ko sya eh mararamdaman ko na safe ako. He's my safe haven. But then, bumungad sakin ang napakagandang eksena: him and Cecil.

Bago ko pa marating ang kwarto ko, tuluyan nang bumagsak ang nagbabadya ko pang luha. Ayokong makita nila akong umiiyak kaya ni hindi ko binigyan ng pagkakataon si Marcus na sumagot. Or maybe he has no plans of answering me. Halata nga sa mukha nya kanina ang pagkatulala.

I took my clothes off – leaving my brassiere and underwear on. I shoved the comforter on the other side and I lay half naked on my bed, still crying. I curled myself and tried to stop whatever I'm feeling.

Parang sasabog yung puso ko kanina but I want to deny it. Ayokong maramdaman iyon. Ayokong aminin sa sarili ko na naguumpisa na akong makaramdam. But the more I try to stop whatever I'm feeling, the more it hurts. Nararamdaman ko na parang may pumipiga lalo sa puso ko. And I hate this. I hate crying so hard because of this, plus the fact that I feel so weak right now. I am vulnerable.

 .

 .

I was trying to stop myself from crying when I heard my door open. Hindi ko na kelangan pang lumingon para tignan kung sino iyon. I know his steps very well, nakabisado ko na nga ata lahat tungkol sakanya.

I tried to stop myself para hindi nya marinig ang impit ko sa pag-iyak. I heard him unbuckle his belt.  Oh, he' undressing. I want to burst my tears even more. How dare he! Hindi ko kailangan ng sex!

Pinigilan ko ang sarili kong humarap sakanya. Ang sakit. Naisampal sakin ang katotohanan na hanggang ganito lang ang relasyon namin. We're just partners in bed. Oh, no. He bought me, I am his property, therefore, I am his slut, his whore, his bitch. I cried off the bitter truth.

 .

.

I felt him move. Hihiga sya sa tabi ko. I know. But then bigla nya akong tinakpan ng kumot. I frowned. I wiped my tears away using the back of my palm. I faced him.

"I'm sorry." He whispered before kissing my eyes then before wiping my face.

I frowned even more.

"I should have been there." Aniya.

"But you weren't. You're with her." Sagot ko agad. I sounded bitter.

I heard him sigh then he gave me a quick kiss on my lips. "I know and I'm sorry." Aniya. He sighed again and looked straight at me. "What happened?" He asked.

Iniwas ko ang tingin ko sakanya. If I'll tell him and let him look into my eyes, that mean's I'm letting him see through me. I don't want to let him in. Ayoko muna but I know I'm almost there at yun ang kinatatakot ko. Napabuntong hininga na lang ako.

The LeFevre Mafia (1): Sold to the Mafia Boss [PUBLISHED UNDER POP FICTION]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon